All Chapters of A Husband's Vengeance : Chapter 111 - Chapter 120

" Aalis ka na? " tanong ni Janina kay Lucine nang magpaalam na ito sa kanila. " May sundo ka na ba? Kumusta pakiramdam mo? Masakit ba ulo mo? Nahihilo ka ba? Sigurado ka bang hindi na kailangan ng ospital? "" Janina, ayos lang ako. Pagod lang siguro ako kaya dumugo ang ilong ko kanina, " paliwanag ni Lucine saka inalis ang tisyu na nakasuksok sa kaliwang butas ng kaniyang ilong. " Pasensya na kung pinag-alala ko kayo. Sa Lunes na ako babalik dito sa karinderya. Kayo muna ulit ang bahala dito, Janina. "" Ano ka ba, ayos lang. Hindi mo kailangan madaliin ang pagbalik mo rito sa karinderya. Walang problema saamin kahit isang buwan ka pa magpahinga, ang importante ay ang kalusugan mo, Lucine, " puno ng sensiridad na wika ni Janina. " Wala akong ideya kung gaano ka-grabe ang pinagdadaanan mo sa inyo, pero huwag mong pabayaan ang sarili mo. Marami kaming kaibigan at kakampi mo rito sa labas, kung kailangan mo ng resbak, pangungunahan ko na. "Bahagyang natawa si Lucine, tumango-tango na

Hindi alam ni Lucine kung anong dapat na maramdaman habang nakaupo sa isang silyang nakahilera sa gilid ng pasilyo kasama ang mga babaeng nagdadalang tao. Ang ilan sa mga ito ay malalaki na ang tiyan at tila ba siya lang ang nag-iisang babae na walang kasama. Ang nasa kanan niya ay kasamang asawa, ganoon rin ang nasa kaliwa niya at ang mga sumunod na nakahilera. " Lucine Verine? " Napaangat ang tingin ni Lucine nang tawagin na ang kaniyang pangalan. Nakatungo siyang tumango, lihim na nananalangin na walang nakakakilala sa kaniyang pangalan bago pumasok sa loob ng silid ng klinika. Kung ano ang kinaliwanag ng silid, ganoon rin kaaliwalas ang ngiti na sinalubong sa kaniya ng isang Espesyalista na nasa mesa. " Magandang tanghali, Madame. Kayo lang po ba mag-isa? " hindi alam ni Lucine kung dapat ba siyang mainis o maawa sa sarili dahil sa isang simpleng tanong na binato agad sa kaniya. " Ako lang po, " sagot na lamang ni Lucine bago naupo sa silyang itinuro sa kaniya ng isang nars

Hindi alam ni Lucine kung anong dapat na maramdaman habang pinagmamasdan ang sarili sa harap ng salamin. Ito na ang ika-siyam na linggo ng kaniyang pagdadalang tao at nakikita na niya ang unti-unting pagbabago sa tiyan niya. Wala siyang suot na saplot maliban sa panloob dahil katatapos lamang niyang maglinis ng katawan. Marahan niyang hinimas-himas ang tiyan habang may matipid na ngiti sa kaniyang labi." Señorita? " Napatingin si Lucine sa pinto nang may kumatok. Mabilis niyang kinuha ang maluwag na bestidang nakababa sa ibabaw ng kaniyang kama at dali-daling sinuot bago lumakad palapit sa pinto. Binuksan niya ito at bumungad ang kasambahay na si Cora. " Ah, magandang hapon po, Señorita. Nakahanda na po ang mga pagkain sa ibaba. "Tumango si Lucine. " Sige, susunod na lang ako. Gagayak muna ako. "Tumango ang kasambahay bago tumalikod at isinara naman ni Lucine ang pinto. Bumalik siya sa harap ng salamin upang muling masdan ang sarili niya. Sa loob ng maraming linggo, wala siyang pin

Hindi alam ni Janina kung tatayo na lang ba siya magdamag sa harap ng bahay nina Morriss o papasok siya at gawin ang dating gawi kung saan tuwing linggo, maghapon siyang mananatili sa bahay ni Morriss upang makasama ito. " Huwag na lang kaya? " tanong ni Janina sa sarili, agad siyang tumalikod subalit hindi humakbang ang kaniyang mga paa paalis dahilan upang bumalik ulit siya sa pagkakaharap sa bahay at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. " Nandiyan kaya siya sa loob? " " Nandito kami sa labas. " Napalingon si Janina sa kaliwang bahagi niya kung saan narinig ang isang hindi pamilyar na boses. Nakita siya si Owen, kasama si Morriss na tila hindi inaasahan na makita siya sa harap ng bahay. " Mukhang ngayon pa lang kayo uuwi? " Nagtatakang tanong ni Janina, saka napatakip sa ilong niya. " Amoy alak rin kayo. " " Ah, pasenya na. Nakainom lang pero hindi kami lasing, " sagot ni Owen saka tinapik sa balikat si Morriss. " Sige na, ipasok mo na 'to sa loob. Kailangan niya n

" Kumusta naman ang paninirahan mo rito? " tanong ni Don Caruso habang inililibot ang tingin sa kabuuan ng bahay na pagmamay-ari niya. " Mahigit isang taon ko na rin itong hindi napupuntahan. Ngayon na lang ulit ito nabuksan dahil kailangan kong patuluyin ang isang kaibigan. "Ngumiti si Logan, tumayo mula sa silya dala ang kaniyang tsaa. Katatapos lamang nilang mag umagahan at busog na busog siya dahil minsan na lamang sa isang linggo kung makakain siya ng masarap-sarap na ulam. " Maganda ang bahay na ito, Don Caruso. Wala akong nakikitang kalapit na bahay kaya hindi ako nahihirapang makagalaw. Malaya akong nakalalabas kung kailan ko gustuhin. "" Dahil malayo ito sa siyudad. Ang buong lupain din ito ay pag-aari ko kaya walang ibang bahay ang puwedeng itirik dito maliban na lang kung mayroong permiso ko, " ani Don Caruso at nang dumapo ang tingin sa lamesita, napangisi siya nang makita ang dalawang baril na binigay niya. " Mukhang may pinaghahandaan ka na? Nakakasiguro ka bang hindi