Lahat ng Kabanata ng Marrying The Arrogant CEO: Kabanata 81 - Kabanata 90

"SORRY!" the only word that uttered in my mouth after Damon explained everything to me.I'm mad yet confused to myself. "Freya, can we start again?" puno ng pagsusumamo sa kanyang tinig.Nakabibinging katahimikan ang namayani saamin sanward na iyon. Kapagkuwa'y ako pang din ang unang bumasag no'n."I can't." mahinang usal ko habang nakayuko at abala sa paglalaro ng aking mga daliri sa kamay."Why?" he exclaimed."Damon, galit ako sa sarili ko!" naiiyak na pahayag ko. "All this time, inisip kong ikaw ang may kasalanan. Pero ako pala ang may malaking kasalanan sa'yo."Nilapitan niya ako at pinagsalikop ang aming mga palad."Pareho lang tayong may kasalanan. Don't blame yourself. Nauna akong nagkasala sa'yo kaya't hindi rin kita masisisi kung bakit nawalan ka ng tiwala saakin at kung bakit humantong sa gan'to ang relasyon natin. Freya, I love you so much. At kahit anong pambabalewala ang gawin mo saakin ay pilit akong gagawa ng paraan para lang mapilitan kang pansinin ako.""Damo

KINABUKASAN ay nagpumilit pa rin ako na pumasok sa opisina. Sinubukan akong pigilan nina mom at dad ngunit mas pinairal ko pa rin ang katigasan ng aking ulo. Ayokong manatili lang dito sa bahay lalo pa't hanggang ngayon ay hindi pa rin ako mapakali kung ano na ba talaga ang kalagayan ni Damon."Hindi magugustuhan ni Damon kung makikita ka niya sa office!" gulat akong napalingon sa aking ina. Hindi ko namalayan na hanggang sa parking lot ay susundan niya pa ako."Mom, I will go to the office para magtrabaho at hindi para kay Damon." Pagsisinungaling ko sa kanya."Really? Ang ibang tao ay pwede mong mapaniwala sa sinasabi mo. Pero ako ay hindi mo mapapaniwala, Freya.""Mom, enough! I'm not in the mood to argue with you. Kaya pwede ba, hayana mo na lang ako na pumunta do'n.""Tss, but Damon told me na you need some rest. Look at you...you still look pale.""I think this is my normal skin color mom. Please, I need to go there." Giit ko pa at agad akong sumakay sa aking kotse.

NANG makauwi ay agad kong kinompronta si dad nang tungkol sa mga pasa sa mukha ni Damon."Dad, why did you do that?""Huh? Which one?""Gosh, those bruises in Damon's face.""Tss, he deserves that! Kung tutuusin ay kulang pa 'yon sa mga ginawa niyang kasalanan sa'yo.""Pero, may nagawa din akong kasalanan at-""Yes, you're right! Pero hindi mo magagawa iyon kung hindi siya naunang gumawa ng kasalanan sa'yo. So, you two are even now." anang aking ama na sinundan pa ng pagkibit ng kanyang balikat.Hindi agad ako nakasagot. May dad has a point. Si Damon ang nagsimula ng lahat ng 'to."Huwag na natin pag-usapan ang lalaking 'yon. Sabayan mo na kami ng mom mo na maghapunan.""Yes dad." maagap kong tugon.Tahimik kaming kumain ng dinner. Ngunit hindi pa man ako natatalos ay bigla na naman akong naduwal. Kaya't patakbong nagtungo ako sa lababo."What's wrong?" magkapanabay na tanong ng aking mga magulang."Masama lang ang pakiramdam." Maagap kong tugon. Nang matapos akong sumuka a

NANG mga sumunod na araw ay patuloy pa rin si Damon sa pagbisita sa bahay. Wala rin akong ideya kung ano ba ang ginawa niyang paraan para lang biglang maging mabait ulit sa kanya si daddy.Basta nagulat na lamang ako isang umaga pag gising ko, masaya na silang nagkukuwentuhan sa may terrace habang parehong may tangan na tasa ng kape.Hindi ko na lang sila inistorbo kaya bumalik na lang ako sa aking silid. Ngunit nagulat ako nang masalubong ko si mom habang abot tainga ang pagkakangiti."What's with that smile mom?"Humagalpak siya ng tawa bago ako sinagot ng panibagong tanong."Why? Hindi ka ba masaya na okay na ulit sina Damon at ang dad mo?""Mom!""Hmm, syempre kapag okay na sila, there's a possibility na maging okay na rin kayo ni Damon." giit pa ng aking ina."Gosh! Ang aga mo na naman na sinira ang araw ko!" pagrireklamo ko at padabog na iniwan ko siya."Mag almusal ka na para makapag-take ka ng vitamins.""No! I already lost my appetite." malakas kong sigaw na batid kong n

LABIS ang saya ni Damon matapos niyang makumpirma na buntis nga ako. Ngunit labis din ang pagkasdismaya niya dahil hindi ko magawang sumaya katulad niya."Why? Don't tell me that you're still not yet ready to settle down with me?" Ani Damon na kinalas na ang pagkakayakap niya saakin."Damon, i'm not yet ready to go back in our house and live with you. Remember, we're not yet okay. And there's no assurance that-""Kahit buntis ka na hindi ka pa rin ba ready na bumalik sa buhay ko? Paano ka? Paano ang magiging anak natin? Paano ang pamilyang dapat ay buohin natin? Don't tell me that you're going to escape again?""Damon, please ...not now, okay? I'm not feeling well and I don't want to talk about that.""You're still trying to avoid me, Freya! Hindi malulutas ang ating problema kung patuloy kang tatakas at iiwas. You're so selfish, Freya!""Damon, hindi mo ako naiintindihan!" singhal ko."As always! I always don't understand you! Dahil tanging sarili mo lang ang nakakaintindi sa