All Chapters of Her Revenge: Chapter 21 - Chapter 30

HR21 Hindi ko kayang masabi kong ano kasaya ang nararamdaman ko sa tuwing nakikisalamuha si Sir Yusuf kay Nanay at sa dalawang kong kapatid. Lalo na itong si Alice na napakadaming tanong kay Sir Yusuf na minsan ako na lang iyong nahihiya para sa kanya at para na rin sa buong angkan namin. Napaka-ingay niya, wala naman ganoon sa pamilya namin, siya lang ang bukod tangi. Masaya din ako dahil muli kong nasilayan ang ngiting nakaguhit sa labi ni Nanay habang kinaki-usap niya si Sir Yusuf. Ang Sir Yusuf na nasa harap namin ngayon ay ibang iba sa Yusuf na nakilala ko noon sa sarili niyang Mansion. Ayaw kong magsinungaling sa sarili ko, gusto ko ang Yusuf sa nakikita ko ngayon. Kahit na mas gusto ko iyong suplado niyang aura, gusto ko ring iyong nakikita ko ngayon. At, sa huling araw namin ngayon dito sa probinsiya. Tinupad ko ang hiling ni Alyn at Alice na pumunta sa Fun resort. May ka

HR23 Ang masayang araw ko kasama ang aking pamilya ay matatapos na sa ngayong araw. Isang mahigpit na yakap ang aking ginawad kay Nanay at maging sa dalawang kapatid ko na nakasimangot na ngayon. “Ate, huwag ka ng bumalik.” Nakangusong wika ni Alice at sinabayan pa ng mahigpit na yakap. “Kailangan kong magtrabaho, Alice.” Sabi ko sa aking kapatid. Ayaw niyang pang mahiwalay sa akin, si Nanay iyong kumuwa sa kamay niya na nakayakap sa akin. Sunod kong niyakap si Alyn. Kalmado lang siya, hindi kagaya ng bunso naming kapatid. “Kuya! Alagaan mo si Ate, hindi ka na makakabalik dito kapag may nangyari sa kanya.” Nagulat ako sa banta ni Alyn kay Sir Yusuf. Umiling na lang ako sa aking kapatid. Nagpaalam ako sa kanilang tatlo at si Sir Yusuf ay nagpaalam din. Napabuntong hininga ako bago tumalikod sa kanila at pumasok sa loob ng sas

HR25 Topic warning: Abuse, self-harm Matapos ang buong araw, wala kaming ginawa ni Sir Yusuf sa loob ng condo niya kung hindi ay pag-usapan ang buhay naming dalawa. Shinare ko sa kanya ang buhay namin sa probinsya, kung paano nawala si Tatay at kung paano ako napadpad sa mansiyon niya. Hindi pa siya makapaniwala na magkaibigan na kami ni Celene simula dati. Gulat pa siya at akala niya ay naging close lang kami ni Celene dahil sa trabaho namin. Muling bumalik ang Sir Yusuf na ngumingiti sa akin. Parang kanina lang ang sama ng timpla niya pero ngayon ay ito enjoy na enjoy kami sa aming pinag-uusapan. Ayaw ko pang-ipasok ang kanina dahil ayaw kong mawala ang sayang pinagsasaluhan namin ngayon. Nandito kami sa malapad na sofa. Naka-upo ako habang siya naman ay nakahiga sa aking kandungan. Hindi naman harap ang Tv, ang nasa harapan namin ay ang kalangitan at ang city lights.&n

HR27 Nagising ako nang maramdaman kong may humahawak sa pisngi ko. Dahan dahan akong napamulat at bumungad sa akin si Yusuf na nakangiti ngunit hindi kita ang kanyang ngipin. Ngumiti ako pabalik sa kanya muling napapikit dahil sa ilang, medyo malapit kasi siya sa akin. Nag-usap muna kaming dalawa tungkol sa gagawin ngayong araw. Malambing at tunog bagong gising ang kanyang boses habang ako naman ay tumatango at umiiling sa kanya dahil sa hiya. “Let’s get ready, I can’t be late with my race today.” Aniya gamit pa rin ang bagong gising na boses. Nauna siyang tumayo sa akin at bago ako sumunod ay inayos ko muna ang aming hinihigaan. Nagtooth brush ako at nag-ayos ng mukha. Pagkatapos no’n ay kaagad akong nagtungo sa kusina para makapagluto ng makakain namin ngayon. “I really wanted to know how to cook,” dinig ko usal niya. 

HR29 Sinalubong ko nang yakap si Yusuf pagkabalik niya sa headquarters nila. Kanina pa kaming naghihintay ni Josef dito, may seremonyang naganap kanina at binigyan ng premyo ang mga nanalo kasama na doon si Yusuf. Umalis na kami ni Josef doon dahil hindi ko gusto ang simoy ng hangin lalo na’t may naririnig ako sa aming likuran. “Congrats,” ani yakap yakap pa rin siya. Dinig ko ang pagtawa niya at paghigpit ng yakap niya, yumakap din ako sa kanya. Nang makarinig ako ng tikhim ay bumitaw ako ng yakap sa kanya, si Josef iyon. Binigay sa kanya ni Yusuf ang dalang helmet at sabay na naghigh-five. Dumating na rin ang mga kasamahan ni Yusuf at binati siya sa kanyang pagkapanalo. Napuno ng hiyawan mula sa kalalakihan ang buong silid. Umalis muna kami doon ni Josef ng pumasok ang coach. Nanginginig ang kamay ko at hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyayari. Ang ngiti sa