"OH, my God, Athena!" Umiiyak na salubong ni Myrtle sa kaniya pagbaba pa lamang niya sa kaniyang kotse na kapaparada sa garahe nito."What happened!?" nag-aalala at naguguluhang tanong niya rito habang mataman itong tinititigan.Dis oras na nang gabi pero tinawagan pa siya nito at nakiusap na puntahan niya roon dahil kailangan daw nito ng kasama.Kita niya ang panginginig ng mga kamay nito sa pagkakahalukipkip.Balisa ito at tila may kintatakutan.Ilang araw na itong hindi nagpapakita sa kaniya tapos ngayon ay bigla itong tumawag at nagkakaganito."I thought you weren't coming…" umiiling na sabi pa nito sa pagitan ng pag-iyak.Napabuntong-hininga siya kasabay ang pag-irap."Mag-usap tayo sa loob, Myrtle." Hinawakan niya ito sa braso at iginiya papasok sa loob ng bahay nito.Napaligid siya ng tingin sa living room nito nang mapansing tahimik doon sa kanilang pagbungad."Nasaan sila Sherly at Karlene?" tanong niya na ang tinutukoy ay ang mga kasambahay nito."Pinagbakasyon ko sila noong

NAKALIPAS ANG ISANG TAON"TAYO bilang tao, will never run out of problems as long as we live in this world," mahinahong wika ni Father Asher habang nakatayo siya at nagsesermon sa harapan ng mga taong naroon sa loob ng simbahan. "Because problems are part of life as human beings, but we should still learn to be calm. Kung may problema ka imbes na magalit ka o magmaktol sa buhay ay ipikit mo ang iyong mga mata, manalangin ka sa Diyos ng mataimtim. Sapagkat ang lahat ng bagay rito sa mundo ay kontrolado Niya. Sabi nga sa bibliya, hindi Niya pahihintulutan na makapangyari ang mga pagsubok sa ating buhay kung ito ay higit sa ating kakayahan." May diin ang bawat salita niya.Pinunas niya ang pawisang mukha at saglit na huminto sa pagsasalita habang iginagala ang mga mata sa mga taong naroon at tahimik na nakikinig sa sermon niya."Tanungin nga po natin ang ating mga katabi kung nananalig sila sa Diyos, na ang problema o pagsubok na kinakaharap ay kaya nating lampasan," nakangiting sabi ni

PARANG sasabog ang dibdib ni Kayden dahil sa napakabilis at napakalakas na pagtibok ng kaniyang puso dulot ng abot-langit na kaligayahan ngayong nakakulong sa mga bisig niya ang malambot na katawan ni Raven habang tinutugon nito sa kauna-unahang pagkakataon ang kaniyang mga halik.Ipinikit niya ang mga mata, nag-iinit iyon dahil sa namumuong mga luha.Kanina lamang ay nangangarap siya sa hindi na mabilang na pagkakataon na mangyari ito at ngayon ay heto, nagaganap na ito hindi sa loob ng isang pangarap o panaginip kun'di sa realidad na bagama't hindi kayang isang larawan ng madilim niyang paningin ay nauunawaan naman ng nag-aalab niyang damdamin.Gumalaw ang dila niya at ginalugad ang loob ng bibig ni Raven at muntik na niyang mapigil ang paghinga ng gagarin nito ang ginawa niya kasabay ang masuyo at sunud-sunod nitong pagsinghap.Parang ngayon pa lamang ay napupuno na ng kaluwalhatian ang pagkatao niya.'Raven!' hiyaw ng puso't isipan niya, wala siyang pagsidlan ng kaligayahan.Daman