K-Kurt?""Yes?""M-May tiwala ka sa akin, right?""Depende sa sitwasyon. Aalis na ako, hininhintay na ako ni Cindy."Pinunasan ko naman ang luha ko. "Pinapalaya na kita. Ayoko na."Nakakunot ang noo niya na nakatingin sa akin."Makipaghiwalay ka na sa akin?" diin na tanong niya.Dahan-dahan naman akong tumango. Hindi ko na patatagalin ito at lalong nagdududa ako sa sinasabi niyang vedio."Are you finishing that or.....-"Agad ko naman pinutol ang kan'yang sasabihin."Tinatapos ko na ang lahat! Sa palagay mo sa tatlong taon na tiniis ko na pumayag sa set-up ng pagsasama natin, naging masaya ako?!""Do it. I dare you!" galit na saad niya."Alright, I'll leave you," seryosong saad ko naman. Nakangisi lang ito sa akin. Huminga naman ako ng malalim. Tumayo ako at kinuha ang roba na nakasabit sa gilid ng closet. Samantala nakasunod lang ng tingin si Kurt sa akin."Alright, let's see that," nang-uuyam na saad niya.Humarap naman ako rito."Leave," saad ko rito sabay turo sa pinto.Umigting

"MRS.FUENTEBELLA . YOU'RE BEING ARRESTED FOR MURDERED. You have the right to remain silent-...." Nakatingin lang ako kay Kurt sa likuran ng Police na nagsasalita. Parang hangin lang dumaansa akin ang boses ng Police habang nilalagyan ng handcuff ang mga kamay ko. Nakangisi naman sinalubong ko ng tingin ang asawa ko. "It wasn't supposed to end like this. Bullshit. Everything was bullshit!" natatawang saad ko habang hinihila ako papasok sa loob ng patrol car. Pagdating sa presinto halos lahat ng mga mata nasa akin nakatutok. Kinuha ng isang police ang mga bagay na nakakabit sa aking katawan, lalo na ang watch phone ko. Pinaupo muna ako at nag-umpisa na akong tanungin. Tanging oo ar hindi lang ang ang sinagot ko. Ang ibang tanomg naman, sinabi ko na hintayin muna ang abogado na kukunin ko. "Asawa 'yan ni Sir Fuentebella?!" Bulong-bulongan sa aking paligid. Ipinikit ko muna ang aking mga mata at sinandal ang ulo ko sa upuan. "Mrs.Fuentebella?" Agad naman ako nagmulat at tumingin s

Ang daya-daya!Saglit lang pinahiram at pinaramdam sa akin na maging isang ina!Akala ko, iyon na ang hudyat para lisanin ang dating magulong buhay ko. Hindi pala!I feel like, I've failed as a mother. "I-I'm s-so sorry, Van. S-Sorry kasi...h-hindi natin siya nailigtas," paos na boses na saad ni Kurt.Tamad ko lang ito tiningnan."Leave," diin na saad ko sa kan'ya."V-Van?""I said, leave!" Sigaw ko rito.Napabuntonghininga naman ito at dali-daling lumabas.Hindi ako ang tipong magmumukmok at maghihinagpis habang sila pinagtatawanan ako. May rason ang lahat kung bakit nangyayari ito sa akin.Dito lang din nila ako dinala sa maliit na hospital na sakop pa rin sa presinto. Ibig sabihin, hindi man lang nag-alala si Kurt o sadyang wala siyang pakialam!Bumangon ako at tinanggal ang dextrose sa aking kamay. Nagulat pa ang nurse nang nakita ang ginawa ko. Sumirit pa ang dugo sa aking kamay."Ma'am, bawal pa po kayo tumayo!" natatarantang saad ng Nurse."I don't fucking care. Can you call s

"Masaya ka ba sa buhay mo ngayon, Van?" diin na tanong ni Kuya Damon sa akin."Masaya," tamad naman na sagot ko rito."Lalo mo lang sinisira ang buhay mo! Iniwasan na namin ni Bry ang gulo sa loob ng organisasyon, pero ikaw naman ang pumasok ulit!""Do you know, damaged people are dangerous? They know how to make hell feel like home," mahinang saad ko naman kay Kuya Damon.Napahilamos naman ng mukha ang aking kapatid. Masaya ako para rito. Sa wakas naging masaya na ito kasama ang kan'yang asawa't anak."Don't wait someday, you get a taste of your own medicine!" aniya at lumabas na ito.Alam nila Kuya Damon na dito ako sa condo ni Terrence nakatira. Kasalanan ko ba naging ganito ako? Naniningil lang ako sa mga taong sangkot sa pagkamatay ng parents ko at sa aking kaibigan na si Tanya.I'm not that person anymore. "Van?"Napatingin naman ako kay Terrence na kakalabas lang ito ng silid."Just tell me what you need. Let me give it to you," aniya na umupo ito sa aking harapan."Hanapin mo

SAVANNAH POVHINDI nila ako naintindihan. Gusto ko lang naman protektahan ang kapatid ko. Gusto ko lang siya protektahan. Ilayo siya sa mga taong mapanghusga. "M-Masama ba ako?" mahinang tanong ko kay Ville."Slight lang," sagot naman ng kaibigan ko.Napabuntonghininga naman ako. "You screwed up," napapailing na saad ni Ville.Kasalukuyan kasi nandito kami sa Casa bar. Tamang-tama na niyaya niya ako na uminom."Sorry doesn't fix anything. Nangyari na ang lahat. Nalaman na ni Kurt na may kapatid pa sila na tinatago mo ngayon. So, anong drama na naman ito?" irap ni Ville sa akin."Gusto ko na siyang ipakita at ipakilala sa lahat," nanghihinang saad ko naman."It's up to you, Van. Alam mo kung ano ang tama para sa kapatrid mo."Pagak naman akong tumawa. Alam ko nga ba? Sana noon pa. Nilayo ko siya sa lahat dahil para sa akin iyon ang tama.Napabuga naman ako ng hangin at tumayo na."Mauna na ako, Ville," saad ko rito. Namumula na rin ang mukha ng kaibigan ko. Nauna pa ito sa akin pumun