A Night With Stevenson のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

Nang makarating ako ng bahay, isinalampak ko kaagad ang aking sarili at dahil sa pagod nakalimutan ko nang mag text man lang kay Andrea.Kinabukasan nagising ako sa tunog nang alarm clock ko. Gusto ko pa sanang matulog kaso hindi na ako dinalaw ng atok kaya bumangon na rin ako at nag streching. Nag lakad ako patungong comfort room para maligo, hindi rin ako nag tagal roon at lumabas rin ako kaagad para mag bihis. Nang matapos ako saaking ginagawa sinukbit ko na ang bag ko at lumabas ng kuwarto.Sakto namang nag ring ang cellphone ko at tumatawag ang secretary ko. Pinaalam niya saakin na kanina pa nag hihintay si Mr. Chua. Napatingin ako sa wristwach ko wala pa namang 10:00 a.m bakit ang aga nito. Nagmamadali akong lumabas ng bahay patungong garahe at sumakay ng aking sasakyan. Pinasibat ko ito nang matulin para makarating agad ako. Pag dating ko sa hotel sinalubong ako nang guard at nakangiting nag greet ito nang good morning, gumanti naman ako at na pag greet rito at nag tuloy-tuloy

"G*** bata pa ako noon. First time ko nga nang may nangyari saamin at vir--," sambit ko. I pause at baka madulas ako. At isa pa hindi naman marami ang naka s*x ko. "Hindi halata buddy, mukha kang beterano," pang-aasar nito. "Sira ***," sambit ko sabay kuha nang beer in can at ininom ito. Medyo okay na ako, dahil may naka usap na ako. "Buddy siya nga pala huwag na huwag mong sasabihin sa girlfriend mo ang mga nalaman mo kundi babalian talaga kita ng buto," pananakot ko sa'kaniya, pero hindi ko naman talaga gagawin 'yon. "Grabe ka, hindi naman talaga kita pangungunahan asshole. Problema mo yan gawan mo ng solusyon. Hindi mo nga ako tinawag noong ginawa niyo yan," pang aasar nito. Na lalo ko.ng ikina badtrip. "G*** pinag sasabi mo. Ang gawin mo seryosohin mo na yan si Tanya, ikaw din baka tumanda kang binata. Buti pa ako may anak na," saad ko at binawian ko siya ng asar."Yabang mo rin ano, hayaan mo mag aanak na rin kami mamaya," wika nito. Hindi ko alam kong biro ba o seryoso siya

Habang nasa byahe kami hindi ko man lang marinig ang boses ni Andrea sa tingin ko nahihiya pa rin ito na ako ang sumundo sakanila. Dahil busy ito sa kaka kalikot ng cellphone niya si Axel na lang ang tinanong ko kong gusto niyang kumain kami. "Anak gusto mo bang kumain? baka nagugutom ka na," tanong ko rito."Yes, Daddy. I'm hungry now," saad nito sabay hawak ng tummy niya na uma-acting na gutom na talaga siya. "Okay anak, hanap lang tayo nang restaurant," wika ko.Napansin ko naman napatigil sa kaka kalikot nang cellphone nito si Andrea at nag sabi."Nako sir huwag na sobrang abala na kami sayo," saad nito sabay baling kay Axel na pilit kino-convince ito na huwag na pero ang anak ko mukhang saakin nag mana at naninindigan sa'kaniyang sinabi. Kaya napabuntong hininga na lamang si Andrea, at ako naman ay napapangiti habang nagda drive. Sinadya kong idaan sa restaurant para hindi na makatanggi ito, sapagkat kanina pa siya kinukulit ng anak namin. "Mommy let's go. I'm feeling hungry n

"Lumayas ka na," sigaw ko. Halos dumagundong ang opisina sa lakas ng sigaw ko. "You'll pay for this Steve. Lahat nang pang babaliwala mo sa'kin," maluha luhang wika nito. Kasabay nang pag pulot nito sa mga saplot niya at kaagad isinuot. Bago naglakad palabas ng pinto sabay bagsak nito. Kung hindi niya ginagawa ang kabaliwan niya kanina baka naawa pa ako sa'kaniya. Pero ngayon ang masasabi ko lang sa'kaniya, go to hell. Halos maka ilang buntong hininga ako at panay lakad ko nang pabalik balik, sapagkat hindi ako mapakali. Dahil hindi ko alam ang sasabihin ko kay Andrea sa mga nakita niya kanina at paano ko ipa paliwanag ang lahat rito. Ngayon pa lang sumasakit na talaga ang ulo ko. Badtrip naman hindi pa nga ako pinapayagang manligaw ng tao, mukhang mababasted kaagad ako. B-weset ka talaga Alhea, gigil na usal ko. Lumapit ako sa intercom at tinawag ko ang secretary ko. Bago bumalik sa trabaho, isa-isa kong pinirmahan lahat ng files, pero out of focus pa rin ako, dahil sa mga gumugul

ANDREAI don't know kung paano ko siya haharapin mamaya. Hindi ko rin sadya nang mapasigaw ako. Nagulat lang talaga ako nang bigla siyang pumasok, bigla akong na conscious dahil sa suot ko. Nandito na ako sa tapat ng elevator pero hindi ko magawang ihakbang ang mga paa ko. Hanggang sa bumukas muli ito at pumasok na ako sa kamalasan naman saktong papasok rin siya nang elevator, hindi ko naman puwedeng sabihin na sa next na lang siya, dahil boss ko siya at empleyado niya ako. Sa loob ng elevator walang gustong mag salita saamin at pareho kaming tahimik, o siguro nag aantayan lang kong sino ang mauunang mag salita. Siyempre hindi ako puwedeng mauna, ano siya hello, siya na nga 'tong nang invade ng privacy ko at kahit boss ko pa siya never kong gagawin 'yon. Hanggang sa tumikhim ito at patay malisya lang ako, at nang hindi na ito makatiis bigla itong humarap saakin at napaatras ako nang napa atras hanggang sa na corner niya na ako sa may gilid."Sir ano pong saatin," patay malisya kung