Eleven years later…"Ang aga-aga pa pero 'yang mukha mo, hindi na agad maipinta." Napaangat ng tingin ang nakasimangot na si Lara sa nagsalita. Si Chester Salas, isa sa dalawang best friends niya.  Matangkad, maputi, gwapo at may playboy na aura sa unang tingin pa lang.  "So?" Isang pulgada ang itinaas ng isa niyang kilay.  "May pakialam ako, Señorita. Kasi kapag nakasimangot ka, apektado ang mundo!" Napatampal ito sa noo nito bago siya tinabihan sa bleachers na kinauupuan niya. "Lumayas ka sa harapan ko, Chester! Baka hindi kita matant'ya!" Asik niya. 

"Lara," ulit ni Migo nang wala na itong narinig mula sa kanya. "Are you still there?"  Hindi na halos maalala ni Lara ang mukha ni Migo, pero nang mga sandaling iyon, base sa tono ng napakaganda nitong boses, parang nakikita niya itong nakapangunot-noo. His voice… It was no longer the same as how she remembered he sounded. Parang mas gumanda? Tunog misteryoso at malamig pero parang may haplos sa puso.  Ah, basta, 'yon na 'yon! Ang hirap e-explain!  "Lara," Miguel started to sound annoyed. "Look, if you don't want to talk, ibalik mo na kay George ang telepono—" "I'm here," putol niyang halos mabingi sa sariling tibok ng puso niya.

"Nakita mo na ba ang CEO?" Lara randomly asked Kylene one boring day while she was photocopying memos to be distributed to the company's various departments. "Si Mr. Villareal? Hindi pa. Kapag may meeting naman kasi, hanggang Manager level lang ang kasama. Saka may sariling elevator si Sir na diretso lang sa floor niya," sagot ni Kylene na kaunti lang ang tanda sa kanya. Pansin niya rin na introvert ito. Hindi ito nakikisali sa mga ibang kasama nila sa department. Sa katunayan, binu-bully ito. Tinatambakan ng paper works na kung tutuusin, hindi na sana nito trabaho. "Misteryoso rin pala siya kahit dito," bulong niya."Ano 'yon, Lara?" "Wala," she said, shaking her head. Inilipat niya sa mesa ang mga papel at inumpisahang mag-sort. "Heto pa. Kailangan ito in thirty minutes!"Nagliparan ang mga inaayos ni Lara dahil pabagsak na inilapag ni Lizzie sa mesa niya ang isang makapal na folder. Kung hindi tumalikod

Napatingala si Lara nang tumigil sa harapan niya si Migo. She could still remember how he was a tall guy when she was just little. Pero bakit gano’n? Parang hindi siya lumaki? Hanggang ngayon ay kailangan pa rin niyang baliin ang leeg niya para tingnan ito sa mukha. Lara realized na matangkad na lalaki si Miguel Villareal. He exuded an intimidating aura. And power, naghuhumiyaw iyon sa tayo pa lang nito. Sa mga tingin nitong parang nagmula pa sa North Pole, and yet despite the coldness, hindi rin maikakaila ang matinding galit sa mga iyon.What did she do that offended him? ‘Duh, Lara, nagtanong ka pa? Look at yourself! You’re a mess! Nahuli ka sa aktong nakikipag-away! Nakakahiya ka. I’m sure, mas lalong hindi papayag si Migo na malaman ng lahat na asawa ka niya!’ “What are you doing?” he asked.Pakiramdam ni Lara, nagkabikig ang lalamunan niya. When she opened her mouth to speak, walang lumabas na boses sa mga labi niya. O talaga lan

Hindi kumikibo si Lara habang kumakain sila ni Miguel. Wala siyang ganang kumain kahit sa totoo lang ay gutom naman talaga siya. Naiinis siya sa kinalabasan nang matagal niyang pangarap na makita muli ito. She had expected to see the gentle Migo who was so in love with her sister back then. Bakit makalipas ang labing-anim na taon ay hindi lang pisikal nito ang nagbago? Gone was the kind and sweet Miguel Villareal she once knew. Napalitan iyon ng nakaka-intimidate at overbearing nitong version. "Why didn't you come to work?" tanong nito habang nagpupunas ng labi. He was already done eating. Samantalang siya naman ay nilalaro na lang ang pagkain sa pinggan niya. "Para ano? You humiliated me, remember? Ano pang mukha ang ihaharap ko ro'n?" She rolled her eyes at him."You are twenty-three, Lara. Hindi ka na bata.  Can't you handle such a small matter?" may bahid ng pagkairita ang tono nito. "How about you? Must you confront me