She saw how nanay Cely's eyes widened a fraction ng makita nitong sabay silang bumaba sa raptor ni Adrian. Nakita agad sila nito dahil hindi naman kataasan ang pader at nasa bandang gate ito at nagdidilig ng halaman ng dumating sila. She walked towards the gate and open it.Agad dumako ang nagtatanong nitong mga tingin sa kanya pagkunwa'y kay Adrian na kasunod din niyang pumasok."Mano po 'nay," agad niyang inabot ang kamay nito ng makalapit. Tinanggap naman nito iyon."Kaawaan ka ng Diyos." sabi nito."Magandang araw po 'nay Cely," Adrian greeted courteously. "Kumusta po kayo?"She darted her eyes on him. "Mabuti naman." kimi itong ngumiti. "Hindi ko inaasahan na darating kayo, nakapag-almusal na ba kayo?"Tanong nito, pinuntahan nito ang gripo at pinatay iyon saka hinablot ang tuwalyang nasa balikat nito at nagpunas ng kamay."Tapos na po 'nay." Si Adrian. "May sasabihin po sana kami sa inyo, kaya kami nan

 Mariin siyang napalunok ng buksan niya ang pinto at tumambad sa kanyang mga mata ang kwartong iyon. Ang kwarto kung saan nagsimula ang lahat, ang kwarto na nagpabago sa kanyang buhay.Humakbang siya papasok pero napatigil rin ng masilayan niya ang loob niyon. Iba na ang kulay ng pintura at ang posisyon ng kama at mga muebles. Nagbago na ang lahat. Wala na ni katiting na bakas ng limang taong lumipas. Pero habang minamasdan niya ang loob ay muling nagsariwa sa kanyang utak ang mga ala-ala na tila kahapon lang nangyari.Ang paggising niya at makitang may estrangherong lalake sa kanyang tabi, ang pagkagimbal sa kanyang mukha ng mapagkamalan siya nitong isang babaeng bayaran, at ang luhaan niyang mukha habang tila gulong-gulo at hindi alam kung anong gagawin.Malinaw na malinaw niya iyon nakikita, pero sa pagkakataong iyon wala na ang bakas ng galit o pagkamuhi. All was in her is acceptance and forgiveness.

 Hindi na nila nagawang bisitahin pang muli si Arie sa ospital, gaya ng hiling ng kuya Darwin niya ay iniwasan muna nila ang makipagkita rito. Because if they do so baka mas lalong makasama sa kalagayan nito.Ang kuya Darwin niya lang ang nagbabalita sa kanila kung ano na ang kalagayan nito. After two days in the hospital ay nagpumilit na itong umuwi. Their parents brought Arie back home in Buenavista, hindi sumang-ayon ang mga magulang nila na magpaiwan ito gaano man nito iyon ipinilit. They are afraid she might do something stupid again like what she did that almost cost her her life.Inihatid ng kuya niya ang mga ito sa Buenavista at limang araw na ang nakalipas. When she talked with her brother last night, maayos na naman daw si Arie, she is recovering kaya sumang-ayon na rin siya ng sabihin nitong baka hindi na kailangan ng kapatid na magpatingin sa psychiatrist. Baka nga ng mga sandaling iyon ang tanging kailangan lang talag

  "We saw her car pass by in this area," sabi nong isang pulis na nag-ooperate sa reviews ng mga CCTV. "Alas onse ng tanghali siya dumaan sa bandang ito. And by that time nakatawag na si Mr. Montereal sa amin para i-report ang pangyayari and we already alert our men in every check point, kaya ang usaping nakalabas siya ng siyudad ay imposible." may pinindot pa itong isang kuha, sa isang gasolinahan naman iyon. Pinalaki pa nito ang mga larawan.Nakita muli nila ang pagdaan ng sasakyan nito sa isang gasolinahan."Dito naman siya pumunta pagkatapos, we got this CCTV copy at the gasoline station kung saan siya nagpagas. Ipina-imbistiga ko na sa mga kasama ko ang mga kalapit na lugar kung saan siya pwedeng pumunta--" patuloy ito sa pagsasalita, nakikinig halos ang lahat pero siya, hindi iyon masinc-in sa kanyang utak. Nasa tawag ni Arie kanina ang buo niyang pag-iisip."Makinig ka.. alas sinko mamayang

   Automatiko niyang iniharang ang katawan sa anak ng makita niya ang baril na itinutok ni Arie sa kanila. Wala na siyang paki-alam kung matamaan siya at mamatay, the only think that immediately enter her mind is keeping Zach safe from possible gunshot.Zach cries heard in the whole place, sa gulat at takot.Mariin niyang ipinikit ang mga mata, kung ito na ang katapusan ng buhay niya, tatanggapin niya basta ligtas lang makakauwi si Zach kay Adrian.Adrian, mahal na mahal kita, Mahal na mahal ko kayo ni Zach! She close her eyes more saka napakagat-labi. Inilapit niya pa ng husto ang katawan sa anak para maitago ito. Sunod-sunod na tumulo ang kanyang luha ng maramdaman na isiniksik pang lalo ni Zach ang katawan sa kanya. He was crying badly pero hindi man lang niya ito magawang yakapin o hawakan man lang.Hindi na niya alam kung kaninong sigaw