Chapter 10.2
Jeruzah POVNagising ako sa dumapong sinag ng araw sa aking mukha. Ininat ko nang bahagya ang aking mga kamay dahil medyo masakit pa ito. Saka ako naupo sa higaan na siyang naging pagkakamali ko."Aray," mahina kong usal ng naramdaman ang hapdi sa aking gitna, masakit din ang aking balakang. Anong nangyari at sumakit nang ganito ang gitna ko?Habang malalim ang iniisip ko sa ay hindi ko namalayang pumasok na pala sa loob ng silid si Makas. Nang tingalain ko siya tila isang rumaragasang sasakyan na bumalik ang mga pangyayaring naganap kagabi. Namumula ang mga pisnge ng iiwas ko ang aking mukha upang maitago ang pamumula, lalo na at ang mga tinging ibinibigay nito ay nakakapaso."What? Are you still draydreaming? Is it about yesterday night?" wika nito habang tila isang modelong nakatayo sa pintuan at taimtim na nakatingin sa akin habang may mga mapaglarong ngiti sa mga labi."Shut up! Of course I'm not thinking abChapter 11Makas POVI was busy signing some documents when my phone rang. Agad ko naman itong sinagot without looking who's the caller. I was really busy, isang linggo din kasi akong nag-leave, kaya naman ngayon tinambakan ako ng magaling kong sekretarya ng sangkatutak na mga papeles na kailangang-kailangan daw ang pirma ko. Yeah, sa edad na labing- walong taon ay nakapagtayo na ako ng dalawang kompanya. Hindi lang naman ako kung hindi pati na rin ang mga kapatid ko."Hello," I said with a monotone voice still scanning the documents."Why so cold naman babe," said by a familiar voice that surely makes me smile. Iniwan ko ang pinipirmahang papeles bago iahon ang cellphone para itapat mabuti sa aking tainga. Inikot ko paharap sa malawak kong bintana sa opisina ang aking kinauupuan upang matanaw ang isa sa paborito kong tanawin, ang asul na kalangitan. Malawak ang opisina ko, it also has a skycrapper view that the one I was looki
Chapter 12Maka's POVKinabukasan maagang nagpatawag ng meeting si Papa sa hapag. I wonder what's the meeting all about.Sabay-sabay na bumukas ang pintuan naming magkakapatid, tinanguan ko lamang sila bago naunang bumaba. Ganito talaga kami, dahil nasanay na kami sa presensiya ng isa't isa, nasanay na rin kaming sabay-sabay na magising.Kahit na mas nauna silang magising sa akin hindi sila lalabas ng kwarto hanggat hindi naririnig ang ingit ng pinto ng kwarto ko. That's the reason why I love them. We may not brothers by blood but in our heart we love each other more than true brother. We respect everyone, that's how our Mom taught us. Na ang magkakapatid dapat hindi nagaaway. She also said na karaniwan lang daw na magaway ang magkapatid but for her it's a big no, dahil kung lagi kayong magaaway kahit sa simpleng bagay mahihirapan kayong makipagcommunicate sa kanila in the near future.Our mom taught us how a family is important, mahalin mo ang pamilya mo habang nariyan pa sila, mah
Chapter 13Maka's POVTying knots between me and Jeruzah was not that bad. Actually my heart leap a thousand times just hearing her I do and my surname on her name— Jeruzah Dizon– San Cuenco. Sound good, yeah. I can't help but to grin when I was at the restroom.Para akong tanga na ngingisi-ngisi sa loob ng banyo mabuti na lang at walang tao ng oras na iyon kung hindi masasabihan pa ako ng nababaliw na.Ngunit sadya nga siguro na kapag masaya ka hindi pwedeng walang masamang balita na laging nakasunod.I really wanted to stay and assist Jeruzah with the visitor cause I know how tired she is but I really gotta go or else my plan will be failed. Torn between my plan and my wife I choose the later. I dont wanna make Jeruzah sad in our first day but if I ignored Zaira's bad news it will surely create big mess and can hurt my loveones especially her.So that important day I leave without saying anything to my wife or with my brothers. I trust them that much so I dont have anything to worr
Chapter 14Maka's POVKung pinakinggan ko kaya ang mga babala ni Zaira sa akin noon, mangyayari kaya ang mga bagay na ito ngayon? Hindi ko man lamang naamin sa kaniya ang sekreto ko. Hindi ko man lamang siya naalagaan ng mabuti. Hindi man lamang ako nakahingi ng kapatawaran sa mga kasalanang naidulot ko sa kaniya.It's been what? Five years yet he cannot find any leads about his wife. Alam niya sa sarili niya na hindi pa patay ang asawa niya. Alam niya na hindi iyon bangkay ng asawa niya dahil hindi naman buntis ang bangkay na pinaglamayan ng lahat. I didn't come to the funeral sa kadahilanang hindi kayang tanggapin na wala na ang asawa at anak ko. Hindi ko na alam kung ano pa ba ang papaniwalaan ko na buhay pa siya or worst siya talaga ang bangkay na nakaburol.Agent ako pero ang tingin ko na lamang sa sarili ko ngayon isang lalaking talunan. Lalaking walang puso. Lalaking wala ng dereksiyon ang buhay. A fucking useless agent.Noong bata pa ako ipinangako ko sa sarili ko na iyon na
Chapter 15Makas's POVMatapos ang pagdalaw na iyon ni Kit ay agad kong tinawagan ang sekretarya ko para ipaayos ang mga meetings at papeles na kailangan kong pirmahan.Gulat pa nga ito ng sinabi kong papasok ako ngayon. For the fast few years, I work from home. Kahit masilayan ay hindi nila nagawa. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit ganoon siya kagalak ng malamang papasok na akong muli. I isolated myself away from people, scared that I might put them in danger too. Lahat ng empleyado ko ay miss na miss na daw ako ayon sa sekretarya ko. I just can't help but to laughed with the thought of it. Nang dahil sa pagmumukmok ko nakalimutan kong may mga tao pa nga palang naga-alala at naghihintay ng pagbabalik ko. May mga tao nga palang kahit ganito ang ugali ko ay tinanggap pa rin ako. I forgot about them. I don't believe in him but now I know how great he really is. I suffer but he didn't let me suffer alone, in fact he confront and lighten me through my brother's and my employees.
Chapter 16Jeruzah Pov*5 years ago*Nagising ako na hindi maramdaman ang kahit anong parte ng aking katawan. Ang aking mga mata at napakahapdi na tila ba matagal na akong nakapikit. Sa pagayos ng paningin ko ay agad akong napabangon subalit agad ding bumalik sa kamang kinahihigaan ko ng maramdaman ko ang bawat kirot sa katawan ko.Hindi ko mapigilang mapaiyak sa sakit na dulot ng pagbangon ko. Pilit kong inaalaka kung ano ang nangyari sa akin hanggang sa unti-unti itong bumabalik na tila ba palabas sa telebisyon. Mula sa mga narinig kong salita na lumabas sa bibig mismo ni Makas, sa pag-alis ko at ang aksidente ko.A-aksidente. A-ang b-baby ko?"H-hmm," nais kong piliting bumuka ang aking bibig ngunit nahihirapang ungol lamang ang aking nagawa. Tuyong-tuyo ang aking lalamunan.Pilit kong ibinubukas ang aking bibig, at iginagalaw ang aking katawan at iyon ang nadatnang eksena ng pumasok na babae na palagay ko ay kasing edad lamang ni Papa. She has a short hair ash gray hair, just like
Good evening guys. I just want you all to know na hindi ko muna mai-update ang story na ito sa ngayon. May isang story kasi akong need na tapusin by this month. I hope you all understand.Alam niyo naman medyo may pagka-tamad ang author ng story hshs.Baka by September ako makabalik. See you soon!Also I want to thank you all na sumuporta at nagbasa ng story na ito. I'm grateful to have you guys really. Please stay as my inspiration till I finish this novel. Hindi ko na pahahabain pa, again good evening everyone, sleep tight my charmies!
Chapter 17JERUZAH'S POVIlang araw muna ang inabot bago ko nabuksan ang kahong ibinigay ni Auntie sa akin. Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong buksan iyon noong araw na ibigay ito ni Auntie sa akin, dahil umpisa na iyon ng medication ko. Sa susunod na buwan kapag kaya na nang katawan kong magkikilos, maari na rin daw maipaalis ang mga bakas ng sunog sa ilang bahagi ng aking katawan.Sinalubong ako ng alikabok ng buksan ko ang kahon. Nagkakanda-ubo ako dahil doon. Nang makabawi sa pagkakaubo ay agad kong dahan-dahang sinilip ang laman ng kahon. Bumungad sa akin ang sari-saring mga litrato. There's a picture of Papa and Mama hugging each other, happiness was visible in their eyes.Merong mga litrato na may mga kasama silang parang mga hindi Pilipino. Saktong pagpasok ni Auntie na iyon ang tinitingnan ko kaya hindi ko napigilang itanong."Ahmm, Auntie do you know this people?" I ask her, she imiidiately sit beside my bed."May I see?" Inabot ko naman sa kaniya ang litrato."Ah, iton