PARANG wala ako sa sarili habang nagtatrabaho. Iniisip ko pa rin si Kurt at ang pagtatapat ng pagmamahal niya sa akin."Okay ka lang ba, Ganda?" tanong ni Reese na kanina pa ito nakatingin sa akin.Napabuntonghininga naman ako. "Na-inlove ka na ba, Reese?" tanong ko sa dalaga. Hindi man masabing kagandahan si Reese pero ang ganda talaga ng mga mata niya. Medyo matangos ng konti ang ilong at makipot ang mga labi."Hindi pa pero alam kong walang magkakagusto sa akin," aniya na umiwas ito ng tingin.Humarap naman ako sa dalaga. "Why not?" "Eh basta. Huwag na lang natin pag-uusapan ang tungkol sa akin. So, inlove ka ba?" nakangiting tanong niya na sinundot ang aking tagiliran.Napapailing na nakangiti na lang ako sa reaksyon ng dalaga."I-I think, I'm in love," sabay kagat ko sa aking ibabang labi."Hala! Kanino?! Kay Sir Ross ba?!" impit na sigaw ni Reese.Napatawa naman ako."No. Kurt Fuentebella."Napatigil ito at nakanganga na nakatitig sa akin."K-Kurt Fuentebella? As in ang anak

ISANG napakalakas na sampal ang dumapo sa aking magkabilang mukha."How dare you! Mas pinili mo iyon ang kalaban natin kaysa sa amin ng Mommy mo!" galit na sigaw ni Daddy sa akin.Napayuko naman ako. Nalasahan ko na rin ang dugo sa aking bibig."We both knew, General Fuentebella was innocent." diin na saad ko kay Daddy.Napabaling ulit sa kaliwa ang aking pisngi."Sergio! Tama na!" sigaw ni Mommy na hinila ako palapit sa kan'ya at niyakap ng mahigpit."Van, anak?" Umiiyak na saad ni Mommy."G-Gusto ko na magbagong buhay, m-mahal ko siya, M-Mom," mahinang saad ko habang pinupunasan ang luha na umaagos sa aking pisngi."Hindi puwede! Patayin mo si General Fuentebella! Patayin mo na rin ang mga anak niya!" nagwawala na sigaw ni Daddy."Sergio, tama na! Hayaan na natin maging masaya si Van. Marami na siyang nagawa para protektahan ang pamilyang ito!" galit naman na saad ni Mommy.Nanakit na ang lalamunan ko kakapigil ng iyak. Ayoko ipakita kay Daddy ang kahinaan ko."Huwag ka gumaya sa mg

Kampante lang ako nakaupo habang nakatingin kay General Fuentebella as aking asawa. Nandito ako ngayon sa event kung saan inimbitahan din ako. Hindi alam ni Kurt na nandito din ako. Ang alam lang niya ko nasa probinsyana ako. Panay ang simsim ko ng alak habang sinusundan ang bawat galaw ng asawa ko.Lumiit naman ang mga mata ko na nakatingin kay Kurt na lumapit ito kay Cindy. Selos. Iyan ang nararamdaman ko. May tiwala naman ako sa asawa ko. Pero kay Cindy Sancho, wala! Tumayo muna ako at pumunta sa restroom. Nakatitig lang ako sa aking repleksyon sa salamin. Sa likod ng magandang mukha ko, sino mag-aakala na isa akong killer?Ngayong gabi may tao akong itutumba. Si General Fuentebella. Mapait naman akong ngumiti. Kaya ko ba? Panay naman ang buntonghininga ko. Inayos ko muna ang aking sarili at lumabas na ng comfort room. Habang nagalalakd ako sa hallway, napapalingon naman ang mg kalalakihan sa akin. Umikot ako sa kabilang pasilyo at kinuha ang baril na nakalagay sa likod ng statue

Nanlumo ako sa desisyon ng korte.GUILTY.Dahan-dahan akong humrap sa aking kanan kung saan nandoon ang pamilyang Fuentebella."Van?" malungkot na tawag ni Kuya Damon. Malungkot naman akong humarap sa dalawang kapatid ko."Anong sabi ni Ziena?" mahinang tanong ko kay Kuya Bry."Inaayos na niya ang lahat. Kailanagan lang natin mabantayan ng maayos sila Dad at Mom dahil panigurado hindi sila titigilan ng mga big syndicate para patahimikin sila.Hindi ko naman napigilang humagulhol. Bakit kailangan idamay si Mommy. Sobrang sakit na nakikita ko kanina kung paano posasan at hinila sa selda ang parents ko."Kung hindi kaya ni Ziena bawiin ang kaso nila Dad at Mom, ako na ang gagawa ng paraan," diin na saad ko naman. Gagamitin ko ang organisasyon at mga koneksyon ko para makalabas sa kulungan ang parents namin."Van!" galit na sigaw ni Kuya Bry. Seryoso lang ako na nakatingin sa dalawang kapatid ko."Sa palagay niyo ba, papayag ang pamilyang Fuentebella na makalabas ng kulungan sila Dad?"

"D-Divorce?" prang sasabog sa sobrang sakit ang narinig kong salita galing sa asawa ko."Yes, ayoko na.""No! Hindi ako pipirma! K-Kurt, baka maaayos pa natin ito.""Okay, payag ka ba na ibabahay ko si Cindy?" nakangising tanong niya.Gusto nila ng laro, puwes ibibigay ko sa kanila."Payag ako."Akala ko madali lang ang lahat. Sa isang bubong, magkasama kaming tatlo. Minsan umaalis sila pa ibang bansa. Ang hirap. Kahit nasasaktan ako, kailangan ko tiisin."Manag Rosy, kapag nagtanong si Kurt kung nasaan ako, pakisabi na lang po na nagtatrabaho ako," saad ko kay Manang habang abala ito sa pagdidilig ng halaman."Ilang araw ka mawawala, hija?" "Ahmm..baka po tatlong buwan. Basta po uuwi naman ako."Napabuntonghininga naman si Manang Rosy. "Bakit ka pumayag sa ganitong set-up, hija?""Mahal ko po si Kurt," diretsong sagot ko kay Manang."Hindi na pagmamahal ang tawag diyan. Mag-isip ka ng mabuti, Van. Unahin mo muna ang iyong sarili," malungkot na saad ni manang.Nginitian ko na lang si