All Chapters of Marrying Zooey Ruan Guevarra: Chapter 11 - Chapter 20

Nagising ako nang may narinig na ingay sa labas ng kwarto. Parang may kung anong nahulog kaya lumabas na ako.Inaantok akong lumabas. Kinukusot ko pa nga ang mata ko para tuluyan na akong magising."Hurry up. May klase pa tayo."Nakita kong nakasuot ng apron si Ruan. Nagluluto ba siya?"Bilis. Baka iwan pa kita.""O-o heto na!"Tumakbo ako para mag-ayos ng sarili bago pumunta sa mesa.Pero bago pa ako makaupo ay sinilip ko muna kung totoong si Ruan ba talaga ang nagluto. Kung ganoon nga e ito ang kauna-unahang pagkakataon na pinagluto ako ni Ruan. At kami lang talaga nandito sa bahay.Parang newly wed lang? Ano ba ba't kinikilig ako?!Dahan-dahan akong naglakad papuntang kusina nang napahinto ako."Mom, don't worry I will. Ako ang bahala sa kanya. And I will marry Debbie. So you don't have to worry."Teka, tama ba narinig ko? Saka iyong Debbie ba na sinasabi ni Ruan na papakasalan niya ay..."Kanina ka pa dyan?"Napaangat ako ng tingin. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko."A-ano k

"Attention everyone! You have to start making your tents now so we can proceed to our other activities today," malakas na utos ng head director gamit ang megaphone mula sa toktok ng isang building habang nasa baba ang lahat. Nasa loob kami ng isang malawak na kagubatan ngayon. Kanya-kanya nang nagsilapitan sa kanilang mga kagrupo ang mga tao. Ako na lang ang natitirang nakatayo. Hinanap ko ngayon si Khian. Baka may masalihan akong kilala niya. Wala naman kasi akong kaibigan sa classroom na babae. Outcast ako madalas sa room. Hiniwalay ang camp ng mga babae at lalaki. Nasa mababang parte kami habang nasa taas ang mga lalaki. Umakyat pa ako para lang mahanap siya. Medyo naka porma na ang mga tent nila rito. Nagtatawanan lang ang ilan sa kanila habang ang iba naglalaro sa mga cellphone nila. Lahat ay nagkukulitan. "Kaninong girlfriend ba 'to?" sigaw ng isa sa mga nakapansin sa akin sa kampo nila. Bigla namang nahiyawan ang iba kaya tinamaan ako ng hiya. Bakit naman kasi ako sumali

"Bravo!"Matapos kong pagbabarilin ang mga babae ay lumapit sa akin si Tristan at todo palakpak. Manghang-mangha siya sa ginawa. "Ang bakla niyo kasi. Akala ko ba gusto niyo manalo." Taas-noo ko siyang sinabihan."Si Isaac ang bakla, akala ko mamatay na ako kanina," depensa ni Tristan na ngayon ay nasa tabi ko na."Bumalik na nga kayo sa pwesto niyo. Ang dami pa nating kalaban. Huwag muna tayo magsaya. Hindi pa tapos ang laban," malakas na sigaw sa amin ng dakilang playboy na si Isaac.Ayaw niya pang tanggapin na nabakla siya kanina. Muli kaming bumalik sa second floor at nag-abang doon. Medyo tahimik na sa ngayon. Wala na ang malakas na putukan. Siguro ay naghahanda pa ang mga kalaban sa pag-atake nila. Dapat ay hindi kami makampante."Sugurin niyo ang mga Guevarra!" Ilang sandali lang ay narinig namin ang utos ng isang lalaki sa kanyang mga kasamahan. Unti-unti nang lumalapit sa amin ang grupo ng mga lalaki at nagsimula nang magpaputok. Ngunit ilang sandali lang ay may nagpaputo

"Bye bye!"After everything we did, Yvonne and I went to our favorite place to eat our favorite cake.I ordered my favorite red velvet cake while Yvonne choose her fave ube cake."I'll never get tired of their cakes here. And aside from their cakes, the place looks romantic."Nagsimula na naman si Yvonne sa mga pantasya niya. She always said that she wants her love story to be fairytale-like."Keep dreaming," wika ko habang nililibot ang tingin sa paligid.There are pictures hanged around the place. They said that those pictures are taken during their opening month. And cute flower pots are placed in the center of each tables. There are written messages placed on them too.I was busy looking around when someone in a wheelchair came in. It was Debbie. She was smiling while Ruan is at her back pushing her.Napatayo ako. And they saw me."Twinkle! Andito ka pala. Kakarating lang namin ni Ruan." Debbie happily said. "We planned to surprise you but I guess we failed." Nilingon niya si Ruan

I lost! I lost!Akala ko na nakalimutan ko na lahat. Bakit ba ganito? Ako lagi ang talo. Can I win atleast? Can someone defend me like how...I suddenly saw myself jumping from a high place. It seems like my soul has left my body. My heart beats so fast that I almost can't breath. I will die. No, I can't die!Napabalikwas ako at nakitang nasa kwarto lang ako. Panaginip lang pala. Sandali lang, bakit parang may mali?I looked around my room and I started to collect tiny bits of my memories last night.Last night...we had a drink. Nag-inuman lang kami hanggang...hanggang sa wala na akong maalala.Who brought me here? Si Yvonne? I should call her.I dialed Yvonne's number."Hey, are you home? When did you leave? Are you alright?""Wait, let me take a breath first. I think I got a headache..." I can hear her murmuring something."Anong sabi mo? Hindi kita marinig.""Let me just sleep. I will call you back." Agad na pinutol ni Yvonne ang tawag.Bumangon ako pero nakaramdam ako ng pagkahilo