"Happy birthday, Lola," bati ni Miguel sa seventy years old na si Cordelia, sabay halik sa pisngi ng matanda. "Miguel, akala ko ay hindi ka na darating," masuyong yumakap ang Lola niya sa kanya, earning ugly reactions from their big family."Pwede ba naman iyon, Lola? Na-late lang ako dahil may importante pa akong pinuntahan. But I won't let this day pass without seeing you on your birthday.""Alam na alam mong ikaw ang pinakahihintay ko tuwing kaarawan ko." The old woman smiled and caressed his cheek lovingly.Ngumiti siya. His grandmother's smile would always be enough para kahit wala ng ibang masaya sa presensya niya sa salo-salong iyon ay ayos lang sa kanya. The Villareal matriarch's birthdays had always been celebrated privately since the death of her husband, Simeon Villareal, almost ten years ago. Kaya sa araw na iyon, pamilya lang nila ang nasa malaking mansyon ng mga Villareal. But theirs wasn't a small family since nasa ikaapat na henerasyon na sila na naroroon. "Can we

Lara missed Migo. Pero sinisikil niya ang damdamin. Para maabala at makalimot, kung anu-ano ang ginagawa niya. Pumunta siya sa orphanage at nagdala ng supplies. Nakipag-interact siya sa mga bata ro'n. But at the end of the day, umuwi pa rin siyang malungkot. Tinulog na lang niya dahil wala naman siyang makausap tungkol sa nararamdaman niya. Nang sumunod na araw, hindi na niya makayanan ang guilt na nararamdaman niya for feeling something for Migo. Kaya naman nagpunta siya sa puntod ni Lena at paulit-ulit na nag-sorry. "Hindi ko sinasadya, ate!" iyak niya. "Hindi ko pa naman siya mahal. I mean, I've always loved him as a kuya. But lately, I'm thinking about him more than I should. I'm confused. I don't want this. Sorry, ate Lena!" Nakaupo lang siya sa harapan ng puntod nito, nakabaon ang mukha sa dalawang tuhod na yakap naman niya. "I feel so bad… I'm an awful sister to you, ate! I promise you, I won't let this feeling grow. I can't hurt you, ate. I don't want to hurt you!" She s

Lara didn’t die. Hindi niya alam kung magiging thankful ba siya o ano. Because one moment when she thought she was already catching her breath, she was already prepared to see Lena again. But then she heard Miguel’s voice, pulling her back to her senses.Stay with me, he said. After more or less twenty-four hours, Lara woke up from her sleep in a hospital. Si Auntie Rosette ang una niyang nakita na mangiyak-ngiyak pang nagkamalay na siya. Tumawag ito ng Doktor na agad din naman siyang tiningnan. “Tinakot mo kaming lahat,” sabi nito pagkaraan. “Natakot din po ako,” amin niya. Totoo naman ‘yon, she really thought she wouldn’t make it alive. “Is my wound that bad?” tanong niyang napatingin sa nakabalot at naka-immobilizer na braso.“Nag-undergo ka ng surgery. Mabuti at naagapan pang hindi mauwi sa amputation ang braso mo. Maliban sa muntik na ng mawala sanhi ng blood loss, maayos na ang lagay mo ngayon," tugon ni Auntie Rosette na humihikbi. "'Wag na po kayong umiyak. Heto nga at bu

Hindi na nagkaroon sina Lara at Tasya ng pagkakataon na makapag-usap. Pinalayas na kasi ni Migo ang kaibigan niya after dinner. Hindi naman literal, pero sinabi ng asawa niyang late na at kailangan na niyang magpahinga. And Tasya being sensitive enough, nagpaalam na ito sa kanya at nagsabing tatawag na lang kinabukasan.Hindi tuloy malaman ni Lara kung magpapasalamat ba siya dahil naligtas siya pansamantala sa question and answer portion with Tasya o maiinis dahil nagdedesisyon si Migo para sa kanya.But she couldn’t argue with him kaya nanahimik na lang siya kahit sana gusto niya itong sitahin sa pagsusuplado sa kaibigan niya.“I need to fly to New York tomorrow,” sabi ni Migo habang paakyat sila sa second floor kung saan naroon ang silid niya. “I’ll be gone for two weeks straight.” “Hmn,” tanging nasambit niya. Nalungkot siya sa loob niya pero tulad ng lagi niyang tinatatak sa isipan niya, ang bawat pagkakataong hindi sila magkikita ni Miguel ay makabubuti para sa kanya. Mas mahira

For the longest time, Miguel had maintained a private life. Walang maski anong litrato nito ang makikita online. But in just one night, the internet feasted with the news that he was getting married. And several hours later, nothing was done to take it off. Kaya naniniwala si Lara na totoo ang balita. She knew Migo, he could easily remove the news if he wanted to. But he didn't. "Madam, ano ba kasing iniiyak mo?" tanong ni Nurse Beth na bagamat nag-aalala na ang tinig, mayroon pa rin iyong bahid ng kuryusidad. "Hinahanap ka na ni Auntie Rosette. Mamaya umakyat na 'yon dito. Parang 'di siya naniniwala sa akin na tinatamad ka lang bumaba eh," dagdag nito.Ayaw niya kasing magpakita kina Auntie Rosette at Uncle George na gano'n ang itsura niya. Kaya nautusan niya ang Nurse na mag-alibi para sa kanya.Kanina pa nga rin siya nito pinipilit kumain. Pero wala talaga siyang gana. Wala siyang ibang maramdaman kundi sakit. Mistula na lang siyang naghihintay ng sintensya niya. Maybe Migo wil