บททั้งหมดของ Love, Hate And Marriage: บทที่ 101 - บทที่ 110

Adam..."HERE are the reviews about the gadgets that were tested Mr. Z." Iniabot sa akin ni Seid ang mga papel.Nakatingin ang lahat sa akin at naghihintay ng sasabihin ko."Nagustuhan nang mga nag-test ang specifications ng gadgets, when it comes to built quality ay matibay, puros positive reviews ang na-receive ng ZEN series, ang down side lang ay ang design." Mahabang paliwanag ni Seid."Yung mga naunang gadgets na iyon ay pinadala lang natin para i-test, hindi iyon ang final look."May nagtaas ng kamay kaya tumingin ako sa kanya, "Mr. Z, yung mga rivals po natin ay magaganda ang designs.."

Adam..."SHE'LL arrive any minute Mr. Zhymian. I'm sorry if you had to wait for almost two hours. Na-stuck daw kasi siya sa traffic kanina pero parating na siya." Tumango lang ako kay Miss Vauclain na bumalik na sa malapit sa pintuan at parang may tinitignan-tignan.Tumingin ako sa oras ko na nasa wrist watch ko. In ten minutes, kung hindi darating yung sinasabi niyang pinsan niya na si Hope Vauclain ay aalis na ako.Bumalik siya sakin, "I'm really sorry Mr. Zhymian kung natatagalan siya. Kanina ko lang kasi nasabi na pumunta siya dito pero hindi ko pa nasasabi yung tungkol sa napag-usapan natin.""She still doesn't know?" Napakunot noo ako, "Paano kung hindi naman pala siya pumayaga?"

Sanya..."THERE he is." Napalingon ako sa kung saan nakaturo si Angel at nakita ko na nakaupo si Adam nang mag-isa sa isang sulok ng Sanctuary Bar na kung nasaan kami ngayon, "Gusto niya ang lugar na ito kasi hindi magulo, hindi gaya ng ibang bar."Nakita ko na may mga tumutugtog ng malumanay na musika sa isang stage, ang mga tao dito ay halatang may mga class at galing sa mayayaman na pamilya sa paraan ng pananamit nila.Mahirap din na hanapin ang lugar na ito dahil nag-iisa lang itong nakatayo sa tuktok ng isang bundok, hindi mo mararating ang lugar kung wala kang kotse o 'di kaya ay helicopter dahil may sariling helipad ang bar. Tago ang lugar at tanging mga mayayaman o may kaya sa pamumuhay ang makakapunta. Kung hindi ako sinamahan dito

Sanya...NAGISING ako sa liwanag ng araw at sa pagkapaso ng balat ko mula init nito. Hindi ko alam kung anong oras na, naisip kong tignan ang cellphone ko pero naiwan ko nga pala iyon sa kotse ko.Bumangon ako at napatingin sa tabi ko pero ang nandito lang ay ang mga damit namin."Adam?" Nag-echo sa buong gubat ang boses ko pero wala talaga si Adam.Nagsimula na akong kabahan. Baka kung anong nangyari sa kanya dito sa gubat o 'di kaya naman--iniwan niya akong mag-isa dito?Posible naman yun dahil hihingi siya ng tulong pero paano kung naligaw siya?Napatingin ako sa mga damit

Adam..."IHINTO mo!" Bigla akong napahinto nang sumigaw na si Sanya, "Sinabi ko na kasi sayo kanina pa na ihinto mo doon.""Eh sorry, hindi ko naman agad maihihinto itong kotse hindi ba? Kailangan kong i-park ng maayos.""Oh sige na! Labas na labas.""Ano bang meron?" Lumabas na siya ng kotse kaya sumunod na lang ako."Z oh! Andaming prutas saka tignan mo itong mga apple oh, mukhang matatamis!" Napangiti ako kasi para siyang bata na noon lang nakakita ng mga apple. Nagsimula siyang pumili at aliw na aliw sa kanya yung tindera."C, andami nito