Hindi nakaimik ang lalaki sa kanyang tinuran. Sa halip ay napatitig ito sa kanya. Hindi kakikitaan ng kahit anumang emosyon sa kanyang mga mata. "Ayos lang naman kung ayaw mo. Walang namang pilitan 'to." Ngunit ang totoo ay tila sinaksak ang puso ni Amber  sa ideyang ayaw nitong pumayag. Hindi rin niya maintindihan  ang kanyang sarili kung bakit kailangan  niyang hilingin iyon sa lalaki. Alam naman niyang hindi ito si Ashton Blumentrint ngunit sa tuwing nakikita niya ito, pakiramdam niya ay ang kanyang mister ang kanyang kaharap. Tingin niya, sa ganoong paraan ay mababawasan ang pangungulila niya sa kanyang namayapang asawa.  "I can't promise. But I  will try." Wala pa rin itong kangiti-ngiti. Sa tuwing ganoon ang ekspresiyon sa mukha ng lalaki ay tila lalo niyang naaalala si Ashton Blumentrint. Para bang ito mismo ang kanyang kaharap.  "Thank you." Mahinang usal niya kasabay ng pagguhit ng mabining ngiti

"I will think about it." Iyan ang nakuhang sagot ni Amber mula sa estrangherong si Grei. Matapos ang sandaling pag-uusap nila ay umalis din agad ang lalaki. Wala itong ibinigay na kasiguraduhan ngunit gusto pa ring umaasa ni Amber. Ngunit lumipas ang dalawang araw na kahit anino ni Grei ay hindi niya nakita. Ang umaasa niyang puso ay tila naging isang lantang halaman sa isang iglap. Naiintindihan naman niya ang lalaki. Hindi biro ang pabor na kanyang hinihiling. "Baka umuwi na siya sa lugar nila." Pang-aalo niya sa isip habang nakatanaw sa malaking bintana ng kanyang silid. Aniya sa sarili, sa sandaling panahon na nakilala niya ang lalaki ay nakita niya kung gaano ito kabuti. Kahit mukha itong masungit at hindi marunong ngumiti ay ramdam niyang mabuting tao ito. "Lady Amber." Tila bumalik si Amber sa reyalidad dahil sa pagtawag. Nang lumingon siya sa pinagmulan ng tinig ay natagpuan ng kanyang mga mata ang katulong. Hindi niya naiwasan ang mag

"Magmeryenda muna kayo." Pilit pinasigla ni Amber ang kanyang tinig kasabay ng tuluyang paglapit sa mesa na ilang hakbang lang ang layo mula sa mga bata. "Yeheyy! We have snack." Kaagad naman siyang sinalubong ni Hade. Tuluyan na ring tumayo si Hyde at lumapit sa mesa kung saan nakapatong ang dala ni Amber na pagkain. Tuluyan na nitong nakalimutan ang pinag-uusapan nila ng lalaking inaakala niyang ama. Nanatili naman si Grei sa pwesto nito at pinagsawa ang kanyang mga mata sa mag-iina. Hindi naman iyon nakaligtas sa paningin ni Amber. Nang makapwesto ng upo at magsimulang kumain ang dalawang bata ay saka  kumuha si Amber ng pagkain at  lumapit kay Grei. "Meryenda muna." Iniabot nito ang ginawa niyang sandwich at isang baso ng pineapple juice.  "Salamat." Tuluyan na ring tumayo sa pagkakaupo si Grei at saka tinanggap ang hawak ng babae. "Pasensya ka na sa mga anak ko, Grei." Hinging paumanhin niya

Something is off. Iyon ang naramdaman ni Amber sa mga sumunod na mga oras. Pakiramdam niya ay naging malamig ang pakikitungo sa kanya ni Grei. Gayunpaman ay hindi na lamang niya ito kinompronta. Aniya sa sarili, baka kasi nag-o-overthink lamang siya. Maaaring pagod lang ang lalaki kaya biglang naging matamlay ang pakikitungo nito sa kanya. Tingin rin naman niya ay wala siyang nagawang masama. Tingin niya wala namang dahilan para magtampo o magalit ang lalaki sa kanya. "Tatabi akong matulog sa mga bata." Sandali siya nitong tinapunan ng tingin bago ito kumuha ng damit pantulog sa kanyang maleta. "Sige," maikling sagot niya. Ayaw na niyang mag-usisa pa. At isa pa maigi na rin na doon ito matulog dahil hindi rin naman siya komportable sa ideya na makakasama niya ang lalaki sa iisang silid. Hindi na rin siya kinibo ni Grei. Walang imik itong lumabas ng kanyang silid. Mukha namang naging masaya ang gabi ng mga bata dahil naririnig n

Bumalikwas ng bangon si Amber.  "Hindi niya pwedeng makita  ang mga bata. Baka magkwento sila at mabuko tayo. Lalo na at close pa naman sila ni Hyde." Kaagad siyang bumaba ng kama. Bago pa muling makaimik si Tado ay muli siyang nagsalita. "Hindi rin niya pwedeng makita si Grei. Malaking trouble 'to." Mabilis ang hakbang nitong tinungo ang bintana ng silid. Marahan niyang hinawi ang kurtina upang sumilip sa labas. Kumabog ang kanyang dibdib nang makita niya ang paghinto ng kulay puting Porsche ni Dark Indigo.  "Nandito na si Indigo. Anong gagawin ko, Tado?"  Naramdaman ni Amber ang panginginig. Aniya sa sarili, tiyak na malaking gulo kapag nabuking ang ginagawa niya. ["Pupuntahan kita, Lady."] Kahit papaano tila nagkaroon siya ng lakas ng loob. Tila gumana ang kanyang utak. Wala siyang sinayang na sandali. Mabilis ang hakbang niyang lumabas ng silid at tinungo ang kusina. Kulan