SANYA"W-Will you let me explain?"Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang mga salitang matagal ng hinihiling ng puso ko sa kanya. I've been dying to hear his explanation before that I've even made a decision to forgive him, just to give me one concrete, precise and an acceptable reason.But he never intended to do so.Pagak akong tumawa at saka siya hinarap, "para saan pa?"Malamlam ang kanyang mga mata at mukhang nagmamakaawa. Namumula din ang kanyang pisngi. Lasing ba to?Napailing na lamang ako. "You're explanation was way too late now Klein! I've been waiting for four fucking years!"

SANYA"Tigilan mo na nga ako Klein, pwede ba!"Kesa makinig ay ngumisi pa ito lalo at mas lalong tumabi sa upuan ko. Napahilot na lamang ako ng aking sintido at hinarap ang mapanuri at mapang-asar na ngiti ng team ko.It's been what?Two days after that confrontation.At hindi na niya ako tinigilan matapos non. He occasionally stays on my station to freaking look at me. Ang masama pa, na-i-issue ako!I've learned my lesson about this kind of thing from my past company at ayoko ng maulit pa iyon, not in my watch.Padarag kong binaba ang mouse ko saka sinamaan ng tin

 SANYAMASAKIT ang buong pangangatawan ko. Gusto kong maigalaw ang katawan ko pero pinipigil ako ng sakit.Puro amoy ng gamot ang nalalanghap ko kaya panigurado na nasa ospital ako. Marahan kong iminulat ang aking mata dahil nasisilaw ito ng ilaw. When I fully opened my eyes, the white ceiling welcomed me.Tanging tunog lamang ng aircon ang naririnig ko at ang mahihinbg hilik ng isang tao. Dahan-dahan kong ginalaw ang ulo ko at halos lumuwa ang mata ko ng makita si Klein na naka-ub-ob sa kama habang natutulog.Huminga ako ng malalim at sinubukan igalaw ang katawan ko at makaupo sa kama. But boy pain stops me kaya marahas akong napahigaw muli. I saw how Klein wo

SANYA"You can go home now, Miss Lacson. Just don't overwork yourself and rest for a while. I recommend a two to four days rest before you go back to your work. Reresetahan na lamang kita ng gamot na makakatulong bumilis ang pagbalik sa normal ang katawan mo, okay?"Tumango ako saka ngumiti sa doktor. Ngumiti rin ito at hinarap si Klein na nakakunot ang noo habang nakamasid sa amin.Kinausap pa si Klein ng doktor bago ito tuluyang lumabas at naiwan kaming dalawa sa loob ng silid."You will be discharged later so I will just drive you home."Umiling ako, "h'wag na, baka busy ka. Saka malapit lang ang tinutuluyan ko dito. I don't live with my parents anymore."

It felt like my heart is dying again."Please try to open your ears for him too. If you fully trust me, you will let him explain his side to you. You will let him have his chance to speak about the truth. Hindi lahat ng nakikita mo ay totoo. Sometimes, truth are hidden beneath the lowest, beyond the grasp of a human's naked eye. Hear his side, kung hindi ka kuntento at sa tingin mo ay kalokohan ang rason niya, I don't have any say on that. It's yours to decide."Napahikbi nalamang ako iling. I felt my knees being jellied kaya naupo ako at sinapo ang mukha bago napailing. "I-I don't know anymore, JK..." sambit ko na may naginginig na boses."My heart, sobrang sakit. Ang sakit kasi. Masisisi mo ba ako na ganto ang reaksyon ko dahil sa mga nalaman ko?" nanginginig na sambit