HINDI agad ako nakapagsalita nang makita ko ang mga magulang ni Damon. Tila ba umurong ang aking dila sa hindi ko malaman na dahilan."Hey! Hindi ka ba masaya na dumalaw kami rito?" Anang ina ni Damon."Ofcourse, i'm happy mom! Sorry, nagulat lang ako sa biglaan niyong pagdating. Uhm, nag-almusal na ba kayo? Do'n na lang muna kayo sa sala maghintay at ipagluluto ko kayo." Nakangiting sambit ko."Huwag mo kaming intindihin. Busog kami. Naisipan lang namin na dumaan dito." Giit pa ng kanyang ina. "By the way, where is Damon?"'Uhm, nasa banyo, naliligo."Nahihiyang sagot ko."Hmm, honey, I think we should wait them in the living room." Sabad ng ama ni Damon."Yeah, you're right honey."Kaagad nila akong tinalikuran ngunit nagmadali rin akong sundan sila sa sala. "Mom, dad...you want something yo drin""Oh, we're okay, Freya. Go back to your room at dito na lang namin kayo hihintayin." Nakangiting wika ng ama ni Damon.Bumalik ako sa silid at nakahinga ako ng maluwag nang makita

BUONG maghapon akong hindi kinausap ni Damon. Maging ang pagkain na binili ko kaninang tanghali ay hindi niya man lang tinikman. "Paano 'yan, sasabay ka ba sa kanya pauwi?" Ani Trisha na sukbit na ang kanyang shoulder bag."Yeah. Susubukan konrin siyang kausapin lara hindi na tumagal 'tong tampuhan namin.""Tss, nagi-guilty ka eh siya naman 'tong may kasalanan.""Hmm, pero nasaktan ko pa rin siya.""He deserves that! Huwag ka nga diyan magpanggap na santa. Hindi ganyan ang dating Freya na nakilala ko! Palaban 'yon at may paninindigan sa buhay!""Tss, i'm trying my best para magbago.""Really? Siya ba, nasa vocabulary niya man lang ang magbago? Gosh! Sobra ka ng inaapi ng tao na 'yon! Hmm, baka naman inlove ka na sa kanya kaya nagkakaganyan ka!""Trish, he's my husband so, I need to-""And you are his wife! Wala siyang pakialam sa feelings mo! Maraming beses mo na siyang sinuyo. Pero anong napapala mo? Wala di'ba?"Nagpakawala ako ng isang malalim na buntonghininga bago ko siya sinago

IT'S already ten in the evening when I got home and as I open the door, I saw Damon in the living room...busy watching television.Dahan-dahan akong naglakad paakyat sa hagdan para lang hindi ako makalikha ng ingay at nang hindi niya mapansin ang pagdating ko. Kaya lang ay naroon pa 'lang ako sa ikalawang baitang ng hagdan ay bigla ng nagsalita si Damon."Wala ka man lang balak na sabihin kung saan ka galing?" Aniya na bakatuon pa rin sa tv ang kanyang paningin.Naiinis na nilapitan ko siya. "Maniniwala ka ba kung sabihin kong galing akonsa bahay ng mga magulang ko? For sure naman'g hindi. Dahil wala ka naman ibang pinapaniwalaan kundi ang sarili mo lamang."Kaagad nitong pinatay ang tv. Kapagkuwa'y tumayo at seryosong tumitig saakin. "As your husband, karapatan kung malaman kung saan pumupunta ang asawa ko!""Tss, alam mo naman kung nasaan ako di'ba? Tinawagan mo na ang mga magulang natin. Don't tell me na hindi ka pa rin satisfied sa sagot nila? And for your information, pum

NANG makaalis na si Damon ay mas lalo lamang sumama ang aking pakiramdam. Ngayon ay tuluyan ko ng napagtanto na ang kabaitang ipinakita niya saakin ay dahil lamang sa naaawa siya. At kahit kailan ay hindi iyon mapapalitan ng kahit kaunting pagmamahal.Maya-maya lang ay naririnig ko na ang malakas na kulog at kidlat. Maging ang ulan ay lumalakas na rin kaya't ang naramdaman kong takot kahapon sa elevator ay tila mas nadoble pa ngayon.Ang mga gan'tong sitwasyon ang nagiging kahinaan ko. Matapang ako sa ibang bagay, pero pagdating sa dilim, sa kulog at kidlat ay para akong nauupos na kandila sa tuwing nakakaramdam ako ng labis na takot."Mom!""Mom where are you!" I shouted as I cried.But no one answers me.As the thunder and lightning continues my tears are also continues flowing. My vision are also getting blurry at that moment.I am now sitting on the floor while my two palms are covering on my both ears and continue crying and shouting my mom's name.Few more minutes had pass

"WHY are you here?" gulat na tanong saakin ni Damon."Kayo ba? Ba't kayo nandito?" balik tanong ko sa kanila."Tss, Freya, you should be in the hospital!" giit pa ni Damon."Really? For what? Para makabuwelo kayo ng kabit mo?""Tss, enough for the wrong accusation, okay? May pinaasikaso ako kay Allison kaya-""Shut up! Hindi mo na kailangan pang magsinungaling sa'kin, Damon. Alam ko na ng lahat. Simula no'ng araw na ginawa mo pa lang siyang sekretarya. No'ng araw na nasa hospital ako, siya rin ang dapat na pupuntahan mo ng gabing masama ang panahon, tama ba? Siya rin ang dahilan kung bakit extended hanggang sa linggo ang payment mo for my hospital bills! At higit sa lahat siya ang dahilan kung bakit hindi mo naa-appreciate ang lahat ng ginagawa ko para sa'yo!" singhal ko at hindi ko namalayan na may butil na ng luha na pumapatak mula sa aking mga mata. "Mas masarap ba siyang humalik? Mas magaling ba siya sa kama? Sumagot ka!" patuloy kong singhal sa kanya.But instead of answering