CornyI went straight to his company as soon as he called me. Vanilla is in Aljier's place kaya mag-isa kong pinuntahan ang ama niya. Nang makarating ako roon ay ka agad akong nag-tanong sa secretary niya. “Is Rhysand inside?” She looked at me and smiled. “Yes, po. May appointment po ba kayo?” Umiling ako sakaniya. “I don't have, but tell him that Fleur is already here.” ngiting saad ko. The girl nodded as she called her boss. Tumango-tango pa siya habang nakatingin sa akin. “Pinapasok na po kayo ni Sir, ma'am.” magalang na sabi niya sa akin. Ngumiti naman ako sakaniya bago pumasok sa opisina ng amo niya. I went straight inside and saw Rhysand sitting on his swivel chair, seriously reading some papers. He tilted his head to look up to me. I inclined my head as I gave him a smile. Tumayo siya sa upuan niya at sinalubong ako. “Hey,” he leaned to meet my lips. Napangiti ako bago sinuklian ang mga halik niya. His hands roamed around my body. Pinisil niya ang pwet ko na ikinaungol

DaughterI picked the paper out of curiosity and unfold it. Hindi ko alam pero bigla nalang ako nakaramdam ng kaba at higpit sa dibdib ko. It's just a piece of paper so why is my heart racing so fast like a horse? My forehead creased while reading what's written on the long bond paper. Para akong nabagsakan ng langit dahil sa nabasa. Vanilla's Birth Certificate Bumaba ang tingin ko sa pangalan na naka ukit doon. My name is written on her birth certificate as the Mother. Natulala ako ng ilang minuto. I feel a tear drop on my cheek. How come my name is the one written as the mother of Vanilla? I am not her mother. She's not my daughter. Anak siya sa ibang babae ni Rhysand. So why? Bakit ang pangalan ko ang nakalagay? I was deeply thinking what's the reason. Nang may nakita akong litrato niya sa tabi kaya kinuha ko iyon. I stared, scrutinizing the picture of Vanilla, who's holding a teddy bear. Doon ko lang napansin na magkamukha kami. She looks like my younger self. She looks like

SpaceWala akong pasabing umalis at tumakbo papalabas ng bahay. I didn't look back and just crossed the road to ride a taxi. Halos huminto ang puso ko ng may malakas na busina akong narinig. Lumingon ako at nakita ang isang puti na sasakyan na patungo sa direksyon. I suddenly remembered the accident back then. Hindi ako nakagalaw at napatitig lang sa papalapit na sasakyan.Someone pushed me at the side of the road. “What are you doing?!” Rhysand asked angrily.Wala sa sarili akong napatingin sakaniya. “I—” I blinked many times. “Balak mo bang magpakamatay ha?!”Galit akong tumingala ako sakaniya habang may tumutulong mga luha galing sa mga mata ko. I tightened my jaw.“So what if I say yes? May magagawa ka? Suicide is nothing compared to what you all have done to me!” madiin kong sigaw sa mukha niya. “I won't let you! Babantayan kita minu-minuto at araw-araw just to save you from committing.” he said. “You can't save me!” I laughed. “Kahit magpakamatay pa ako sa harap mo ngayon,

Know nothing Nataranta akong bumangon sa higaan at dumiretso sa kuwarto ni Vanilla. It's already 7:30 a.m dammit! Dali-dali kong inayos ang uniform na susuotin ni Vanilla bago pa siya matapos maligo. Nang marinig kong bumukas ang pinto ng cr niya ay ka agad akong napatingin sakaniya na bagong labas habang suot ang pink na maliit na towel sa katawan at hindi maayos na paglagay ng puting towel sa buhok niya. She smiled while looking at me. Naglakad siya papalapit sa akin at tiningnan ang damit na hinanda ko para sakaniya.She tilted her head to look at me, lips downwards. “Mommy... that's not my uniform for today po.” mahinang sabi niya sa akin at pumasok sa maliit na walk in closet niya.“That's for tomorrow, mommy... and,” itinaas niya ang isang uniform at ipinakita sa akin. “Eto po yung uniform ko ngayon po.” sabi niya.My mouth parted a bit. Tiningnan ko ang uniform na hinanda ko at ang uniform na kinuha ni Vanilla. Pilit akong ngumiti at nilapitan siya.“I'm sorry baby, hindi alam