After two weeks na pagtatalo ng mag-ama nagpasya ang mag-anak na pumunta ng Palawan. Ngunit hindi sumama si Andrea at badtrip pa rin siya sa kaniyang asawa kaya naman si Stevenson lang ang lumipad. Habang si Axel naman ay nasa L.A at dumalaw sa kaniyang nakababatang kapatid na naka stay doon. Ayaw niya munang umuwi ng Mansyon lalo lang silang nagka clash ng kaniyang Daddy. "Kuya, anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat na tanong ni Angela ng bumungad sa kaniyang harapan ang kaniyang kuya Axel."Pwede ba bago ko sagutin yang tanong mo papasukin mo muna ako." masungit na sagot nito. Assual wala namang nagbago sa kuya niya lagi na lang masungit na parang laging may dalaw. "Oh! Pwede na akong mag tanong kuya? Naka upo ka na diba. Wala dito sila Mom at Dad kaya bakit ka nandito." "Bakit sila lang ba ang pwede kong puntahan dito. Hindi ba pwedeng bisitahin ang kapatid ko at namiss ko.' aniya."Weh! Plastik mo kuya. Hulaan ko nag away na naman kayo ni Dad. Bakit ba kasi hindi mo na lang pa

Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika