Prologue"Thank you for calling EXIV. My name is Sanya. How may I help you?"Nakangiti kong bati kahit ang totoo ay antok na antok na ako. Tumingin ako sa ibabang screen and see that it was 4:20 am in the morning. Mahigit isang oras na lang at end shift ko na.Gusto ko ng matulog.Matapos kong tulungan ang customer ay nag-type ako ng notation sa account nito saka ito sinara at nag-Aux auto in muli para makatanggap muli ng panibagong tawag ngunit mukhang wala na gaanong tumatawag ngayon. Sabagay ay pahapon na rin kasi sa Amerika ng gantong oras.Naisipan kong tumayo ako habang suot ang headset saka nag-inat-inat. I've been working as a call center agent for about 4 months now at kahit kailan ay hindi pa ako napunta sa morning shift. Araw-araw ay graveyard shift ang pasok ko.Sa umaga ay estudyante ako at sa gabi ay isang ahente.Well, I have no choice. Kung hindi ako magtatrabaho ay di ako makakapag-a

SanyaPatay... maling sasakyan. The last thing I remember is that tyrant guy who just laugh and embarass me because I get to be on a wrong car.  Sa sobrang hiya ko ay napatakbo ako agad papuntang bus station at sumakay agad ng bus pa-Fairview.Aaahh! Nakakahiya! Nakakahiya! May red tag na nga ako sa work, I also mess up by ridding on other person's car! Badly, a person who have a position on the company! Ayoko na, gusto ko na lang mag-evaporate from earth!Habang nasa bus ay hindi pa rin ako mapakali at mas lalong kinakabahan kung ano pwede mamaya kapag pumasok ako sa office. A lot of things happen in just a short span of time, paano pa kaya kapag pumasok ako at nasa office for about 9 hours straight? I'm just hoping that I will not be bumping with that guy, once again!  WELL, I AM NOT READY WITH THIS. Alas-siete na ng gabi, on t

SANYAMatapos ng nangyari sa pantry ay umalis na rin ako agad doon. Naglalakad ako papuntang elevator with my tumbler. Medyo nagugutom ako kasi di ako nakakain sa break ko. Bwisit kasing CEO yan. Bakit pagala-gala ang lalaking yon?I looked at my wrist watch at halos mawalan ako ng balanse ng makitang tatlong minuto na akong over break!Bahala siya sa buhay niya, anong favor-favor? Di ako kikita sa favor na yan! Bumili siya ng starbucks niya mag-isa!Umibis na ako papunta elevator, but for such unfortunate events ay nakasara ito ngayon for maintenance. Talaga ba?! Seriously?!I sighed exaggeratedly and decided to take the stairs. Tumatakbo ako sa hagdan dahil nasa 15th floo

SANYAI was on a deep slumber when my mom just shouted loudly that my spirit woke up immediately."Sanya Anak, may katrabaho ka dito!"Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo ako mula sa pagkakahiga ko at tinakbo si mama sa labas ng bahay.Sa ilalim ng puting ilaw, sa dilaw na buwan, ayon nasa harap ang boss ko ng isang itim na van habang kausap si mama.After seconds, mama felt my presence and look at my direction. Napangiti ito. "Oh, eto na pala ang anak ko."Lumapit siya sa akin. "Oh anak, pinapabalik ka daw ng boss mo sabi nitong katrabaho mo, kausapin mo muna."

SANYAPagkakababa ng bus ay agad kaming nagtungo sa sakayan ng shuttle papuntang site. Pero since wala pa ang shuttle car ay naupo na muna kami sa waiting shed.Habang tahimik na nag-aantay ay may katanungan na biglang pumasok sa isipan ko."Hmm, JK?""Yes?"Napakunot noo ko. "Bakit ka nga pala naka-bus? Don't you have your own car?""I left it at the road. Nasira kaya napilitan ako mag-commute."Napatango-tango ako. Tumingin ako dito. "Edi sayang naman. Iniwan mo lang don?"I saw him smirk. "I can even buy hundre