"There were so many things happened while you're gone... but hanggang dito lang ang puwede kong sabihin sa 'yo. Actually, this is not my story to tell nga, eh, pero I just couldn't help myself." She sipped on her coffee and placed it again on the table elegantly. "Kapag nakikita kitang masaya, kumukulo ang dugo ko sa 'yo kasi how the fuck can you peacefully sleep at night knowing that are so many persons longing for you?" tuloy-tuloy na litanya niya."Anne–" I was about to speak when her phone rang."I'll just take this call." She excused herself and went outside.I heaved a heavy sigh as I followed her with my weary gaze. Hindi rin iyon nagtagal at muli kong ibinaling ang tingin sa lamesang nasa aking harapan. Napatulala na lang ako r'on habang ina-absorb ang mga nalaman ko sa kaniya."I have an emergency. I need to go," wika ni Anne nang makabalik at dinampot niya ang bag na nasa kaniyang upuan.Awang ang labi ko siyang tiningala at kapagkuwan ay tumayo na rin. "O-Okay."She gave me

Ang kaninang ngiti sa labi ng mga kasamahan ko sa trabaho ay unti-unting napalitan ng pagkalito at pagtataka. Palipat-lipat ang tinging iginawad nila sa amin ni Aziel habang may malaking question mark sa kanilang utak.I chewed the bottom of my lips and hide my shaking hands behind my back. Mas lalo pang naging triple ang kalabog ng dibdib ko nang dahan-dahan siyang humakbang papalapit sa akin. Ni hindi siya kumukurap na para bang kapag ginagawa niya iyon ay maglalaho ako."Chantria..." he murmured again and gasped. "Is this real? Is this fucking real?" Halos mapatalon ako nang maramdaman ang masuyong pagdampi ng parehong palad niya sa aking pisngi, sinusuri ang bawat sulok ng aking katawan at mukha.I was given a chance to examine his physical changes. Wala namang masiyadong nagbago sa kaniya bukod sa mas naging mature ang dating at pangangatawan niya. His hair was a bit longer than before. His face also grew some stubbles and his eyes seems so weary. Para bang hindi siya nagkakaroon

Umingos ako at binitawan ang kamay niyang hindi ko napapansin na hawak ko pa pala. Kita ko ang pagbaba ng tingin niya roon at pati na rin ang kaniyang pagsimangot."Why did you let me go?" he questioned me, still frowning.My eyes automatically rolled heavenwards."Hindi naman required na maghawak kamay habang magkausap," I answered. "At isa pa, baka kung anong isipin ng ibang taong makakita sa atin."His brows furrowed as if he was not getting my whole damn point. "And so?"Hindi ako sumagot at nagtiim bagang lang na tumitig sa kaniya. Bumuntonghininga siya."I see. Baka magalit ang asawa mo..." Tipid siyang ngumiti ngunit mababakas ang pait sa kaniyang tinig.Saglit akong natigilan. So he really believed that I have a husband, huh? Muntik na akong matawa pero nagawa ko pa ring panatilihing walang emosyon ang aking mukha, bagkus ay dumiretso na ako sa tunay kong pakay."How did you find me here?" walang preno kong tanong at ngayon ay siya naman ang hindi nakapagsalita. "Did Anne tell

Hindi ako nakasagot agad at ilang sandali pa siyang tinitigan. Nang si Asher na mismo ang nangulit sa akin ay wala na akong nagawa pa. Bumuntonghininga ako at hinayaan siyang sumama kay Anne.That woman has a soft spot when it comes to kids. Wala akong nararamdamang pag-aalinlangan o pangambang ilalagay niya sa kapahamakan ang aking anak.Dumiretso na ako sa restobar. Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa loob ay natanaw ko na agad si Aziel na abala sa ginagawa. Nakatalikod siya sa aking gawi kaya hindi niya napansin ang pagdating ko. Nakaupo siya sa paborito niyang puwesto, iyong malapit sa glasswall. May kaharap siyang laptop at mga papeles. Seryoso rin ang kaniyang mukha habang may kausap sa telepono.Palihim na lamang akong napailing. Palagi pa rin niyang naisisingit ang trabaho kahit na nasa gitna siya ng bakasyon.Habang nagsusuot ng apron ay nilapitan ko ang isa kong kasamahan para tanungin. "Umorder na ba siya?" Nginuso ko ang direksyon ni Aziel."Hindi pa, eh. Hihintayin ka

Nanlalambot ang tuhod ko habang papalapit kami nang papalapit sa direksyon kung nasaan malaya kong natatanaw ang aking anak. Nasa isang nipa hat cottage siya na malapit lang sa restobar. Kasama niya si Anne at batid kong mayroon silang piang-uusapan dahil kitang-kita ko ang pagkamangha sa mukha ng aking anak.Pabilis nang pabilis ang pintig ng aking puso. Nanlalamig ang aking buong sistema at ramdam ko ang butil-butil na pawis na tumutulo sa gilid ng aking noo."You okay, babe? Sa ating dalawa, mukhang ikaw ang mas kailangang huminga," Aziel commented from behind, as if naman na hindi rin siya kinakabahan.Nilingon ko siya at inismiran. "Coming from you na nanginginig na ang boses at kulang na lang ay maihi na sa pantalon?""How'd you know?" He chuckled a bit. "Pilit ko na ngang itinatago 'tong kaba ko. Napansin mo pa rin?"I shook my head and gave him a sardonic smile. "Maloloko mo ang kahit na sino pero hindi ako, Aziel. Mula ulo hanggang paa, kilala kita."He roared with laughter a