บททั้งหมดของ Meant For Two: บทที่ 1 - บทที่ 10

Uwian na sa wakas. Sinamahan ako nina Mai at Jai na dumaan sa Publication room para sa mga ipapasa kong articles at saka dumiretso na din kami para umuwi. Ng nasa labas na kami ng campus sakto ding dumaan yung sasakyan ni Tristan. Iba iyon sa usual na ginagamit para sunduin sya. Siguro sarili nyang sasakyan ang gamit ngayon. Napakabilis ng pagkakapatakbo nito na pawang may ari nagpapasikat sa mga dinadaanan. Kahit sa pagpapatakbo ng sasakyan, napakayabang pa din nya. Akala mo hari ng kalsada. Pagdating ko sa bahay, agad na ako nagbihis para pumasok na sa bakeshop ni Aunty. “Kumusta ang school mo, Ali?” tanong ni Aunty. Nasa bakeshop nila kami ngayon. Mga anak nya ang gumagawa at nagbi-bake nitong mga tinapay at cake na tinitinda nila. Masasarap din atsaka sikat at mabenta din dito sa aming lugar. “Okay naman po, Aunty.” sagot ko habang nag-aayos ng mga nakahilerang tinapay sa lalagyan. “Ga-graduate ka na. Ang bilis ng panahon ano? Kung andito lang mama mo matutuwa iyon.”parang madr

Chapter 4: “Tell me.” “What?” Nasa room pa din ako ni Tristan, kumakain nung breakfast na hinanda nila sa akin. May parang mini dining area dito sa kwarto nyang pagkalaki na akala mo para nang bahay dahil kung sa luto, kumpleto rekado na. May banyo, may sala, may hapag-kainan at may malakimg tv pa! Mapapa- sana all ka naang talaga eh. “Kapalit nga kasi!” Nasa mini dining area ako tapos si Tristan nasa sala, nanunood sa tv nya. “I said I’m not even asking for anything.” “Ako. I’m asking for anything.” Nilingon nya ako, “why?” “Because! Because ayoko magka- utang na loob sa kahit kanino. Kaya sabihin mo na ano gusto mo, gagawin ko promise.” “Naririnig mo ba sinasabi mo, Alyson?” “Huh?” “Kahit ano? Talaga?” “Oo, bakit?” Nag-smirk sya bigla. “Then let me think about it.” Nagpatuloy na sya ulit sa panunood ng tv. “Tristan,” di sya umimik kaya tinawag ko ulit. &n

Chapter 6:Nasa kwarto pa din kami ni Tristan at nasa kalagitnaan ng pag-uusap ng bigla may kumatok at bumukas ang pinto sabay pasok ni Tay Niko.“Tay!”“Paumanhin po signorita Aly, signorito. Naisturbo ko po ba kayo?”tila pag-aalangan nito.“May kailangan ka Cho?” tanong ni Tristan.“Wala namn po. Pero nais ko lang po sabihin na tumawag ang madam at kinakamusta kayo.”Madam? Napatingin ako kay Tristan. Yung pagkasabi kasi ni Tay ng madam, sumimangot bigla ang mukha ni Tristan eh.“Pakisabi buhay pa—aray!” sinapak ko sya bigla. Iyong pagkakasagot nya kasi kay Tatay hindi ko nagustuhan eh.“Bakit ganyan ka makasagot Kay Tatay?!”You don’t know anything! Aray ano ba!?” nasapak ko po ulit.“Sinisigawan mo ako?!”“Bakit? Bawal ba?!”“Sinisigawan mo ang girlfriend mo?!” nagulat sya

Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko.  "Okay ako." Pinilit kong maupo sa kama kahit nahihilo pa ako sabay sabi ng,"bunganga mo Jai." "Mukhang okay ka na nga bes! Ano ba kasi nangyari sayo?"  "Di ko alam Mai. Bigla na lang ako nahilo kanina."  "Did you even eat breakfast at home?" tanong ni Tristan. "Shunga. Sabay sabay tayong nag-almusal nina mama kanina diba?"  "Huwaw! mama na talaga tawag nya! Parang bagong kasal ah? Wait! Hindi kaya, buntis ka?! Ouch!" sinapak ko sya pero mahina lang.   "Bunganga mo din Mai eh."  "Sorry naman. Oh sya sige, may klase pa kasi tayo remember? Pahinga ka na muna dyan. Ii-excuse ka na lang namin sa teacher natin, okay?"  "Oo nga. Si Papa T na bahala sayo ha? Byee!"sabay na uma

"Nay! Aalis na po ako!"  "Ingat anak!" "Sige po." at nagmadali na akong pumunta ng bus stop. Naku, ayoko maiwanan mahirap na, baka ma-late pa ako sa unang araw ko sa trabaho.  Agad din naman akong nakasakay ng bus. Naupo ako sa bandang unahan sa kanang bahagi ng bus, malapit sa bintana. Sa kahit nong sasakyan, gutsong-gusto ko talaga lagi yung nasa may bintana kasi gusto ko yung nakikita yung mga tanawin o kaya mga dadaanan. May maliit na tv yung bus, nakabukas ito at balita ang palabas. 'Johnsohn Corporation officially released a statement and confirmed that the president and son of the founder of the well-known company had passed away this morning, 5am at the Johnsohn Hospital, which is owned by the latter's cousin. Alfred Johnsohn had been diagnosed and suffered from lung cancer early last year. Since then, his only son, Tristan Johnsohn has been temporarily taking his pl