All Chapters of Love and Pain: Chapter 11 - Chapter 20

Pagkatapos ng apat na taon, nagtapos ako sa kolehiyo. Ngunit kasabay ng pagkamit ko ng diploma ay ang pagpanaw ng aking anak. He was diagnosed with Hypoplastic Left Heart Syndrome. Doctors cannot identify the certain cause, but it could be either of the two—genetic or dahil sa severe tress ko sa pagbubuntis.If it was genetic, hindi iyon galing sa akin. Walang history ang pamilya ko ng heart defect. Sabi ng doctor, marahil ay nagmula sa ama. I was on my eight months of pregnancy when my doctor said that there is a problem with my baby’s heart. Noong nagbigay silang ako sa aking anak, binalaan ako ng doktor.Seems like my world turned upside down. Hindi ko alam kung saan ilalabas lahat ng galit at hinanakit. Minsan naitatanong ko na lamang sa langit kung anong malaking kasalanan ang aking nagawa upang ako ay parusahan nang ganito. Tinanggap ko ang pagiging ina sa aking anak kahit walang ama. Tinanggap ko ang pagtakwil ng aking mga magulang sa akin. Pinilit ko ang sarili kong mamuha

Katatapos ko lang maligo at tinutuyo ko na ang aking buhok gamit ang tuwalya. Tuwalya lang dahil wala akong blower. Hindi na ako iyong dating Beatrize Causalle na medyo rich kid na medyo maganda. Ako na ngayon ang Beatrize Causalle na tipid na sa pera at wala pang trabahong napasukan. Tatlong rejection na natanggap ko. “Hay,” napabuntong hininga na lamang ako habang nakatingin sa aking repleksyon sa salamin. Suot ko ang oversize white t-shirt ko at tangging panty lang ang suot sa lower part ng katawan ko. Wala naman akong appointment ngayong araw kaya tambay lang ako rito sa bahay. Maluwag naman itong apartment na nabili ko. Sakto lang sa isang tao. Elevated ang kama ko nang dalawang hakbang lang naman. Katabi ng kama ko ang working table ko, elevated rin of course. Sa ibaba naman ginawa kong sala, tapos kusina at dining area, at may comfort room din.Isang kwarto lang talaga itong apartment ko pero sakto lang ang espasyso para sa isang bahay para sa isang tao. May nabili na rin

He’s catching his breath, and I can see it clearly for his chest is pushing inside and out, releasing his hot breathing. Agad ko siyang tinulak nang mapansin ko ang aking pagkatulala. Dinestansya ko agad ang aking katawan at inayos ang sarili. “A-anong kailangan mo?” Pilit kong iniwas ang aking tingin.“I need your time. Pwede ba tayong mag-usap?” “H-hindi. M-may kailangan kasi akong gawin,” utal-utal kong wika habang iniiwas pa rin ang tingin. “S-sa susunod nalang.” Hahakbang na sana ulit ako nang pigilan niya naman ako ulit. “Ngayon na please… Bee.” Napatigil ako nang hawakan niya ang aking braso. He called me by the way he used to.He used to call me Bee when we’re having a casual talk. Bee because I’m sweet as honey, as he said. Somehow corny but I used to love it.Humugot muna ako ng malalim na hininga bago dahan-dahang humarap sa kaniya at sinalubong ang kaniyang mga mata. “Sa tingin ko wala tayong importanting pag-uusapan na kailangan nang agaran…Moun.” And I used to call

Kinagabihan, pagod akong umuwi mula sa trabaho kaya maaga akong naghanda para sa pagtulog ngunit hindi ako makatulog. Nakatulala na lamang ako sa labas ng bintana. Umuulan at may halong kulog at kidlat pa. Tila sumasabay ang langit sa aking magulong pag-iisip. Hindi mawala-wala sa isip ko iyong mga pinagsasabi ni Simoun kanina. He’s making me ovethink. Why is he saying all of those? I’m confused. Hindi ko siya maintindihan. What made me overthink the most is that point na hinanap niya ako. I’ve never thought he did, and I’ve never thought he will. Kung ginawa man niya, bakit hindi siya nagpakita sa’kin probinsya? Bakit hindi niya ako pinuntahan? At bakit ba, pagkatapos niya akong ipagtabuyan, hinanap niya ako? Gulong-gulo ang isip ko.Sa kalangitnaan ng aking pag-iisip, biglang may kumatok sa pinto. Naputol ang magulo kong pag-iisip at napalitan ng pagtataka. Sino ang kumakatok? Malapit nang lumalim ang gabi. Sobrang lakas rin ng ulan sa labas. Sino namang baliw ang pupunta rito s

I’m not certain of this but he sounds like he’s forcing me to do what we used to, to go back to who we are before.“Nababaliw kana.” I then bend to get out from his corner. I turned my back to him. Ayaw ko na marinig pa mga pinagsasabi niya baka mamaya, kapag naniwala ako, kalokohan lang pala ulit. I did not turn to him again, hindi niya rin naman ako pinigilan kaya lumabas ako ng banyo nang tuluyan.I just did a mistake last night, at ayaw ko na ulitin ito muli. I should not be soft again. All those days that I practiced myself forgetting him, I don’t wanna waste it. Ayaw ko na magpaka-martyr muli. Gusto ko na magbagong buhay. Habang siya ay naliligo, pumunta akong kusina upang magtimpla ng kape. Isang tasa lang ang aking tinimpla, but then suddenly, an old memory flashed back.Dati-rati, kung nasa condominium niya ako, nagtitimplaa ako ng kape sa umaga habang siya ay tulog pa. Dalawang baso, isa ay sa’kin at isa ay sa kaniya. Mayaman siya ngunit mas gusto niya ‘yong convenient n