SUNOD-SUNOD ang murang pinakawalan ni Alessandro. Halos mapatay niya sa suntok si Leonardo matapos tumakbo ng kaniyang asawa. Takot na takot ang mahal niya. She was so f-cking scared and he saw hatred in her eyes. That was painful than a gun's bullet buried in his skin.He sucked his breath, unable to think properly. The his men are holding his arm, stopping him from attacking Leonardo again. He wanted to kill him, but killing him won't change anything. His wife learned about his real identity. His wife hates him to death now."What would you do now, Alessandro? You see? She's going to be your downfall," Leonardo said, mocking him."You bastard!" He growled and was about to attack him again when Arturo rushed to him, holding his gun tight."Signore, some of Mr. Sicardi's men are here. They're armed.""Merda!" Malutong ang pinakawalang mura ni Leonardo habang tumatayo at sapo ang nasaktang panga. He extended his arm to one of Alessandro's men, taking his gun back."You bastard should t

TANGHALI na nagising si Anastacia kinabukasan. Mabilis siyang naligo at lumabas ng silid. Naabutan niya ang pagkain sa mesa na mukhang kanina pa inihanda ni Carla. Malamig na ang sinangag at nilalanggam na ang itlog at hotdog. Sumimangot siya saka dinampot ang kapirasong pinilas na papel na nadadaganan ng plato.'Pumasok na ako sa trabaho, bakla. Kainin mo 'yang pinaghirapan ko kung ayaw mong palayasin kita. Char! Cheer up, my friend. Love, Carla na maganda at mas maganda pa sayo. Che!'Natawa si Anastacia sa sulat na iniwan ng kaibigan niya. Naiiling na inalisan niya ng langgam ang ulam saka nagtimpla ng kape. Pangiwi-ngiwi siya habang kumakain dahil malamig na ang kinakain niya.Pagkatapos kumain ay agad nagpunta si Anastacia sa hospital. Nagulat siya nang marinig na nakikipagtalo ang kaniyang ama sa doktor na nakaassign dito."Mas mapapabuti ako kung hahayaan niyo ako. Ayoko na dito sa hospital. Nagsasawa na ako sa amoy ng hospital!" Pasinghal ang pagsasalita ng kaniyang ama.Nakag

ANASTACIA chewed her bottom lip. Kanina pa siya pinagtitinginan ng mga kapitbahay nila. Batid niyang kanina pa rin siya pinagchichismisan ng mga ito. Syempre! Nagyabang siya noon na babalik siyang mayaman pero ano siya ngayon? Nganga!"Anastacia, kanina ka pa nagwawalis, gurl. Baka mahukay mo na ang sungay ni Lucy. Jusko ka, bakla!"Nilingon ni Anastacia ang kaibigan. Tinotoo nito ang sinabing hindi ito aalis sa tabi niya. Tinotoo nito na mananatili ito dito at magiging masaya sila. Katunayan, isang linggo na ang nakalipas at bukas nga ay magsisimula na sila sa kanilang bagong trabaho. Magtitinda sila ni Carla ng isda sa palengke. May sapat naman silang pera kaya nakaupa sila ng pwesto at nakahanap ng supplier. Simple ang bagong buhay nila, malayong-malayo sa matayog na pangarap ni Anastacia nang umalis siya sa probinsiya. Hindi niya akalaing mararanasan niya ang kasabihang… 'kung gaano kataas ang paglipad, ganoon rin ang pagbagsak'."Ano, Anastacia? Nasaan ang pinagmamalaki mo noon

HINDI MAPAKALI si Anastacia. Pilit niyang isinisiksik sa kaniyang isipan na hindi si Alessandro ang lalaking iyon pero kilala niya ang asawa. Alam niya ang pangangatawan nito. Ang tindig. Ang tangkad at lalong lalo na ang epekto nito sa kaniya.Pabiling-biling siya sa kama niya, hindi makatulog. Nahagip ng kaniyang paningin ang tatlong pulang rosas na nasa babasaging baso na may tubig. Kinagat niya ang pang-ibabang labi at hindi napigilan ang malakas na pintig ng kaniyang puso.Tama nga ba si Carla? Nahulog na nga ba siya sa kaniyang asawa? Natutop niya ang sariling bibig nang sagutin ng naghuhurumentado niyang puso ang kaniyang mga tanong.KINABUKASAN ay maaga muling gumising si Anastacia at Carla. Tulad kahapon ay maaga silang pumunta sa palengke para magtinda at tulad rin kahapon ay malakas ang benta nila."Ganda lang naman ang mayroon 'yan. Tiyak na boba rin iyan."Tumaas ang kilay ni Anastacia sa narinig. Nakakatawa lang na kaaway ang tingin sa kaniya ng ilang tindera dahil mas

HINDI mapigilan ni Anastacia na mapasimangot nang dumating sila sa munti nilang tahanan. Kasama nila si Alessandro na pinagsiksikan ang sarili sa maliit na tricycle. Kanda bali ang leeg ng mga kapitbahay nila nang bumaba sa tricycle ang kaniyang asawa."Manong, magkano?" Tanong ni Carla sa driver."Singkwenta.""Singkwenta? Ang mahal naman!""Edi sana naglakad ka!"Ngumiwi si Anastacia. Bago pa makipagsabunutan si Carla sa driver ay nag-abot na ng pera si Anastacia. Nilingon niya si Alessandro na patingin-tingin sa paligid.Hindi maiwasan na Anastacia na pagmasdan ang asawa. Sanay ito sa marangyang buhay. Tiyak na maninibago ito ng husto sa poder nila. Ayaw man niya pero mukhang pahihirapan rin talaga ito ng kaniyang ama. "Sino iyan, Anastacia? Jowa mo?"Nilingon ni Anastacia ang chismosang kapitbahay. Nakadaster ito ay mabilis na pinapaypayan ang sarili habang pasulyap-sulyap kay Alessandro.Umismid si Anastacia. "Asawa ko, manang Biday. Ipagkalat mo na sa buong barangay na narito