Semua Bab Maid of the Arrogant Billionaire (Tagalog) : Bab 131 - Bab 140

KINABUKASAN Maaga dumating ang isang doktor — kasamahan ni Kuya. Maingat siyang pumasok sa kwarto, may hawak na clipboard, at ngumiti nang magaan sa amin. Lumakad siya papalapit sa kama ni Dad. “Good morning, Doc Santillan,” bati ng doktor kay Kuya. “Good morning, Doc Rivera,” magalang na sagot naman ni Kuya. Hinayaan ni Kuya si Doc Rivera na mag-check kay Dad. Sa ibang doktor na kasi inassign ni Kuya si Dad para sa monitoring, para makapag-focus si Kuya sa pagbabantay kela Lolo at Dad. Gusto raw niya na sa pagkakataong ito, sa pamilya muna siya. Matapos icheck si Dad, sumunod namang nilapitan ni Doc Rivera si Lolo. Tahimik kaming nagmasid habang tinitignan niya ang kalagayan ng aming lolo.Nang matapos ang pagsusuri, humarap ang doktor sa amin. Umayos ako ng tayo at handang makinig sa sasabihin ng doctor. “Doc Santillan,” umpisa niya habang nakatingin kay Kuya, “maganda ang initial response ng katawan ng ama ninyo. Wala naman akong nakitang problema sa ngayon. Hihint

Huminga ako nang malalim, saka seryosong tinignan si Kane at Marco.“Hindi natin alam kung ilan ang kalaban, Gusto kong tawagin at papuntahin mo ang magagaling natin na tauhan dito. Ang iba ay ipadala mo kela Thunder para back up. Kailangan mag doble ingat.” Tumango silang dalawa sa akin, alerto, naghihintay sa susunod kong utos.“Kane,” tawag ko sa seryosong boses, “magtalaga ka ng kinseng tao—ipuwesto sa bawat sulok ng ospital. Sa lobby, emergency exit, service elevator, pati na rin sa rooftop. Walang butas. Walang lusot.”“Masusunod, Ma’am Red,” mabilis niyang sagot.“Gusto ko rin ng limang bantay sa labas ng kwarto nila Dad at Lolo, at tatlo sa loob. Mag-roving din dapat sa buong floor kada limang minuto. Palitan kada tatlong oras. Siguraduhing laging alerto. Laging open ang mga earpiece.”Tumingin ako kay Kuya na nakaupo pa rin sa tabi ni Dad, halatang pagod na rin pero nakikinig sa aming pinag-uusapan.“Kuya,” mahinahon pero mariin kong sabi, “Ikaw lang ang pwede pumasok sa k

Biglang nag-vibrate ang phone ni Night. Tinanggap niya ang bagong file mula kay Kane at agad itong in-sync sa malaking screen.“Boss, eto na. CCTV footage mula sa ospital. Galing kay Kane,” sabi ni Night habang inaayos ang playback.Nag-blink ang screen bago ito naging malinaw. Ang footage ay galing sa basement ng ospital. Then sa room kung saan pinatay ang kasama ng lalaki at ang huli ang lalaking nagbigay ng papel sa nurse. Lahat ‘yon pinanood nila.Tahimik ang buong silid.Walang kumikibo. Ramdam ang bigat ng hangin sa paligid. Tumingin ako kay Boss. Diretso. “You still think dapat akong umupo at maghintay?” tanong ko, malamig pero puno ng galit ang tinig. “Dinadamay na ni Salvador ang pamilya ko.” Hindi siya agad nakasagot.“Boss, hindi lang 'to operasyon, Hindi lang mission. Personal na 'to. Hindi na nila ako kayang paatrasin. Maghaharap harap kami. I'm going to finish this damn mission. I've been put through too much already.” Tahimik si Boss. Nanatiling nakatitig sa sc

Bumalot ang usok sa paligid ng warehouse. Pumutok ang liwanag mula sa flashbang. Nagkalat ang putok ng mga baril. Si Gunner, mula sa itaas, walang mintis na binabagsak ang mga tauhan ni Salvador. Habang si Night ay nakikipag laban din sa mga bagong dating na tauhan ni Salvador. Ngunit sa gitna ng kaguluhan—isa lang ang nasa paningin ni Red–si Salvador. Tumakbo siya pasugod, walang pag-aalinlangan. Nagbanggaan ang kanilang katawan—isang malakas na suntok ang binitawan ni Red, tumama sa panga ni Salvador. Gumanti si Salvador ng siko sa mukha, dahilan para mapaatras si Red. Sinundan ulit ni Salvador ng isang malakas na headbutt, dahilan para mahilo si Red. Hindi nagpatinag si Red. Winasiwas niya ang kanyang dagger, ang hawakan nito may ukit ng pangalan ng ina niya. Muling sumugod si Red, galit ang bawat galaw. Isang ngisi naman ang sumilay sa labi ni Salvador ng makita ang dagger ni Red. “Hindi mo ba naisip, Red?” singhal ni Salvador habang naglalaban sila, “Baka hindi lang ito

MEANWHILEOPERATION ROOM (Third point of view) Mabilis ang galaw ng mga doktor at nurse sa loob ng emergency operating room. Tumutunog ang mga monitor—isang paalala na bawat segundo ay nasa kritikal. “BP 70 over 40. Pulse is weak!” sigaw ng nurse habang nakatingin sa monitor. “Transfuse two more units of O-negative—now!” utos ng lead surgeon habang patuloy sa pag-opera. Naka-bukas ang tiyan ni Red, habang ang mga kamay ng mga doktor ay patuloy na nilalabanan ang kamatayan ng dalaga. “May liver laceration, grade four! Suture, suture! Clamp that bleeder!” Habang pinipilit isalba ang kanyang atay at bahagi ng bituka, napuno ng tensyon ang silid. Pawis na pawis ang buong team, halatang ilang beses nang humarap sa ganitong sitwasyon—pero iba ito. Ramdam ang bigat. “Patient’s going into shock! Start dopamine drip—now!” Makalipas ang ilang oras.. “Vitals stabilizing... we’re past the critical stage,” bulong ng isa sa mga doktor. Halos sabay sabay nakahinga ng malu