บททั้งหมดของ The Bastard Billionaire : บทที่ 81 - บทที่ 90

Aira Jane' P.O.VNagising ako dahil sa lakas ng katok na nagmumula sa pinto ng kwarto ko- okay kwarto na tinutulugan ko dito sa bahay ni Miguel. Hindi na kasi ako pinauwi ni Mama kagabi dahil masyado ng gabi. Hindi ko din namalayan na nakatulog na ako habang nag mumuni-muni. Bumangon ako at agad na dumiritso sa pinto upang pagbuksan ang kumakatok. "Ano iyon?" walang buhay kong tanong. Ni hindi ko siya nagawang tingnan dahil nakapikit pa ako. "Pinapagising ka ni Mama, sumabay ka na daw kumain. Bilisan mo papasok pa ako. Isa pa magsuot ka ng ano bago humarap sa tao." pitik niya sa noo ko. Agad naman akong nataranta ng marealize kung ano ang sinasabi niya. Bwisit. Nawala sa isip ko na nagalis pala ako ng Bra bago mahiga kagabi. Hays. Bakat tuloy ang nips ko sa suot kong damit.Agad akong pumasok sa Cr at naghilamos. Nagbukas na din ako ng bagong Tootbrush para fresh naman akong kakain mamaya. Nakakahiya. GoshDahan dahan akong naglakad papunta sa dining. Kahit nakayuko alam ko na si

Kinabukasan pinalabas din ako ng doctor. Hindi ko na din kaya ang manatili doon dahil sa kung ano anong isipin. Una sa lahat sa natatandaan ko walang kahit anong sasakyan ang malapit sa akin ng paliko na ako. Gusto kong malaman kung aksidente lang ba talaga ang lahat."Where's the CCTV. I need to watch it now." maotoridad kong sabi kay Raven."No. Kabilin-bilinan ni Miguel na wag kang bibigyan ng bagay na ititriggered ang stress mo. Matatagalan ang pag hilom niyan pag nagkataon." Kinuha ni Raven ang bag ko at isa-isang inalis ang mga tubal kong damit. "Bakit? Ano ka na ba ni Miguel ngayon?" mataray kong tanong sa kaniya. "Si Miguel lang naman ang nagalaga sayo, Nagbantay at kitang kita ang sobrang pagaalala sayo. Kita ng dalawang mata ko kung paano siya magalala sayo. Kaya susundin ko ang bilin niya hanggang makabalik siya dito." nagmumulagat pa siya sa harapan ko. "Ewan ko sayo. Bahala ka." tanging naging ekspresyon ko. Actually it my cope mechanism pag kinikilig ako o masaya. N

Aira Jane Point of ViewHalos kalahating buwan din ang tinagal ng gamutan ko. Sa mga panahon na iyon si Miguel ang nagaalaga sa akin. Siya ang naghahanda ng mga kakainin ko, sa paliligo ko at lalong higit sa mga iniinom kong gamot. Tulad ng nais niya hindi ko na siya kinontra. Tama naman siya e, tama naman si Miguel. Inaalagaan niya ako para sa sarili nilang peace of mind. Hindi ko naisip iyon dahil masyado akong abala intindihin ang sarili kong nararamdaman. "Binawasan na ng doctor ang mga iinumin. Sa ngayon nakakakilos ka na ng ayos, wag ka na munang magtrabaho. Nandoon naman si Raven. Kung naiinip ka dito, tawagan mo lang ako. Ipapasyal kita agad. Si Mama hindi makadalaw dito, alam mo naman nahihiya siya sa parents. Pagsensyahan mo na siya. Ganoon talaga siya pag inabot ng hiya. " sinukbit ang bag na laman nito ang mga damit na dala niya. "Miguel sandali!" mahinahon pero may pag aalangan kong pigil sa kaniya. Paalis na kasi siya. Kanina pa siya nagbibilin sa akin pero wala nama

"Hindi ko nga alam. Depende sa iyo kung ano ang gusto mo." naiirita kong sagot. "Kung ganoon, ibig sabihin tayo na?" pangatlong ulit niya. "Ano bang gusto mo?" sagot ko ulit sa tanong niya. "Malamang. Gusto ko pakasalanan mo ako. " this time nabago na sagot niya. "Kwento! Bahala ka dyan! Gusto agad ay kasal. Umayos ka! Kamusta pala daddy mo? Nagkausap na ba kayo?" pag iiba ko ng topic. "Hindi pa, pero sigurado one of this day haharap siya sa akin. " seryoso niyang sabi. Magkausap pala kami kanina pa sa phone. Hanggang sa napunta sa ganitong usapan. "Bakit? Anong ginawa mo?" seryoso akong naupo ng ayoqs."May mga papeles at pictures na lumabas dati. Akala niya ngayon ako ang nagpadala." sagot nito. "tungkol ba saan iyon?" "Hindi ko alam. Sa tono ng pagsasalita mukhang malaking bagay iyon, importanteng bagay kumbaga. Galit na galit kasi siya eh." Sagot nito mula sa kabilang linya. "Ayusin mo muna iyang problema sa tatay mo. Kung ako ang gusto mong makasama habambuhay dapat tan

"Wag kang makinig sa kanila. Hindi naman sila ang may-ari ng company!" Payo ko kay Cheska. "Ganoon naman ang ginagawa ko. Hindi ako nakikinig sa kanila dahil hindi naman sila ang nagpapasweldo sa akin. Mental health ko naman ang nahihirapan, may oras na hindi ako makapagtrabaho ng maayos dahil iniisip ko mga sinasabi niya. Minsan naman ay hindi ako makatulog sa tuwing naririnig ko ang mga sinasabi nila. Ang lala ng nangyayari di ba? Hays" pagsusumbong ni Cheska. "Ikaw na talaga. Kung kukunin ko ba ang company kay dad sa tingin mo magiging magaling akong tagapangalaga no'n?" tanong ko kay Cheska. "Magaling ka Ice. Masipag ka din pero mahirap kung ikaw ang sasalo ng mga ginagawa ni Dad." tumakbo siya pababa ng hagdan, agad naman akong sumunod sa kaniya. Magsasalita pa sana ako ngunit nakita ko ang mata ni tita na nakatingin sa akin. "Siguro masaya ka na kasama ang Mama mo. Sinabi mo na ba sa Daddy mo na balikan kayo at iwanan kami?" nakacross arm na tanong niya sa akin. "Mooom! Hin