Paulit ulit akong gumugulong sa sahig habang ang reaksyon ni tita ay galit na galit saakin, she really want me to die now. "I swear, hinding hindi kita tatantanan!" sigaw nito habang hindi alam kung papaano mabubuksan ang kulungan ng Tigre at ang anak nya na nakikipag habulan sa loob, I smirk at pinipilit na bumangon. Mabilis akong lumapit sa button at mukang naiintindihan ni tita ang sinisigaw ng anak nya sa loob, hinampas ko ng ilang beses ang buttons at hanggang sa pumutok na ito. Nawala ang ilaw na andoon at tuluyan nang hindi mabubuksan ang kulungan doon. "If you will kill me now, isasama ko ang anak mo!" sigaw ko a buong lakas na tinulak ang malaking cabinet na nasa gilid ko, natumba iyon at tumama sa paa ni tita Jamaica. She scream and keep cursing in the wind. I can sense that she will shoot me down. Binato ko ang kunai knife at bumaon ito sa kamay na may hawak ng barial nya. She scream more louder, hindi na ako papayag na maisahan nya nanaman ako kagaya ng ginawa nya saak

I feel empty while looking at the floor, tinitignan ang mga tauhan ng pamilya ni Dave para hanapin sya sa building kung saan sumabog at nangyare ang hindi ko inaasahan noong araw na iyon. Nang malapitan ko ang building na iyon ay mas lalo ako nanlumo at paunti-unti na nawawalan ng pag-asa, papaano nga sya makikita at makakaligtas doon kung napaka tindi ng pag-sabog at ang mga sirang pader at mga bato ay nasa paligid. The site blowed up, but I know. Deep inside my mind, makakaligtas si Dave dahil may tiwala ako dito at hindi ko sya pwede na sukuan. I am his fiance, ako dapat ang unang umaasa at nag-papalakas ng loob ng ka pamilya nya. But I think that is impossible, ayaw saakin ng nanay ni Dave lalo na ngayon ay alam ko, mas mananaig ang galit nila saakin. "Ma'am, delikado po dito. Wag po kayo papasok pa sa loob kasi baka po mapahamak kayo dyan," sabi ng isa sa mga tauhan na nag-huhukay sa site at nag-hahawan para makapasok sa loob mismo. I smile and he offer his hand, pero umilin

I'm looking at the screen of my television while playing the sharp edge of the knife i had. I am trying to calm myself even Mrs. Montezur is testing my patience, I do respect her. She is the mother of the man na mahal na mahal ko, but this past few days is like a hell for me.Habang lumipliaps ang araw, para akong tanga. Walang direskyon ang buhay at hindi ko alam saan at papaano nga ba ako mag-uumpisa.It's crucifying, wala pa kami nauumpisahan ni Dave sa mga plano namin tapos wala na sya, hindi ko na alam kung saan ko pa hahanapin ang sarili ko, he is my home.Binaling ko ang atensyon ko sa malaking screen ng TV at pinapanood kung papaano magsalita at sumagot ang nanay ni Dave sa harap ng mga reporters.Napatawa at hindi ko maiwasan makaramdam ng inis at galit sa napapanood ko. It's Dave's mother, crying in front of national TV. Blaming my family, especially me na pinaka puno at dulo ng lahat. I can see pain in her eyes, but it doesn't mean that she can do what she want just because

My heart start beating wildly, while my hands are shaking, tangina. Ang sakit ng batok ko, pati narin ang pulsuhan ko.“Wake up Nazi, you have to wake up before it’s too late,” a soft voice make me move an inch and I slowly open my eyes. Bumungad ang puting kisame at ang liwanag na sobrang nakakasilaw.“Dave is waiting for you. Ililibing na sya,” she added and I start moving slowly. Nang-hihina naman ang mga kamay ko at ramdam ko ang karayom na nakatusok sa akin, dextrose.“Where is he?” I asked and she look surprised when she see my eyes open. Laurice start crying and hug me tight. Si Barbara naman ay nasa gilid, pinapanood kami ni Laurice and Fiero burst his tears and hug me too.“Ate, akala ko mawawala kana. When i see you drowning on that tub. Takot na takot ako, hindi ko kaya kung ano man ang mangyare syao na masama, so please. Don’t do that again.” Her hug went tight, habang ramdam ko ang panginginig ng katawan ni Laurice, she is crying hard on my shoulder now.Bumaling ang pani

Nakadapa kami sa damuhan na masukal habang kaming tatlo at inaabangan ang mga bandido na mag-ikot sa isla.Nakakatatlong araw na kami sa gubat, at matapos ang gabi na inatake kami at muntk mapaano ang kambal, hindi na ako makatulog sa kaba at sa tuwing sasapit ang gabi ay binabantayan ko sila.The traitor, alam ko na kumikilos ito at maaking uportunidad para sa kanya na patayin ang mga kasamahan namin at maubos kami ngayong walang ibang tao na makakasama namin kundi ang mga partner namin.Alam ko, hindi traydor ang kambal, dahil una ay nakilala nila si Kuya Khalil at hindi pwedeng mag-kamali si Kuya sa pag-pili ng tao na pag-kakatiwalaan nya, at kung may pinag-hihinalaan ako, hindi namin sila nakikita o nakaksalubong dito sa gubat.Mahirap na makipag-laban sa traydor, hanggang ang mga bandido ay marami pa at malayang nakakagala sa loob ng gubat, kaya ang unang misyon na unahin ay ang pag-patay sa mga bandido.“Let’s eat for a while.” Tumayo ako at umakyat sa puno na di ganoong kataasa