Nakatingin lang ako sa lawak ng dagat na animo walang hanggan. Hinihintay ang pagsabog ng bukang liwayway. Napabuga ako ng hangin, naalala ko ang mga nangyari kagabi. Ang ligayang pinagsaluhan namin ni Axel. Ang mapupusok niyang halik, ang mga haplos nito sa bawat sulok ng katawan ko. Ang pagpapaubaya ko sa taong hindi ko alam kung kilala ko ba talaga. Umaga na ng magising ako. Tulog siya ng iwan ko, sinadya kong 'wag siyang gisingin dahil wala akong mukhang maihaharap sa kanya. Nakalapag rin sa table ni Cathy ang resignation letter ko. Maghahanap na lang ako ng ibang trabaho, ayaw kong harapin si Axel. Hindi ko yata kaya. Nang tuluyan ng sumabog ang bukang liwayway ay tinalikuran ko na ang dagat saka naglakad na pauwi. Mag-iisip pa ako ng alibi dahil sigurado akong tatadtarin ako ng tanong ng mga naiwan sa bahay kung bakit inumaga ako.At hindi nga ako nagkamali."Erica, inumaga ka yata?" Tanong ni Tatay Arman. Nakatayo ito sa may pintuan habang may bitbit na isang tasa ng kape.

Nagising ako dahil sa mga bulong bulongan sa paligid ko. Hindi ko nga alam kung bulong pa ba iyon. Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko. Tumitig muna ako saglit sa puting kisame saka iginala ang paningin ko. Familiar sa akin ang kuwartong ito. Ah, ito pala 'yong kwarto ni Axel kung saan pleasure ang naramdaman sa unang pagpasok ko rito. Ang tanging saksi sa pagpapaubaya ko. Nakita ko pa ang mga nag-uusap na tao sa maliit na sala ng kwarto. Kaya ng maalala ko ang nangyari kanina ay bumalikwas ako ng bangun. Agad naman nila akong napansin saka sabay na lumingon sa akin. Nailang ako sa mga matang nakatitig lang sa akin. Naroon si Lara si Cathy at ang mag asawa. Hinanap ng mga mata ko si Axel pero hindi ko nakita. Nangunot ang gitna ng kilay ko ng parang pamilyar ang senaryong ito. 'Yon bang parang nangyari na ito dati. 'Yong nagising ako tapos may tao sa kuwarto at hinanap ko si Axel pero wala siya. Ipinilig ko ang ulo ko para maiwaksi ang isiping iyon. Masyado ng puno ang utak ko

Pagkalapag ng helicopter sa malaking ground ng hospital ay agad na isinugod sa operating room si Jayvee. Madilim na rin ang langit ng dumating kami. Si Lara ang surgeon ni Jayve. Pati na rin si Sunday na pinsan daw ni Axel yo'ng doctor ni Jayvee. Marami pa akong nakitang doctor at nurse sa loob ng OR. Nandito kami sa isang kuwarto kung saan makikita ang surgery na ginagawa ng mga doctor, nasa Ibaba ng kwartong ito ang OR. At nakikita namin sila mula dito sa itaas. May nakaharang naman na glass wall. May intercom rin sa gilid na bahagi ng kuwartong ito. Ito ang magbibigay daan para makausap ang nasa loob ng Operating Room. Sabi ni Axel bawal daw ang ibang tao rito pero since pag aari nila ang ospital ay allowed kami. Talagang napakayaman pala ni Axel. Nandito din ang mommy at daddy ni Axel na Chairman ng hospital. May ibang tao ring naroon pero hindi ko kilala. Pero base sa mga suot nito ay marahil ay may posisyon rin ang mga ito sa hospital na ito.Private ang Hospital na ito. Mula

Erica's POV Kasabay ng pagbukas ng pinto ng simbahan ay ang pag-angat ng mukha ko. Bumungad rin sa akin ang magandang tugtugin. Agad na dumako ang tingin ko sa dulo ng altar kung saan, nakangiting nag hihintay ang isang makisig na lalaki. Nakakaakit ang itsura nito, nakapamulsa ito habang hindi nawawala ang mga titig nito na nanonout sa kaibuturan ko. Nakita ko rin ang paglaglag ng mga luha nito at ang pagpahid nito roon.Nginitian ko ito ng pinakamatamis kong ngiti. Saka ako humakbang, nang makailang hakbang na ako ay humarang si Daddy sa dinadaanan ko. Dumeretso na ako sa kanya saka umabresyete. Saka naglakad na kami. Bawat hakbang na ginagawa ko ay ang pabilis ng pabilis na tibok ng puso ko at ang pangingilid ng luha ko. Noon, naglakad ako sa aisle, ay purong inis ang nararamdaman ko sa lalaking naghihintay sa akin sa dulo ng aisle, ngayon naman purong pagmamahal at kagalakan ang nararamdaman ko habang papalapit sa taong naghihintay sa akin sa dulo ng aisle. Tuluyan ng nalaglag a