NAKALIPAS ANG ISANG TAON"TAYO bilang tao, will never run out of problems as long as we live in this world," mahinahong wika ni Father Asher habang nakatayo siya at nagsesermon sa harapan ng mga taong naroon sa loob ng simbahan. "Because problems are part of life as human beings, but we should still learn to be calm. Kung may problema ka imbes na magalit ka o magmaktol sa buhay ay ipikit mo ang iyong mga mata, manalangin ka sa Diyos ng mataimtim. Sapagkat ang lahat ng bagay rito sa mundo ay kontrolado Niya. Sabi nga sa bibliya, hindi Niya pahihintulutan na makapangyari ang mga pagsubok sa ating buhay kung ito ay higit sa ating kakayahan." May diin ang bawat salita niya.Pinunas niya ang pawisang mukha at saglit na huminto sa pagsasalita habang iginagala ang mga mata sa mga taong naroon at tahimik na nakikinig sa sermon niya."Tanungin nga po natin ang ating mga katabi kung nananalig sila sa Diyos, na ang problema o pagsubok na kinakaharap ay kaya nating lampasan," nakangiting sabi ni
NATIGILAN si Karl nang mapasukan sa kanilang silid ang asawang si Amanda na hila ang dalawang malaking maleta.Huminto ito at sinalubong ang tingin niya, namumula sa luha ang mga mata nito."This...relationship has long been ruined," garalgal ang tinig na sabi nito, napakalungkot. "I should have done it before."Humakbang siya at lumapit sa malawak na kama, naupo siya sa gilid niyon at tumanaw sa labas ng glass-wall window."Hindi kita pipigilan kung iyan ang nais mo." Patay ang kaniyang emosyon, walang bakas ng pagsisisi at panghihinayang.Narinig niya ang mahinang ingay ng pag-iyak nito, bakas doon ang labis na pait at kabiguan.Kagat nito ang ibabang labi habang nakatitig sa kaniya at umiiling.Tiningnan niya ito. "I love you, Amanda. But he is everything to me. I would rather lose you, than lose him to me." Nanatiling normal ang kaniyang ang boses sa kabila ng pamamasa ng mga mata niya."And Athena is everything to me as well," wika nito sa mapait na tono. "Pero pinabayaan mo siy
PARANG sasabog ang dibdib ni Kayden dahil sa napakabilis at napakalakas na pagtibok ng kaniyang puso dulot ng abot-langit na kaligayahan ngayong nakakulong sa mga bisig niya ang malambot na katawan ni Raven habang tinutugon nito sa kauna-unahang pagkakataon ang kaniyang mga halik.Ipinikit niya ang mga mata, nag-iinit iyon dahil sa namumuong mga luha.Kanina lamang ay nangangarap siya sa hindi na mabilang na pagkakataon na mangyari ito at ngayon ay heto, nagaganap na ito hindi sa loob ng isang pangarap o panaginip kun'di sa realidad na bagama't hindi kayang isang larawan ng madilim niyang paningin ay nauunawaan naman ng nag-aalab niyang damdamin.Gumalaw ang dila niya at ginalugad ang loob ng bibig ni Raven at muntik na niyang mapigil ang paghinga ng gagarin nito ang ginawa niya kasabay ang masuyo at sunud-sunod nitong pagsinghap.Parang ngayon pa lamang ay napupuno na ng kaluwalhatian ang pagkatao niya.'Raven!' hiyaw ng puso't isipan niya, wala siyang pagsidlan ng kaligayahan.Daman
©ALL RIGHTS RESERVED 2022 ITINAAS ni Kayden ang itim na tela na nakakuwintas sa kaniyang leeg upang takpan ang ibabang bahagi ng kaniyang mukha mula sa matangos niyang ilong paibaba. Kasunod ang dalawa niyang bodyguards ay humakbang siya papasok sa simbahan. "Boss Kayden, huminto tayo sandali upang makapag-isip ka pa," narinig niyang sabi ni Albert buhat sa likuran niya. "Mayroon pa ba akong dapat na isaalang-alang para mag-isip?" mapait niyang tanong dito. Hindi ito sumagot bagkus ay malungkot na nilingon sa tabi nito si Diego habang patuloy sa paglakad pasunod sa kaniya. Nang sapitin nila ang mayor na pintuan ay iniligid niya ang namamasang mga mata sa loob ng simbahan. Ilan lamang ang mga taong naroon at lahat ay abala sa tahimik na pananalangin. Humakbang siya at nagpatuloy sa paglakad palapit sa confessional booth na yari sa kahoy habang nakatitig doon ang namamasa niyang mga mata na puno ng pagkapoot. Sumunod pa rin ang dalawa pero pagsapit sa unang hanay ng pew benches a
NANATILING nakatitig sa puting kisame si Raven habang sinisikap na hindi kumawala sa lalamunan niya ang mga ungol habang papalapit sa kaniyang kasukdulan. Habang si Kayden ay abala ang balakang sa pagitan ng kaniyang mga hita. Ito ang parusang binibigay nito sa kaniya sa mga paggawa niya ng kasalanan o tuwing sasalungat siya sa gusto nito. Napakagat-labi siya nang kusang kumislot ang kaniyang balakang kasabay ang pag-arko ng katawan niya habang gumuguhit ang nakababaliw na kiliti sa loob ng kaniyang puson at pagkababae. “Ahhh…ahhh…” magkasunod na ungol ni Kayden at mas binilisan pa ang paggalaw ng balakang nito habang tila ba nababaliw.Nadama niya ang init ng inilabas ni Kayden sa loob ng kaniyang impis na puson, kasunod niyan ay ang unti-unting pagbagal ng paggalaw ng balakang nito. “Ahhmm…” nanlalatang ungol pa ni Kayden bago tuluyang huminto sa pagkilos. Humihingal itong bumagsak sa kaniyang tabi, naliligo sa sariling pawis at nanlalata. Kaagad siyang kumilos at umibis sa k
MAGKATABI sila Raven at Kayden sa upuan. Nakasakay sila sa private plane na pag-aari nito mismo palipad sa Manila. Tulala siya dahil abala ang isip niya kung paano tatakas pagdating nila roon, kaya naman hindi niya napapansin ang pagkakatitig ni Kayden sa kaniya. “Raven…” Tinapik siya nito sa kaniyang braso. Napakislot siya at napalingon dito. “Are you alright?” tanong nito habang titig na titig sa kaniyang mga mata. Napaangat ang mga kilay niya at napatingin sa kinauupuan ni Kayne. Nakita niya na nasa batok nito ang paborito nitong neck pillow, nakapikit at anyong nahihimbing na. Malungkot siyang napangiti habang pinagmamasdan ang anak, partikular sa mukha nito. Naramdaman niya ang paghawak ni Kayden sa kaniyang kamay kaya naman muli siyang napalingon dito. Nang makita niyang nakatitig ito sa kaniyang mga mata ay agad niyang iniiwas ang tingin dito. Naramdaman niya ang magaan na paghaplos nito sa kaniyang kamay. “Kung tuwing titigan mo s’ya ay maaalala mo ang kahapon, plea
HABANG tumatakbo ang limousine car na kanilang sinasakyan patungo sa mansion nila Kayden ay hindi maiwasan ni Raven ang tumanaw sa labas lalo pa at nasa tabi lamang ng kinauupuan niya ang bintana. Napakalaki na ng pinagbago ng Maynila sa loob ng isang dekadang lumipas. Para bang may kung ano sa kaniyang dibdib, her heart was beating so fast and she couldn’t stop crying silently. How is everyone doing? Ang lahat ng mga taong importante sa buhay niya. Her parents, her relatives, her best friend, Loraine. How are they doing? Sa mga taong lumipas, she always wondered in the silent late night...do the important persons in her life still remember her? Hinanap pa rin kaya siya ng mga ito at ninanais na muling makita gaya ng pagnanais niyang makauwi sa piling ng mga ito? She remains looking out of the car. Nasa ganiyang ayos siya habang si Kayden ay nakaupo sa tabi niya at matamang nakatitig sa kaniya. Kayden could see the tears streaming down her cheeks, at kung nakaharap lamang s
GUMALAW ang talukap ng mga mata ni Raven hanggang sa tuluyan niya iyong buksan. Kakaiba ang kisame na sumalubong sa paningin niya kaya naman kaagad siyang napabalikwas ng bangon habang iginagala ang mga mata sa kabuuan ng malawak na silid. She was there alone on the wider bed in the middle of that luxurious bedroom. Everywhere she took her gaze there was nothing her eyes could see but flashy. The interior design of this room was manly, naaamoy rin niya sa hangin na hinahatid ng air conditioner sa ilong niya ang pamilyar na amoy ng pabango so she instantly had an idea of where she was. Naroon siya sa bedroom suite ni Kayden. Napatingin siya sa glass-wall window at doon ay nakita niya ang madilim nang kalangitan, gabi na. Kumilos siya at umibis sa kama. Namimigat ang puson niya kaya hinanap niya ang pintuan ng bathroom doon. Maraming pintuan sa silid na iyon pero hindi siya nahirapang hanapin kung alin sa mga iyon ang kaniyang hinahanap. Bumulaga sa paningin niya ang mala-five