CHAPTER 11PHOEBE'S POVTAMA NGA ako ng iniisip habang papasok kami ng bahay. Mas maganda nga talaga sa loob. Simple lang pero napaka-elegante. Buhay na buhay ang loob dahil sa kulay ng pintura. Siguradong mas magkakaroon ng buhay ang bahay na 'to kapag nagkaanak na kami ni Keyden. Mapait akong napangiti. Napaka-imposibleng mangyari ng iniisip ko dahil first, hindi ako maaaring magbuntis dahil sa kalagayan ng puso ko. Ilalagay ko lang sa kapahamakan ang sarili ko at ang nasa sinapupunan ko kung nagkataon na may ibang mahal si Keyden at hindi ko sisirain ang buhay niya dahil lang sa nagkaroon siya ng anak sa akin. Hindi kami pwedeng magkaanak dahil maghihiwalay din kami."Grabe, parang masyadong malaki itong bahay para sa ating dalawa." Kumento ko habang inililibot ang paningin sa paligid. Hindi ko naitago ang paghanga sa boses ko nang magsalita ako kaya hindi na ako nagtaka nang marinig ko ang halakhak ni Keyden pero ang hindi ko inaasahan ay ang pagyakap nito sa ak

CHAPTER 13 PHOEBE'S POV RAMDAM ang ilangan sa pagitan namin ni Keyden. Mula nang umalis si Charity ay sinubukan ko nang umiwas sa binata. Hindi siya nakakabuti sa pagkakaibigan namin ni Charity at mukhang napansin din naman iyon ni Keyden dahil napapansin ko na kapag magkakasalubong kami dito sa loob ng bahay ay tipid lang siyang ngingiti sa akin tyaka siya babalik sa pinanggalingan niya. Pakiramdam ko ay nagi-guilty ako dahil wala namang kasalanan si Keyden pero nadadamay siya sa gulong pinasok ko. Kapansin-pansin na nawalan ng buhay ang mga mata ni Keyden simula nang iwasan ko siya. Dahil ba iyon sa akin? Sige, mag-assume ka pa, Phoebe. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa duyan para pumasok sa loob ng bahay nang maramdaman ko na medyo masakit na sa balat ang araw. Medyo matagal-tagal na din akong nakatambay doon para makaiwas kay Keyden na hindi pala pumasok sa opisina. Alam ko naman na hindi ko siya maiiwasan habang buhay pero mabuti nang ganito kesa nama

CHAPTER 15 PHOEBE'S POV"I SWEAR to god, Keyden. Kapag hindi mo inalis ang ngiting 'yan sa mukha mo sisiguraduhin kong masusunog lahat ng gamit mo!" Sigaw ko kay Keyden dahil ang damuho mula nang alalayan ako pababa sa hapag at nagsimula kaming kumain ay hindi na nawala ang ngisi nito habang pasulyap-sulyap sa akin at may pilyong ngiti sa labi. "What? What did I do?" Maang-maangan nito pero ang ngisi ay hindi maawat. Alam ko naman ang naglalaro sa isip nito kaya ganito ito makangiti eh. Pakiramdam ko ay nag-init ang buong mukha ko nang dumako ang tingin ko sa braso nito na puno ng kalmot. Alam na alam ko na ako ang may kagagawan ng mga iyon at alam na alam ko kung paano nito iyon nakuha at kung bakit ko iyon nagawa. Mukhang napansin naman ni Keyden kung saan ako nakatingin at nang dumako ang mga mata nito sa braso niya at nakita ang mga kalmot doon ay mas lumaki ang ngisi ng damuho. "Oh, I know that you enjoyed gi

CHAPTER 17 PHOEBE'S POVHINDI KO na namalayan ang oras. Basta ang alam ko lang ay nag-eenjoy ako nang sobra habang kakulitan si Andrei. Who would have thought na masaya palang mag-foodtrip? I've never experienced it before. "Tara, kwek-kwek naman tayo." Aya nito tyaka hinila na naman ako. Madilim na pero parang walang kapaguran ang isang ito. Halos lahat ata ng stall ay napuntahan na namin at nakainan. Ang saya pa dahil libre niya ang lahat. Nang makita ko ang kwek-kwek na sinasabi niya ay parang bigla akong nag-alangan. Ang weird kasi nitong tignan dahil kulay orange at bilog siya pero nang makita kong kumuha si Andrei tyaka isinawsaw sa suka at agad na sinubo ng buo ay kumuha na din ako at sinubukang lasahan. Infairness, masarap. "Hindi ko naisip na kumakain ka pala ng mga street foods." Narinig kong kumento nito kaya tinignan ko siya tyaka nilunok ang nasa bibig ko bago sumagot, "Hindi ko din naisip na makakaka

CHAPTER 19 PHOEBE'S POVHINDI ko alam ang dapat sabihin habang magkaharap kami ni Charity. Masyadong matalim ang tingin nito sa akin. Naninisi. Nanunumbat. Umakyat ako kanina sa kwarto namin ni Keyden para sana makaiwas ngunit hindi ko inasahan na sinundan pala ako ni Charity. "So, why did you came back? Para manira ulit ng buhay? Shame on you, Phoebe! Hindi ka pa ba nakuntento sa paninira mo sa aming dalawa ni Keyden noon?! Kunyari ka pang tutulungan mo kami pero may hidden agenda ka pala. I shouldn't have trusted you! Ngayon naman na unti-unti nang nabubuo ang mga sinira mo noon ay babalik ka nalang bigla? How dare you!" Sigaw nito sa akin at rinig na rinig sa bawat pagbigkas nito ng salita ang sakit at panunumbat sa akin. Puno ng galit ang mga mata nito habang nangingilid na ang mga luha. Dahil sa nakikita kong itsura ni Charity ay para akong nanghina. Hindi ako handa sa sakit na sumalakay sa akin dahil sa reak