Nang Namulat Ang Kanyang Mata のすべてのチャプター: チャプター 91 - チャプター 100

Sa hapon, bumili si Avery ng dalawang kaldero ng daffodil sa palengke ng bulaklak. Pagkatapos ay dinala niya sila sa bahay ng kanyang ina. Dahil hindi pa alas singko, dapat ay nasa trabaho pa rin si Laura, ngunit nalaman ni Avery na abala siya sa kusina."Nay, maaga ka bang nakaalis sa trabaho ngayon?" Nagpalit ng tsinelas si Avery at inilagay ang dalawang paso ng mga bulaklak sa mesa sa sala.Lumabas ng kusina si Laura na medyo nahihiya."Avery, hindi na ako nagtatrabaho," paliwanag ni Laura. "Ang manugang ng kaibigan ko ay kumuha ng mas propesyonal na yaya."“Nay, huwag kang malungkot,” bulong ni Avery habang yakap-yakap ang ina.Humalakhak si Laura. "Okay lang ako... Bakit ka bumili ng dalawang paso ng mga bulaklak?"Sinulyapan ni Avery ang simpleng inuupahang bahay at sumagot, "Nagkataon na napadaan ako sa palengke ng bulaklak, kaya bumili ako ng dalawang kaldero.""Okay... Avery, huwag kang mag- alala sa trabaho ko. Lagi akong maghahanap ng iba.""Mom, hindi mo na kailanga

Nasa kwarto din ang doktor at si Rosalie, at nakatayo sila sa may bintana at pinag- uusapan ang kalusugan ni Elliot. Gayunpaman, ang mga paa ni Avery ay kasingbigat ng mercury, at hindi niya magawang makapasok sa silid. Nang tumalikod si Chelsea mula sa kama na may hawak na tubig, agad niyang nakita si Avery na nakatayo sa labas ng pinto."Avery! Anong ginagawa mo dito!" Hininaan ni Chelsea ang boses, natatakot na magising si Elliot.Pagkatapos, inilagay niya ang palanggana sa bedside table at humakbang patungo kay Avery. Narinig ni Rosalie ang mga ingay at naglakad na rin siya patungo sa pinto.…Natakot si Avery na gisingin si Elliot, kaya't lumakad siya ng ilang hakbang patungo sa hagdan, ngunit naisip ni Chelsea na sinusubukan niyang tumakas at mabilis na lumapit sa kanya, na humarang sa kanyang daan."Avery! Nagpakatanga ka ba kay Elliot?! Kung ayaw mo sa kanya, pakawalan mo na siya! Kung gagawin mo pa ang lahat para saktan siya, hinding hindi na kita bibitawan!" Puno ng poot

Alas diyes ng umaga, huminto ang isang Rolls- Roice sa harap ng gate ng isang lumang community house. Bumukas ang pinto ng kotse, at isang matangkad na pigura ang bumaba sa sasakyan. Si Elliot ay nakasuot ng mahabang navy blue na quilted coat, isang gray na scarf, at isang pares ng bagung- bagong leather boots. Kahit mainit ang suot niya, maputla at haggard ang mukha niya. Ang kanyang malamig at marangal na ugali ay hindi tugma sa lahat ng bagay sa paligid niya.Sumunod kay Elliot ang driver at bodyguard na may dalang mamahaling regalo.Tumakbo si Laura mula sa kusina para buksan ang pinto nang makarinig siya ng katok. Laking gulat niya nang makita si Elliot."Bakit ka nandito?" Natigilan si Laura, pagkatapos ay binuksan niya ang pinto, humihimok, "Pasok ka! Balita ko may sakit ka. Okay ka lang?"Bagama't maagang taglamig, hindi sapat ang lamig para magsuot ng jacket.Napatingin si Elliot sa malinis na sahig at nag- alinlangan. "Kailangan ba nating tanggalin ang sapatos natin?"A

"Avery! Nakalimutan mo na ba kung kaninong asawa ka?!" Mahigpit na kinuyom ni Elliot ang kanyang maliliit na kamay na nagpupumiglas at inipit ito sa itaas ng kanyang ulo. " Sinabi ko na sa’yong layuan mo si Charlie! Wag mong hamunin ang pasensya ko!"Kanina pa siya nakita ni Avery na ganito ka- iritable at baliw. Mukha siyang mahina pero nakakatakot ang lakas niya. Hindi siya nangahas na pigilan siya, dahil habang lumalaban siya, lalo siyang nagiging baliw. Tahimik na nakahiga si Avery alang-alang sa mga batang dinadala niya sa loob niya. Hinintay niyang ilabas niya ang kanyang kawalang-kasiyahan."Bakit wala kang sinasabi?" Pinagmasdan ng nagbabagang tingin ni Elliot ang mukha ni Avery. Pinunasan ng mga daliri niya ang pisngi niya, sa wakas ay dumulas mula sa kilay niya hanggang sa likod ng tenga niya."Anong gusto mong sabihin ko? Anong gusto mong marinig? Sasabihin ko para sayo." Sabi niya.Agad na napawi ang galit sa puso ni Elliot."Avery, hindi ba talaga ako mapapatawad?"P

Makalipas ang isang oras, dumating na ang driver dala lahat ng mga kailangan ni Elliot. Nagdala pa siya ng masaganang hapunan. Gumamit si Gng. Cooper ng mga lunch box at thermal insulation container para mag- handa ng mga hapunan para sa hindi bababa sa tatlong tao."Miss Tate, ito po ang gamot ni Mr. Elliot. Salamat sa pagsusumikap mo ngayong gabi!" Maingat na inabot ng driver ang gamot kay Avery at saka bumaba sa trabaho.Umupo si Avery sa sofa, nakatingin sa mga gamit ni Elliot sa mesa, nawalan ng pag- iisip.Masyado ba siyang soft- hearted?! Dapat ay itinaboy na siya ng tanghali! Sa ganoong paraan, hindi ito magiging napakahirap!Biglang may narinig na ubo mula sa kwarto. Bumuntong-hininga si Avery, ininom ang gamot ni Elliot, at itinulak ang pinto ng kwarto. Silang dalawa lang ang nasa bahay ngayon, kaya iniwan niyang bukas ang pinto para pumasok ng maayos ang hangin sa loob ng kwarto.Naligo na si Elliot at nagpalit ng malinis na damit. Gayunpaman, ang kama ay magulo."May