“EARTH to Zariyah! You still there?” Ang tinig ni Nadia ang nagpabalik kay Zariyah sa kasalukuyan. She glanced up at her frowning face. “Oh, sorry. May sinasabi ka ba?” Ngumuso ito. “Kanina pa ako nagsasalita dito pero di ka naman nakikinig. Para lang ako nakikipag-usap sa hangin.” Napakamot siya ng ulo. “Pasensya na. May iniisip lang,” paliwanag niya. Nadia leaned forward, her face filled with curiosity. “May problema ba? Care to share?” She bit her lip. Pinaglaruan niya ang pagkain sa plato gamit ang tinidor na hawak. “Nadia, alam mo ba kung… kung paano mang-akit?” tanong niya na halos pabulong. “Anong sabi mo? Paano mang-ano? Lakasan mo naman boses mo,” reklamo nito. She cleared her throat, her cheeks burning red. “Ang sabi ko alam mo ba kung paano mang-akit?” pag-ulit niya. Sa pagkakataon ito ay nilakasan niya ang boses sapat para marinig nito ang sinabi niya. Mabuti na lang at walang naki-share ng table sa kanila ni Nadia. “Oh, wow,” anas nit

ZARIYAH bit her lip as she kept on pacing back and forth in her room. Kulang pa yata ang isang glass ng wine na ininom niya para kumuha ng sapat na lakas ng loob para gawin ang binabalak. Maybe she really needed to get drunk. Humarap ulit siya sa salamin at pinagmasdan ang kanyang repleksyon. She’s already wearing the negligee she bought. Halos lumagpas lang sa suot niyang undies ang haba nun. “I doubt that Kylian still has time to meet that woman. He’s busy right now. Sa kanya ko ipinagkatiwala ang acquisition ng Rosewood Hotels & Resorts. He’s probably stressed right now. Samantalahin mo na yun. hija. As his wife, you already know what to do, right?” “Will this really work?” nag-aalala niyang tanong kay Daniel. Ngumiti ito sa kanya. “Why, of course it will. I’ve already done my part, hija. Now it’s up to you.” She let out a long sigh. Inayos niya muna ulit ang buhok at saka lumabas ng kwarto. Her heart was pounding in her chest as she made her way to the ot

SANDALING napahinto mula sa pagtitipa si Zariyah at napasandal sa kinauupuan. She checked the time on her computer. It’s already lunch time. Marahas siyang napabuga ng hangin at bumalik muli sa ginagawa. She wanted to finish the meeting minutes first before grabbing her lunch.     “Hey! Hindi ka pa kakain?”    Mula sa ginagawa sa computer ay nag-angat ng mukha si Zariyah. It was Nadia. Nakaangat ang kilay nito na nakatingin sa kanya. Bahagya siyang natawa. “Mauna ka na. Tapusin ko lang ito.”    “Seryoso ka ba, Zariyah? Nakikita mo ba ang oras? It’s already our break. Tama na yan pagiging workaholic mo at kum

GREY’S gaze fell sternly on Zariyah’s face. “Is there something you’re hiding?”    Her lip began to tremble. Napalunok siya. “No. I’m not hiding anything,” she answered. Hopefully her voice sounded more composed than she felt.    Grey studied her face with mocking eyes, and his mouth twisted into a humorless smile. “Nothing, huh?” he mumbled. Ibinalik ulit nito ang tingin sa tv.    Hindi na ang asawa niya at si Lexie ang nasa tv screen. Tapos ng ibalita ang tungkol sa dalawa.    “I thought

A LIGHT knock on the door made Kylian stop from reading for a moment. Napakunot-noo siya nang si Dylan ang pumasok sa loob ng office. “What’s up?” Kylian shook his head in dismay. “You sure have a lot of freedom,” he commented. Dylan plopped down on the sofa. A frown quickly wipe away his smile. “Bakit naman ganyan ang mukha mo? Parang hindi mo yata ako gustong makita.” Muli niyang ibinalik ang atensyon sa binabasa na article sa laptop. “What brings you here?” tanong niya na hindi man lang ito tinitingnan. “Wanna chill out?” “Maybe next time.” Napabuga ito ng hangin. “Come on, Kylian. I think you need to relax for a bit especially with what’s going on right now. Nabasa mo na ba ang ilang mga komento ng mga tao sa’yo?” He rubbed his face with a heavy sigh and leaned back in the swivel chair. “I know,” he muttered. In fact, iyon nga ang kasalukuyang binabasa niya ngayon sa laptop niya. Sa kanilang tatlo, siya