Lahat ng Kabanata ng A Husband's Vengeance : Kabanata 101 - Kabanata 110

" Señorita, gising pa po ba kayo? " tanong ng isang kasambahay matapos kumatok sa harap ng pinto ng silid na pagmamay-ari ni Lucine. Tatlong segundo bago siya muling magsalita. " Mayroon po akong dalang pagkain para po sa hapunan niyo. Baka po kasi nagugutom kayo—" Bumukas nang bahagya ang pinto at sumilip rito si Lucine bago patuluyin sa loob ang kasambahay. Naglakad siya patungo sa isang pabilog na mesa upang ibaba ang bandeha na naglalaman ng pagkain na siya mismo ang naghanda. Matapos ng nangyaring gulo kanina, hindi niya napansing bumaba si Lucine upang makapaghapunan kaya batid niyang gutom na ito. Pasado alas diyes na ng gabi at hindi niya nais matulog na dala sa kama ang pag-aalala. " Kumusta ang lagay ni Papà? " tanong ni Lucine. " Maayos na ba ang lagay niya? " " Maayos na po ang kalagyan ng Don. Bumalik na po sa normal ang presyon niya, " sagot ng kasambahay saka nilingon si Lucine na nasa kaniyang likuran. Malungkot siyang ngumiti. " Señorita, pasensya na po sa nangyari

" Hayaan niyo siyang magwala. Ibalibag niya kung anong gusto niyang ibalibag dahil wala namang halaga saakin 'yong mga gamit na nasa kuwarto niya, " saad ni Victoria, prenteng nakaupo sa sopa sa sala habang minamasahe ng isang Espesyalista ang sentido niya. " Mamayang alas-dose naman ng tanghali niyo buksan ang kuwarto niya para sa tanghalian niya. Kung itapon man niya, hayaan niyo. Huwag niyong dadalhan ng panibago. " " Masusunod po, Doña Victoria... " saad ng dalawang kasambahay na itinalagang maghahatid ng pagkain kay Lucine nang tatlong beses sa isang araw. " Ah, puwede po ba akong magtanong sainyo, Doña? " Mula sa pagkakasara ng mata, napadilat si Victoria upang tapunan ng tingin ang kasambahay na nakatayo sa gilid niya. " Anong itatanong mo? " " A-ano po kasi...tinatanong ni Señorita kung hanggang kailan daw po siya mananatiling nakakulong sa kuwarto niya... " kita ang takot sa mukha ng kasambahay habang binibigkas ang mga salitang nais rin niyang malaman ang kasagutan. Sinis

Tahimik na pinagmamasdan ni Amadeus ang malaki at maliwanag na buwan sa kaniyang harapan. Dinadama ang malamig na simoy ng hangin sa kailaliman ng gabi habang hawak ang isang baso ng alak na higit isang oras na niyang iniinom. Hindi alam ni Amadeus kung bakit pa siya umuwi sa mansyon gayong hindi naman niya magagawang makita at kausapin si Lucine. Kung tutuusin ay kayang-kaya niyang ipasira ang mga kandadong nakakabit sa pinto subalit ayaw niyang gumawa ng bagay na muli na namang ikapapahamak ng dalaga. Mahalaga sa kaniya ang kaligtasan ni Lucine at sa dami ng pinagpipilian niyang paraan upang ito'y iligtas, pinili niyang ipagpatuloy ang planong pagpapabagsak sa pinaka punong kalaban, sapagkat sa oras na mawalan ito ng kapangyarihan, mawawalan na rin ng silbi ang mga alituntunin at regulasyon na ipinatupad sa mansyon. Ibinaba ni Amadeus ang tingin sa hawak niyang baso at nilagok ang laman nito. Nakararamdam na siya ng antok ngunit hindi niya pa nais matulog. Kinuha niya ang bote s

Hating-gabi na ngunit hindi pa rin magawang makatulog ng mag-asawang Banville. Nasa loob sila ng opisina, kausap ang kanilang abogado na nagpapaliwanag kung ano ang mga maaaring mangyari kay Victoria. Kailangan nilang lumusot sa butas ng karayom dahil maliit na lamang ang tiyansang nakikita nila matapos ng ginawang pagsuko at pagsiwalat Doktor tungkol sa kasunduan nila ni Victoria. Matibay rin ang mga ebidensyang hawak ng kapulisan at kung noon ay nagagawa ng mga Banville na idaan sa suhol ang lahat, ngayon ay imposible na dahil tila lahat ng tao sa buong bansa ay kalaban nila.Makapangyarihan ang pera, subalit makapangyarihan din ang mga medya dahil sila ang pinagmumulan ng mga impormasyong paniniwalaan agad ng mga tao. Madaling kumalat ang balita, may katotohanan man o wala. Kilala ang Banville dahil isa sila sa mga pinakamayayamang negosyante sa buong bansa, subalit ngayon ay iba ang dahilan kung bakit maingay ang pangalan nila at iyon ay dahil sa sunod-sunod na isyung naglalabasan

" Pasensya na po, pero ang bilin po kasi saakin ay huwag muna akong magpapasok ng taga-labas. Hindi po tumatanggap ng bisita ang mga Banville ngayon, " saad ng guwardiyang nakabantay sa labas ng mansyon, kausap ang drayber lulan ng isang magarang sasakyan. Ang dalagang naka upo sa likuran ay napaikot na lamang ng mata sa narinig. " Ilang taon na kayong nag ta-trabaho dito? " tanong ng dalaga. " Ah, mga apat na taon na po, Madame, " saad ng guwardiya. Napatango ito. " Apat na taon pa lang? Ako kasi halos dalawang dekada rin akong nanirahan dito. Alam niyo ba o kilala niyo ba ang orihinal na may-ari ng mansyong ito? " " Banville po ang namamahala—" " Orihinal, hindi peke. " Kinuha ng dalaga ang kaniyang pagkakakilanlan saka ito inabot sa guwardiyang kausap niya. " Alam kong ginagawa niyo lang ang trabaho niyo, pero kung nais niyo pa ring manatili dito sa oras na bumalik ang orihinal na may-ari nito, papasukin niyo ako sa loob. " Kita ang pagdadalawang isip sa mukha ng guwardiya