"In all fairness, the food here is good," walang anu-ano'y nag-komento siya. "Tama ka nga." "Sabi sa 'yo, eh." Nag-thumbs up ako. Bagnet with garlic rice ang kanya at tapa flakes with garlic rice naman ang sa akin. "You know what, I've been a lot of places overseas, but I've never got the chance to explore our very own," pagbubukas niya ng panibagong usapan. "Siargao is surreal, and this place seems to have hidden treasures too. Ilocos for sure is a good destination also." "Oo. No'ng nagpunta kami dito ng mga kaibigan ko, do'n sa Luna, dito pa rin sa La Union, may falls do'n. Saka 'yong beach naman do'n, hindi katulad dito na sand, doon puro pebbles. Sa sobrang dami ng pebbles may Bahay na Bato na nga do'n," kuwento ko. "As in majority sa materyales ng bahay na 'yon, gawa sa bato. Tapos sa labas ng bahay may mga structures at statues na gawa din sa bato." "If only we have more time to explore this place." Napa-iling siya. "You seem to have enjoyed your stay here before.

Inabot na rin ng gabi ang reception na ginanap sa acoustic bar na nasa tabing-dagat, na sakop din ng resort, ngunit hanggang sa labas ay naglagay din ng mga mesa at upuan. Ang malapad na platform na gawa sa kahoy ay nabububungan ng telang puti na sumasayaw sa ihip ng hangin. Ang mga poste naman ay gawa sa punongkahoy na napalilibutan ng mga puting orchids at daisies, at mga luntiang dahon. Sa gitna ng platform ay naka-set up ang high chair ng mga bagong kasal na si Kathryn at Gino. Bukod sa liwanag ng buwan at mga bituin, may mga lantern din na nakapalibot sa platform upang makapagbigay ng dagdag na liwanag, at romantic vibes. Ang platform na iyon ay naka-set-up sa labas ng bar, ngunit ang mga bisita na mas piniling manatili sa loob ay makikita pa rin ang mga bagong kasal. Ang harapang bahagi kasi ng acoustic bar ay bukas at tanging barandilya ang nagsisilbing harang mula sa labas. Sa kanang gilid ng platform ay naroon ang host na si Louie at Kimverly, habang naka-set-u

Walang iniwan sa "Project F"! Lahat pareho mula sa kabuuang disenyo, konsepto, mga materyales na maaaring gamitin sa pagtatayo nito, mga napapaloob na pasilidad at iba pang amenities. Alam ko iyon, dahil kasama ako ni Sir Frank noon sa mga meeting noong kino-conceptualize na ang resort matapos aprubahan ng Board Members ng LDC ang konstruksiyon nito. Anong nangyari? Imposible namang katulad na katulad mag-isip ng team ng "Project F" ang team ng "Project Emerald". Naipilig ko ang ulo ko. "Okay ka lang, Ma'am Florence?" Napansin pala ako ng katabi ko sa upuang si Yulia. Dahan-dahan ko siyang nilingon. "Y-yulia, sinong...sinong Project Manager niyang Emerald?" "Po? 'Yon po, si Mr. Timothy Mariano," sagot niya sa mahinang boses upang hindi makapukaw ng atensiyon ang usapan namin. Pasimpleng itinuro niya ang direksyon ng kinauupuan ng lalaki. "Bakit po?" "W-wala naman." Umiling ako at muling ibinaling ang tingin sa screen. Walang dalawang tao na makakapag-isip ng

"A-anong ibig mong sabihin?" Pinigilan ko ang pag-iyak ko dahil nasa opisina pa ako noon at nakaupo sa harap ng aking desktop computer. "Maui, teka, 'wag naman...'wag naman ganyan." "I thought it's already clear to you that on that day you walked away from me, were over," matigas na sabi niya. "Hindi, hindi." Umiling ako nang umiling kahit hindi niya ako nakikita. "Hindi gano'n. N-nabigla lang ako no'n. Please 'wag mo naman gawin 'to. Patutunayan ko sa 'yo na hindi ako traydor at bayaran na tulad ng iniisip mo. Maui, gagawin ko ang lahat, 'wag ka lang mawala sa 'kin. Maniwala ka lang sa 'kin." "I can't be with someone I couldn't trust." Pinal na ang tono ng pananalita niya. "I'm so disappointed with you. All of us are." "P-pero wala akong kinalaman sa nangyaring leakage," patuloy akong nagmakaawa sa kanya. "Maui, please maniwala ka naman sa akin. Ikaw na lang ang inaasahan kong maniniwala sa akin. Ikaw na lang..." "I just can't. Because no matter how I try to analy

Naglakad na rin ako palayo bago pa may makakita sa akin na umiiyak at mukhang miserable. Ni hindi ko man lang makita sa mga mata ni Maui na nanghihinayang siya sa pinagsamahan namin. Buong-buo na talaga ang desisyon niya. Ganoon lang kabilis siyang naniwala na ako ang may kagagawan ng design leakage. Ganoon lang kabilis niyang itinapon ang lahat. Walang patid ang pagdaloy ng mga luha ko. Naki-restroom na nga ako sa isang fastfood chain na nadaanan ko sa paglalakad para lang kalmahin ang sarili ko. Tama na, Florence. Sa bahay mo na lang iiyak 'yan, paalala ko pa sa sarili ko habang naghihilamos sa lababo. Nang matapos ako ay tinignan ko ang repleksyon ko sa salamin. Ako na mismo ang naawa sa sarili ko nang makita ko ang mugto kong mga mata at wala sa ayos na buhok, habang tumutulo ang mga patak ng tubig sa aking mukha. Inayos ko ang sarili ko. Nang pakiramdam ko ay mukhang kaya ko nang humarap muli sa mundo, huminga ako ng malalim bago lumabas ng restroom. "