Chapter 8.2Matapos maihatid ng taxi ay tiningala ko ang two-storey house sa aking harapan. Ang dikit-dikit na bahay sa barrio na ito ay may mga makukulay na pintura. Binigyan nito ng buhay ang bawat kabahayan.Ang kalsada ay gawa sa mga pinagdikit-dikit na maliit na bricks na lalong nagpaganda ng tema ng barrio. Maliit na barrio lamang ito ngunit ito na ata ang maituturing na kakaiba.Hindi ito katulad ng Tondo sa Manila na eskwater area at puno ng krimen, dito tahimik lamang hindi nga lang maiiwasan ang mga Marites sa paligid. Gaya ngayon habang tumatagal ang pagkakatayo ko ay unti-unti ring dumarami ang mga kuryosong tingin ng mga kapitbahay namin. Who wouldn't if I'm wearing a hospital gown?Dahil dumadami na ang mga usisero at usisera ay mabilis akong pumasok sa kabahayan. Sinalubong ako ng katahimikan at kadiliman, hindi naman ganoong kadilim dahil araw pa kaya hindi pa umaatake ang takot ko. Nang mabuksan ko ang ilaw ay

Chapter 9.2Jeruzah POVNagising ako ng may malamig na bagay ang bumuhos sa aking katawan, dahilan upang lahat ng ugat ko sa aking katawan ay magising. Minulat ko ang mata ko ngunit purong kadiliman lamang ang siya kong nakikita. Pilit kong iginagalaw ang katawan ko ngunit nakatali ang dalawa kong kamay.Ramdam ko ang lamig sa aking puwitan. Nasisiguro kong nakasalampak ako ngayon sa malamig na sahig.Sinubukan kong ibuka ang bibig ko upang lumanghap ng hangin subalit tanging mahinang ungol lamang ang nailabas ng bibig ko, sa kadahilanang may kung anong nakaharang dito na siyang pumipigil sa akin upang makapagsalita."Oh, gising na ang prinsesa ng pamilyang San Cuenco," a familiar voice echoed in the whole room.Sa tingin maliit lamang ang kwartong kinalalagyan ko dahil matunog na matunog ang pagkaka-echo ng boses niya.Palapit nang palapit ang mga yapak nito hanggang sa tumigil ito sa harap ko, at walang sabi-sabing hi

Chapter 10.2Jeruzah POVNagising ako sa dumapong sinag ng araw sa aking mukha. Ininat ko nang bahagya ang aking mga kamay dahil medyo masakit pa ito. Saka ako naupo sa higaan na siyang naging pagkakamali ko."Aray," mahina kong usal ng naramdaman ang hapdi sa aking gitna, masakit din ang aking balakang. Anong nangyari at sumakit nang ganito ang gitna ko?Habang malalim ang iniisip ko sa ay hindi ko namalayang pumasok na pala sa loob ng silid si Makas. Nang tingalain ko siya tila isang rumaragasang sasakyan na bumalik ang mga pangyayaring naganap kagabi. Namumula ang mga pisnge ng iiwas ko ang aking mukha upang maitago ang pamumula, lalo na at ang mga tinging ibinibigay nito ay nakakapaso."What? Are you still draydreaming? Is it about yesterday night?" wika nito habang tila isang modelong nakatayo sa pintuan at taimtim na nakatingin sa akin habang may mga mapaglarong ngiti sa mga labi. "Shut up! Of course I'm not thinking ab

Chapter 12Maka's POVKinabukasan maagang nagpatawag ng meeting si Papa sa hapag. I wonder what's the meeting all about.Sabay-sabay na bumukas ang pintuan naming magkakapatid, tinanguan ko lamang sila bago naunang bumaba. Ganito talaga kami, dahil nasanay na kami sa presensiya ng isa't isa, nasanay na rin kaming sabay-sabay na magising.Kahit na mas nauna silang magising sa akin hindi sila lalabas ng kwarto hanggat hindi naririnig ang ingit ng pinto ng kwarto ko. That's the reason why I love them. We may not brothers by blood but in our heart we love each other more than true brother. We respect everyone, that's how our Mom taught us. Na ang magkakapatid dapat hindi nagaaway. She also said na karaniwan lang daw na magaway ang magkapatid but for her it's a big no, dahil kung lagi kayong magaaway kahit sa simpleng bagay mahihirapan kayong makipagcommunicate sa kanila in the near future.Our mom taught us how a family is important, mahalin mo ang pamilya mo habang nariyan pa sila, mah

Chapter 14Maka's POVKung pinakinggan ko kaya ang mga babala ni Zaira sa akin noon, mangyayari kaya ang mga bagay na ito ngayon? Hindi ko man lamang naamin sa kaniya ang sekreto ko. Hindi ko man lamang siya naalagaan ng mabuti. Hindi man lamang ako nakahingi ng kapatawaran sa mga kasalanang naidulot ko sa kaniya.It's been what? Five years yet he cannot find any leads about his wife. Alam niya sa sarili niya na hindi pa patay ang asawa niya. Alam niya na hindi iyon bangkay ng asawa niya dahil hindi naman buntis ang bangkay na pinaglamayan ng lahat. I didn't come to the funeral sa kadahilanang hindi kayang tanggapin na wala na ang asawa at anak ko. Hindi ko na alam kung ano pa ba ang papaniwalaan ko na buhay pa siya or worst siya talaga ang bangkay na nakaburol.Agent ako pero ang tingin ko na lamang sa sarili ko ngayon isang lalaking talunan. Lalaking walang puso. Lalaking wala ng dereksiyon ang buhay. A fucking useless agent.Noong bata pa ako ipinangako ko sa sarili ko na iyon na