Semua Bab This Time We'll Never End: Bab 21 - Bab 30

Nang papalapit na kami sa entrance ng Mon Amour Beach Resort ay panay na ang tinginan naming magkakaibigan, lahat ay halatang sabik na sabik at 'di na makapaghintay na makapag-unwind.This is not our first unwinding vacay na magbabarkada pero ngayon lang kami ulit nag-outing after what happened to me 3 years ago at dahil na rin naging busy kami sa kanya-kanya naming personal reasons. Though, nag-me-meet up naman kami tuwing may free time ang lahat, o di kaya'y tumambay every week, lalo na nang ma-fully recovered na ako, which is usually sa malls, sinehan, KTVs or sa bahay ng isa sa amin lang na para sa amin ay masaya din naman.Ever since nag-aral ako ulit, sa school na kami nagkikita-kita at sinadya talaga naming magkapareho ang vacant namin kung maaari para makapag-update sa isa't-isa, lalo na at nag-aalala pa rin sa health condition ko itong mga kaibigan ko, kahit lagi ko namang sinasabi sa kanilang wala na silang dapat na ipag-alala tungkol sa'kin dahil kaya ko na ang sarili ko.

Higit isang oras na akong nakahiga pero 'di pa rin madalaw-dalaw ng antok. Itong mga kaibigan kong sinamahan lang ako sa pagpapahinga pa ang sarap na sarap sa pagtulog. The men were out. Mangingisda daw sila dahil maganda ang panahon. Si Conrad at Andrei ang nagyaya. Plano daw talaga kasi nila iyon bilang handa para sa tanghalian namin. For experience na rin. Niyaya rin nila kami sa beach to watch them but when I said I wanted to rest, my girl friends decided to go with me. And now we're here. "You sure okay ka lang?" nag-aalalang tanong ni Conrad nang sabihin ko kaninang magpapahinga muna ako. Hindi siya sumama agad kina Andrei para magbihis. Batid niya ang pag-iba ng mood ko after I talked to tita. Hinapit ng isang kamay niya ang bewang ko habang ang isa ay marahang pinipisil ang malaya kong kamay. Sa mga mata ko siya nakatitig. Umiling lang ako bilang sagot. I smiled a bit para hindi na siya mag-alala pa. But I guess it wasn't effective. Nakita ko ang pagguhit ng kaba at takot

My birthday came.Sa mansyon namin ang venue. It was a grand party.Ayaw ko sana ng masyadong bongga na party kaso sina Daddy at Mommy, nagpumilit. Gusto raw nilang makabawi lalo na at panay ang business trips nila nitong mga nakaraan at lagi akong naiiwan sa condo o sa mansyon namin. They arrived two days ago, just after my finals, kaya nagdesisyon kaming maghiwalay muna ng tulog ni Conrad. We hated parting pero kailangan. 'Di nga kami halos magbitawan sa yakapan at halikan noong hinatid niya ako sa mansyon, few hours before my parents came home. He let me be with my parents, for now, alam niyang miss na miss ko na rin sila. Sa Condo siya nag-stay.I brought some of his shirts para kahit papaano ay matiis ko ang mga araw na wala sa tabi niya- kahit nangako kaming laging mag-uusap sa video call. Pero iba pa rin talaga pag magkasama kami. I kept missing him. I missed cuddling and kissing him before we sleep. And of course, our sexy time. Hindi na nga ako makapaghintay mamaya para mak

Amorah's POV 3 years later... "Sige na, honey. Pagbigyan mo na'ko. Matagal na naman 'yong huli eh," pakiusap niya sabay hila ng ilang beses sa braso ko. Para tuloy akong mahihilo sa ginawa niya. Pairap at naiinis ko siyang nilingon para maramdaman niyang seryoso talaga ako at ayaw ko nang gawin ang request niya lalo na sa lugar na pangyayarihan niyon. Pero gano'n talaga eh, masyadong nakakatawa tingnan ang napakalalaki at guwapo niyang mukha pero nakanguso na parang bata! Nangingiti ako pero ayaw kong ipakita sa kanya kaya tumikhim muna ako bago nagsalita, "No, Dwight. Ayo'ko na. The last time we did it-" I stopped and turned my head to look at the two kids I just heard giggling, Adie and Abby, who are now happily eating their snacks from the picnic basket their yayas prepared. Nakaupo sila sa mini chair kaharap ang round mini wide table nila, sa malawak at maberdeng hardin ng mansyon, kung saan nakapatong ang picnic basket at glasses of orange juice ng dalawa. They sat side by si

Ramdam ko ang unti-unting pagluwag ng paghawak ko sa malamig at kulay gintong siradura ng pinto. Nanginginig ang mga kamay, nagtatalo ang isip at puso. Hindi ko maitatangging tumagos iyon sa puso ko at gusto kong maniwala sa lahat ng sinabi niya. He looked for me, for 3 years? He went everywhere the letters were sent from these 3 d*mn years? So that means... He went to the 6 countries I have sent the letters from, carried by the trusted people of my grandfather, to ask a random stranger in return of money, to drop my letters to a post office, just to find me? Really? I gasped at the thought. Ang pag gapang ng nagtatalong guilt at lungkot sa aking puso ay nagresulta sa paninindig ng aking balahibo sa braso at kumalat sa buo kong katawan na siyang tila nagpapalambot sa mga tuhod ko. Imagining him, looking for me everywhere, desperately, with such helpless and longing expression, made me think how cruel I was to him. Bumalong ang masagang luha mula sa aking mga mata. But part of