"Why are you up so early?"Kasalukuyan siyang nagpapalaman ng sandwich nang pumasok si Lorenzo sa kusina."Okay ka na?""Oo. Nadala sa pahinga. Ikaw, bakit ang aga mong bumangon?"Habang naghuhugas ito ng kamay sa sink ay patago niyang pinasadahan ng tingin ang kabuuan ni Lorenzo. Hindi pa nakapaligo, sa katunayan ay disheveled pa ang buhok nito ngunit parang ang presko pa rin nitong tingnan."Nakita kitang lumabas ng silid so I thought na samahan ka and have a little chitchat with you."Chitchat. Hindi sila ang tipong nagkikwentuhan na lang basta."I can be your assistant if you want," anitong nagpapahid ng kamay at umupo ito sa mismong tapat niya, sa isa sa mga high chairs sa harap ng isaland counter kung saan siya gumagawa ng sandwiches."Konti lang naman ito.""I insist.""Huwag na talaga, madali lang 'to."Pupulutin na sana niya ang spreader nang siya namang palang kukunin na Lorenzo. Direktang sa kamay niya napahawak ang binata. All of a sudden ay tila nakaramdam siya ng pagkaku

"I'm gonna make everything right for you, Eli…"A promise Lorenzo intended to fulfill. Hindi niya inakalang darating sa puntong ganito ang mararamdaman niya para sa isang babae. Yes, he is crazy over Eli. Wala nang pasubalian pa. He may have bedded lots of women before pero kay Eli lang niya nararamdaman ang mga damdamin ‘di niya kayang ipaliwanag."Cooking for her? Wow, that's new!""Shut up, Aud and just help me bago pa man bumaba si Eli."Pero ang kapatid niya ngingiti-ngiti lang habang nakatitig sa kanya at sa suot niyang apron. Nakapangalumbaba lang ito sa island counter at wala yatang balak kumilos. She was looking at him like he was some form of entertaiment."You don't just like her. You love her, Enzo."Walang dapat i-deny."Tututol sana ako dahil masyadong kumplikado, but I never saw you this happy, man. Finally, I can say that you're finally in love. I'm so happy for you, Enzo, but I must warn you, kailangan mo munang plantsahin ang anumang gusot. Ingatan mo si Eli. Plus,

Kanina pa siya nakatingin sa bintana ng silid ni Eli. Babalik siya ng Maynila nang ‘di man lang ito nakakausap. Gusto niya itong katukin, gusto niyang magpaalam pero pinipigilan niya ang impulse na gawin iyon. Babalik siya ng Maynila nang mabigat ang pakiramdam. Masilayan man lang niya sana ang mukha ni Eli, gagaang na sana ang kalooban."Just let her be muna. Baka masyado lang siyang nabigla. Ikaw kasi, itinodo mo kaagad."Siguro nga masyado siyang nagpadalos-dalos. Masyado siyang naging mapusok."Aud, ikaw na muna ang bahala sa kanya, ha?""Trust me, babantayan ko siya for you. So, anong plano mo ngayon?"Kagabi pa niya inisip ang mga hakbang na gagawin. "Kakausapin ang mga magulang natin. I'm gonna make everything right."Pinapangako niya, gagawin niya ang lahat, tatapangan ang sarili at haharapin ang mga magulang at ipagtatapat ang totoo."I'm so proud of you, alam mo ba ‘yon?"Mahigpit siyang niyakap ng nakatatandang kapatid. Mabuti na lang talaga at nasa tabi niya ang kapatid. M

Nagulat ang lahat sa pagbabalik niya sa hacienda. Si Nana Belya, halos hindi matapos-tapos ang pagyakap sa kanya. Pero higit na masaya ay si Margaux. Habang yakap niya ito, at ramdam kung gaano siya nito na-miss, dinudurog naman ng kunsensya ang puso niya. "Saan ka ba nagsususuot no'ng umalis ka rito?" Simula kaninang dumating siya, panay na kaagad ang interrogation ni Margaux sa kanya. Gusto niya sanang magpahinga muna. Pagod siya mula sa mahabang biyahe. Mula sa Bulacan, ilang sakayan din ang ginawa niya. Nakakapagod. Higit sa lahat, pagod na pagod ang puso niya. Sa barko, habang nakatanaw sa dagat, pakiramdam niya, ang labo ng lahat para sa kanya. Kinumbinse niya lang ang sarili na magiging okay na lahat once nakabalik siya sa hacienda. But she felt so lost. Natutukso siyang sabihin kay Margaux ang totoo, ang lahat-lahat, nang mabawasan ang bigat sa dibdib, pero alam niyang hindi dapat. Kahit mabait ito, hindi pa rin niya hawak ang pag-iisip nito. "Sa isang kaibigan." “Sinong k

And so, Lorenzo stayed with Eli everyday. Walang araw na lumipas na wala ito sa tabi niya. Pansamantala daw itong naka-leave sa opisina para maibuhos sa kanya ang buo nitong atensyon. Konting kibot ay naroroon na ito lagi. Pinaparamdam kung gaano siya nito kamahal. He never failed to make her feel loved and valued. Araw-araw din ay may mga bulaklak at mga masasayang notes. Minsan pa nga ay nagsuot ito ng mascot at kikengkoy-kengkoy sa harapan niya.Napahalakhak nga siya ng husto nito. Pero iba ang araw na ito.Walang Lorenzo na dumating. Panay tuloy ang pagtitig niya sa gawing pintuan. Her heart silently hoped that any minute now, his smiling face would show.Nagsasawa ka na kaya?May kirot na dulot iyon sa kanyang puso. Well, he deserves a healthier woman. ‘Di gaya niya. Nakabaon na ang isang paa sa hukay."Sigurado ka bang sa bahay ka uuwi?" si Margaux habang katulong si Nanay Belya na inayos ang mga gamit niya."Bakit, ayaw mo na ba ako sa inyo?"Katabi na niya ito at kasalukuyang