Kaunting panahon, nagpahinga kami bago tumulak sa rancho. Kakasikat lamang ng araw at ang lamig ay hindi pa rin nawawala. Sinamahan pa ng mumunting simoy ng hangin na nag patingkayad ng kagandahan ng buhay probinsya. “Anong sinakyan mo papunta rito, Merelle?” I asked. Tulad ng sinabi ko, malayo ang Hacienda at kukunti lang ang sasakyan na makakapasok dito dahil hindi kagandahan ang daan, hindi pa na aayos ng Maurus.  “Si Thesaurus.” Nilapitan niya ang isang kabayo na nakatali sa isang kahoy at hinimas ito.  May katamtaman ang laki at sobrang itim, halatang malakas kahit na mukhang wala pa itong katandaan. Halata ring mahirap itong paamohin, mahirap sakyan dahil isang tingin mo palang, mukha

 Mabilis lumipas ang isang linggo. At sa mga panahong iyon, nagawa nga nila- namin, ang mga aktibidades na hinanda ni Reu. Mostly, we spent our time on the ranch. Sa gabi naman ay kumakain sa iba’t ibang maliliit na restaurant ng bayan. Kapag may kakaunting oras, pumapasyal din kami sa mga magagandang tanawin, na si Merelle lang ang nakakaalam sa aming lahat.“It seems like you are very familiar with this place, Merelle.” Puna ni Reu, isang araw habang pumapasok kami sa isang pribadong lupain, malakas ang loob na nag tetrespass dahil ayon kay Merelle, nasa ibang bansa ang may-ari at ang ibang mga tao ay ginagawa rin naman daw ito, para lang puntahan ang sinasabing falls.Huminto at namewang si Merelle. “Dati kaming nakatira ng mama ko sa kabilang lungsod, hindi kalayuan dito. Nakakaabot ako dito kapag sumobra ako sa paglalayas.” Sinamahan niya ito ng pagtawa.Napaisip tuloy ako.Matagal ko nang kilala si Merelle,

Ang ibang bata, kapag pumunta sa labas, hawak hawak ng kanilang magulang ang kanilang kamay para alalayan at para hindi sila maligaw. Hindi sila kailanman nawawala sa paningin ng kanilang mga magulang, takot kung malagay ba sila sa panganib. Lahat ng atensyon, nakatuon sa kanila. Lahat ng kailangan nila, ibinibigay sa kanila.Pero simula nang lumagi sa ospital ang aking ina, hindi ko na muli iyon naranasan pa. I…stood alone.At a young age, I understood our situation. My father must tend to my mother, who stayed in the hospital most of the time. He must have left me in our house to go to work so he could buy my mother’s maintenance, pay the hospital bills, and buy food for me.Hindi pa ako naipanganak, may sakit na ang aking ina. Mabibilang lang sa aking mga kamay nang nakita ko siya. At sa lahat ng iyon, parating nakahiga siya sa kama at nanghihina. Ang maayos lang na nasilayan ko siya ay sa mga litrato na kasama ng aking ama.My fathe

“I want juice.” Agad na utos ni Laureus nang nagkasalubong kami sa malawak na hallway.Tumango ako at aalis na sana nang pinigilan niya ako. “You won’t say anything to me?”Inangat ko ang mga mata ko at tinitigan lang siya. He let go of my wrist then stepped backward. Tila ba huli na napagtanto ang kanyang ginawa…o sadyang nagulat lang siya na kaya kong ibalik ang titig niya.“Come on, say something.” Pinakita niya sa akin ang maputi at kumpleto niyang mga ngipin.Yumuko ako. "Do you like cold-pressed juice or just regular, young master Laureus?""Reu. Call me Reu."I blinked. "Do you like cold-pressed juice or just regular, young master Reu?"Napaawang ang kanyang labi. “Just Reu, please…” He whispered the latter.Hindi ako nagsalita.Suminghap siya."Are you mad at me?""I don't have the right, young master Reu.""Too formal.

Nagtitimpla sa gatas ni Gregore sa kitchen, napaawang ang labi ko nang magkasalubong ang mga mata namin ng lalaking hindi ko nakita ng mahigit isang taon.“Y-Young master…” Huminto ako sa ginagawa at yumiko ng maliit sa kanya, hindi inaasahan ang aming pagkikita at sa ginitong lugar pa talaga na hindi niya naman normal na pinupuntahan!Binuksan niya ang ref at nagsalin ng tubig.Nangunot ang noo ko. Hindi dapat siya nandito. Maaari niya namang utosan ang mga kasambahay para kunan siya ng kung ano man ang gusto niya. At…nagtataka ako dahil…mayroong kaunting party na ginawa para sa kaniyang pag-uwi.Ginaganap ito sa garden, kaya walang tao ngayon sa loob ng Mansion, tanging ako lang at ang mga kukunting alipin, idagdag pa si Gregore na kasalukuyan namang nasa kanyang kwarto.Hindi siya umimik. Sa halip, sumandig siya sa kitchen island habang umiinom ng tubig ngunit ang mga mata ay nakatuon sa akin.Umiwas