"Ano na, Tamara? Halika na at sumama ka na sa akin para kumain. Nakakalungkot kaya ang mag-isa. Bakit ba kasi ayaw mo? Huwag mo sabihin sa akin na natatakot ka na sa asawa mo?" Nananahimik ang buhay ko rito sa opisina ni Mikel nang dumating na naman ang makulit na pinsan niya na si Wyatt. At simula kanina pa, pagkapasok pa lang niya ay wala na siyang ginawa kung hindi ang yayain ako na lumabas at kumain. Pinipigilan na nga siya kanina ni Diane na pumasok dito dahil alam nito na magwawala na naman ang amo kapag naabutan si Wyatt dito, pero dahil sa katigasan ng ulo ng lalaki na ito ay wala na lamang nagawa ang sekretarya ng asawa ko. "Bakit ka ba kasi narito na naman? Hindi ka ba nagsasawa sa kakapunta rito o napapagod man lang?" "Bakit naman ako magsasawa at mapapagod? Narito ka kaya at hindi ako magsasawa na makasama ka." "Puwes, ako ay nagsasawa na makita ka!" Pa-ismid ko na sagot sa kan’ya saka itinuon muli ang atensyon ko sa mga dokumento na nasa harapan ko. "Huwag ka na kas

Hindi mapigilan ang mga ngiti sa labi ni Wyatt. Simula nang ihatid niya si Tamara pabalik sa opisina ng pinsan niya na si Mikel ay wala silang ginawa ng babae kung hindi ang mag-asaran at magbiruan. At masaya siya sa pagkakaibigan na iyon na nabubuo sa pagitan nilang dalawa. Ibang-iba si Tamara sa mga babae na nakasanayan niya. Ibang-iba kay Janine na kinahumalingan din niya. Pero sa kabila nito, ay hindi maipaliwanag ang tuwa niya kapag nakikita at nakakasama niya ang babae na asawa na ngayon ng kan'yang pinsan. But he lied to her. And he is still lying to her. Dahil hindi totoo ang sinabi niya rito na hindi siya ang tipo niya. Maaari na tama na hindi ang tipo ni Tamara ang type niya sa isang babae, pero sa kabila noon ay iba ang nararamdaman niya para rito. Ang katotohanan ay gusto niya ang babae. Gustong-gusto niya ang asawa ng pinsan niya. And this time, it is for real. Wyatt likes Tamara for who she is. Hindi kagaya ni Janine na ginusto lamang niya dahil sa pisikal na katangian

Hindi ko man na inaasahan, pero mas nagiging maayos ang pagsasama namin ni Mikel. Pilit niya na ginagampanan ang kan'yang papel bilang butihin na asawa ko. At totoo naman na napakasuwerte ko, hindi lamang sa mga bagay na naibibigay niya para sa pamilya ko, kung hindi sa patuloy na pagbabantay sa seguridad ko laban sa ama niya. Mikel's actions made me realize how good of a person he is. At sa bawat oras na nakakasama ko siya ay hindi ko rin maiwasan na unti-unti na magkaroon siya ng puwang sa puso ko. Ayaw ko man, pero iyon ang katotohanan. Masyado na mabait si Mikel at walang babae ang hindi mahuhulog sa kabaitan niya na iyon. Pero patuloy ko na sinusubukan na lagyan ng dibisyon ang tratuhan namin bilang mag-asawa. Kailangan ko na lagi ipaalala sa sarili ko na ang lahat ng ito ay isang kasunduan lamang. At kasama roon ang pinaka-importante na kondsiyon niya, ang bawal ako na mahulog sa kan'ya. Sa kabila ng maayos namin na pagsasama ay hindi pa rin naman nawawala ang paminsan-minsan

As I slowly walked down the aisle towards Mikel, ay hindi ko sigurado ang mararamdaman ko sa lahat ng ito. This is our wedding day. Again. The intimate wedding that I and Mikel’s mother agreed upon. Pero sa mga oras na ito ay hindi ko alam kung gusto ko pa ba na ituloy ito at maglakad hanggang sa maabot ko si Mikel na nakangiti na naghihintay sa akin sa may altar. He is really a good actor and a great pretender. Napakagaling niya na magpanggap, kaya kahit ako ay kamuntikan na rin na mapapaniwala. Hindi pala muntikan, dahil naniwala na talaga ako. I assumed that he is feeling something for me, at iyon ang rason kung bakit ko tinanong sa kan’ya ang bagay na ‘yon. And maybe, I shouldn’t have asked, dahil kung hindi ako nagtanong ay hindi sana ako masasaktan ng ganito sa ngayon. Hindi sana magkakaro'n ng ibang pakahulugan ang kunya-kunyarian na kasal na ito sa pagitan namin. His hand is reaching out for me nang makaabot ako sa kan’ya. At kahit na gusto ko na i-plaster ang tunay na ngiti

Gulat na gulat ako nang pag-uwi ko ay maabutan ko si Mikel sa may sala at may ilang bote ng alak na kaharap. Maaga ako na lumabas ng opisina kanina dahil may mga inasikaso kami ni Wyatt para sa joint project ng kumpanya nila ni Mikel. Dumating din ang ina ni Mikel at naisama pa ako sa meeting kasama ang ama ni Wyatt. Hindi nakasama si Mikel dahil naging abala siya kanina sa opisina. "Bu, you’re here. Kanina pa kita hinihintay." Tumingala siya sa akin at nagtama ang aming paningin. Namumungay na ang mga mata ni Mikel kaya hindi ko alam kung lasing na ba siya. "Kumain ka na ba, Mikel? May problema ka ba? Bakit ka ba nag-iinom?" Sunod-sunod na pagtatanong ko. Hindi ko maiwasan na mag-alala kung mayro’n ba siya na matinding problema na naman. Hindi naman kasi madalas na umiinom si Mikel, kaya nasisiguro ko na may problema siya. "Wow! Ikaw ba ‘yan, bu? Talaga ba na nag-aalala ka para sa akin?" "Masyado ka naman na advance mag-isip, Mikel. Tinanong ko lang kung bakit ka umiinom, nag-aala