HR10 “Zeynep, Zeynep, Zeynep.” Nagising ako sa sunod-sunod na rinig ko ng aking pangalan. Hindi ko namalayan na nakatulog na ako sa aking pag-iyak at pag-iisip sa mga nangyari. Dahan-dahan akong dumilat at bumungad sa akin si Sir Yusuf. Madiin ang tingin sa aking pisngi at hawak-hawak na ngayon ang ice bag na nilagay ko kanina. Agad akong umupo at akmang kukunin ko na sa kanya ay nilayo niya iyon. Tumayo siya at madiin pa rin akong tinititigan. “Sino ang gumawa sa ‘yo niyan?” mariing tanong niya, tinuro pa ang pisngi ko. Natatarantang umiling ako, galit kasi ang boses niya at baka ano pa ang mangyari kapag sinabi ko ang totoo sa kanya. Umalis ako sa kama at lumapit sa kanya. “W-Wala, napatid l-lang ako s-sa labas at n-natumba kaya n-namula.” Pagsisinungaling ko, lumapit ako at inabot pa ang ice bag sa kanya, “Ak

HR12   Nagpatuloy ang dalawang araw na meeting ni Sir Yusuf kay Mister Reni. Gabi na rin siya kung umuwi dahil naging abala siya sa kanyang mga gawain. Hindi naman ako naburyo dito dahil sa ganda ng tanawin sa labas. Kapag wala si Sir Yusuf ay lumabas naman ako, wala naman na iyong mga babae dito ay hindi ko na sila nakita simula noong nangyari.   Maging ako ay abala din sa dalawang araw. Nagluluto ako, para sa umaga, para sa tanghalian, at para sa hapunan ng lahat ng business man na kasama ni Sir Yusuf sa trip na ‘to.   Nakapaseryoso din naman mga business man noong pumunta ako sa isang hotel na pagmamay-a*i ni Mister Reni. Kilala na rin ako ng mga business man doon kaya mas lalo akong nahihiyang pumunta.   Sa ngayong araw ay hindi na ako nagluto para sa kanilang lahat, mabuti rin iyon dahil sobrang pagod ko talaga. Wala akong katulong sa lahat ng gawain dahil maging si Sir Yusuf ay hindi marunong s

HR14 Tinuruan ako ni Sir Yusuf ng mga basic moves para sa paglangoy. Masaya siya at magaling magturo si Sir Yusuf, hindi lang talaga mawala sa kanya ang pagiging malandi niya habang tinuturuan ako. Sapol naman ako ng sapol sa mga pinangagawa at pinangsasabi niya sa akin. Masaya ako at naiinis din sa kanya. Pero hindi ko inakala na mararamdaman ko ang sayang iyon dahil sa kanya. Parang kakaibang saya iyon na hindi ko pa naramdaman sa tanang buhay ko. Hindi ako makapaniwala na kay Sir Yusuf ko pa iyon mararamdaman. Ang lambot ng pagkakahawak niya sa akin na para bang ingat na ingat para hindi ako masaktan. “Don’t go there, masyadong malalim na doon.” Tinuro pa nito ang sa bandang ilalim ng dagat. Kasalukuyan na nasa leeg ko ang tubig, hindi naman na ako takot katulad kanina dahil may alam na ako ng kaunti at ramdam ko naman ang lupa sa paa ko

HR16   “Zey, aalis ka na naman?” napatingin ako kay Karin na nagtanong, “Gusto ko pang matikman ang iba mong niluluto.” Dagdag pa niya.   Lumapit ako sa kanya habang nakangiti, “Babalik din ako kaagad, hindi ako magtatagal doon dahil may trabaho pa ako dito.” Mahinahong wika ko.   Binigyan niya rin ako ng isang tipid na ngiti, “Si Sir? Busy’ng busy ata siya nitong mga nakaraang araw simula noong nakauwi kayo. Hindi ko na siya nakikitang lumalabas doon sa opisina niya.”   Napahinto ako doon sa sinabi niya tungkol kay Sir Yusuf. Totoo naman kasi, hindi na lumalabas si Sir Yusuf. Tinapos niya lahat ng gawain niya sa loob isang linggo, naaawa ako sa kanya kaya inextend ko ang date. Hindi na kasi siya nakakatulog dahil sa gawain niya.   Hindi rin naman siya nagpapahalata dito sa bahay at napagkasunduan namin na magkikita na lang kami sa kompanya niya bago kami tumungo sa probensya. Ay

 HR18 Tatlong oras. Talong oras ay tamang tama na dumating kami sa sitio. Walang alam sila Nanay na uuwi ako at sinabihan ko rin si Celene na huwag ipaalam sa kanila ang pag-uwi ko kaya inaasahan ko na talaga na wala sila ngayon dito sa labasan para salubungin ako.Mas pinili kong sa likod na kami dumaan ni Sir Yusuf. Sa ganda ng sasakyan niya alam kong pagppyestahan iyon at magiging usap-usapan na naman iyon sa buong sitio. “That is your house?” sabay turo ni Sir Yusuf sa munting bahay namin. Tumango ako sa kanya, “Sorry,” hiya kong ani, dapat talaga hindi na siya sumama. “Why are you saying sorry? Ayos naman ah.” Komento niya at muling tinignan ang bahay namin. Gawa sa semento naman ang bahay namin dahil mabilis masira ng bagyo kapag kahoy lang. Noong buhay pa si Tatay noong pinagawa ang bahay, hanggang ngayon ay maayos pa