Naputol ako sa pagbabalik-tanaw dahil sa marahang pagkatok sa pintuan ng kwarto. Napabuntong-hininga ako at tumayo mula sa pagkakahiga at tinungo ang pintuan para buksan iyon. Si Jarred ba ang kumakatok? Ano sadya niya? Nang mabuksan ko ang pinto ay tumambad si Jarred sa aking harapan. Pulang-pula ang mata nito. Nakainom ba ito? "Sir Jarred? Bakit po?" tanong ko. Pumasok siya sa kwarto at nagulat ako nang bigla nalang niya ako isinandal sa pader. Pinakatitigan niya akong mabuti. Lumunok muna ako. "Sir ba--" naputol ang sasabihin ko nang magsalita siya. "Bakit Jasmine? Bakit mo ako iniwan?" wika niya sakin. Naaamoy ko ang alak sa kaniyang hininga. Hindi ito ang tamang panahon para sabihin ko sa kaniya ang dahilan kung bakit ko siya iniwan. "Dahil kailangan, Jarred." wika ko. Bumaba ang tingin niya sa labi ko. Tumawa siya nang mapakla. "Hindi ko alam kung ano mayroon sayo. Dahil ha

"WHAT?! Ginawa yun sayo ni Jarred?!" Gulat na sambit ni Celine matapos kong ikwento sa kaniya ang mga nangyari sakin sa mansiyon ni Jarred sa loob ng isang linggong pagiging katulong niya. Wala akong itinira, lahat sinabi ko. Si Celine lang ang bukod-tanging tao na pinagkakatiwalaan ko at napgsasabihan ko nang mga hinanakit ko sa buhay. Tumango ako bilang pagsang-ayon."Pero nitong mga nakaraang araw naman naging ayos naman ang pakikisama niya sakin. Pakiramdam ko nagbabago na ang pakikitungo niya sa akin. Kaya huwag mo na alalahanin Bes." wika ko."Dapat lang! Dahil kung hindi talagang malilintikan siya sakin. Susugurin ko siya sa opisina niya! Kilala mo ako Jas." wika niya na parang nangigigil. Naiintindihan ko naman siya. Bilang kaibigan, nandun yung pagmamalasakit niya sakin. Hinawakan ko ang kamay niya at bahagyang pinisil."Ayos lang ako Bes. Huwag mo na ako alalahanin. Isang taon lang naman ang pagtratrabaho ko sa kaniya. Mabilis lang lilipas

Nang makarating ako sa mansiyon slash bahay ko, ipinasok ko agad ang sasakyan sa loob at ipinark iyon sa may garahe. Nang maipark ko ang sasakyan, lumabas ako at tinungo ang pintuan, nang mabuksan ko iyon. Nagulat ako sa nakita nang makapasok ako. Napabuntong-hininga ako tsaka ko nilapitan si Jasmine.Nakatulugan na niya ang paglilinis nang bahay. Nasa sofa siya nakaupo at nakasandal ang ulo sa headrest ng sofa. Ilang oras na kaya siyang nakatulog na ganiyang ang posisyon? Hindi ba siya nahirapan? Muli akong napabuntong-hininga. Bakit ba nagiging mabait ulit ako? Diba kaya ko nga siyang ginawang katulong ay dahil sa gusto kong maghiganti. Gusto ko siyang pahirapan. Pero babae pa rin siya. F*ck! Pero bakit nagiging malambot na ang puso ko pagdating sa kaniya? Ipinilig ko ang aking ulo. Hindi ko dapat maramdaman ang mga bagay na ito, dahil nakakasira ito sa aking plano. Pero ngayon na nakikita ko siyang nahihirapan. Kahit ngayon lang maging mabait ako sa kaniya. Ka

Jasmine'sPOV Pagkatapos kong maglinis ng bahay at maihanda ang pananghalian ni Jarred. Nagtungo ako sa kwarto tsaka tinungo ang banyo para naligo. Nang matapos maligo, lumabas ako ng banyo at nagbihis. Plain black shirt at ripped jeans ang aking isinuot. Hindi ko naman kailangan magpaganda dahil maganda na ako. Napangiti ako sa isiping iyon. Nagbubuhat lang ng sariling bangko. Inilugay ko ang hanggang bewang kong buhok at lumabas ng kwarto. Nang makababa ako, nagtungo ako sa kusina para kunin ang inihanda kong pananghalian ni Jarred na nakalagay sa paper bag. Binitbit ko iyon at lumabas ng bahay.  Nagulat ako nang madatnan ko si Khael na nakatayo sa gilid ng pintuan. Anong ginagawa niya dito? Si Jarred ba ang sadya niya? Pero imposible iyon, dahil alam niya kung anong oras pumapasok si Jarred. Lumingon siya sa gawi ko. Umalis siya sa pagkakasandal sa pader at hinarap ako. "Jasmine." wika niya habang titig na titig sa akin. Nagul

Jasmine'sPOV"Salamat Khael sa paghatid at salamat din sa libreng lunch. Babawi ako sa susunod." aniko nang itinigil ni Khael ang kotse niya sa gilid ng gate ng mansiyon ni Jarred. Humarap sakin si Khael na may nakapaskil na matamis na ngiti sa mga labi."So, may next time pa?" tanong niya sakin habang titig na titig sa aking mga mata at naroon pa rin ang matamis na ngiti sa mga labi. "Oo naman! Basta treat ko ah." aniko. Tumaas ang sulok ng labi niya."Sure. Salamat din kasi pinagbigyan mo ako na makasama ka ngayon." aniya sa seryusong boses. Wala na rin ang ngiti niya. Nakatitig lang siya sa akin na para bang inaarok ang emosyon sa aking mga mata."You're welcome, ngayon ko lang naranasan ito simula ng maghiwalay kami ni Jarred. I never dated guy. Simula noong naghiwalay kami. Ibinuhos ko na ang atensyon ko sa pag-aaral, para makalimutan siya. Hindi ako gagamit ng ibang tao para lang makalimot. Hindi ako ganung klaseng babae, ayaw kong maka