Todos os capítulos de UNFADED LOVE: Capítulo 1 - Capítulo 10

KIMBERLY LEEPagkatapos ng kasal nina Shanaia at Kailey ay nagbago na ng tuloyan si Freianne. Bihira na siya magpakita sa grupo at madalas nadadatnan ko siyang lasing sa loob ng kanyang condo. As her bestfriend, it hurts me seeing her devastated and lost. Napapamura na lamang ako sa aking sarili sa tuwing nadadatnan ko ang magulo at makalat niyang condo. She's not like this. Si Freianne ang taong organisado sa lahat ng bagay. Wedding anniversary nina Kailey at Shanaia and we celebrated it at one of our coffee shop branch here in Makati. But as usual, Freianne was no where to be found. Panay ang tawag sa kanya ni Shan ngunit hindi siya makontak. Ni hindi man lang nagpasabi na hindi siya makakapunta. After ng celebration ay pinuntahan ko siya sa condo niya and i was right. She was there. Drinking alone. Magulo ang buhok na para bang hindi na nadadaanan ng suklay sa mga nakalipas na taon. Nagkalat ang mga beer in can na wala nang laman sa carpeted na sahig ng kanyang kwarto. May mga e

KIMIlang minuto rin ang itinagal namin sa daan. Naging tahimik na si Freianne hanggang sa makarating kami ng mansyon.Nangilid ang luha sa mga mata ko nang makababa ako ng sasakyan. Apat na taon kong nilayuan at tinakasan ang bahay na ito. Walang nagbago. Ganuon parin. Sa bungad ng pinto ay naroon sina daddy at nay Alma. Napatakip sa bibig si nanay Alma pagkakita sa akin habang si daddy naman binuka ang dalawang braso para sa akin.Their eyes were sparkling with tears kaya naman lalong bumalong ang luha ko at patakbong nilapitan ang aking ama. I sobbed on his arms."daddy" the only words that slipped in my tongue. Niyakap ako ng mahigpit ni daddy. Mayroong pinapatakan niya ng magagaan na halik ang tuktok ng aking ulo at sintido. He also caressing my back so gently."ang prinsesa ko. Ang ganda ganda" sabi niya. Isiniksik ko ang mukha ko sa kanyang dibdib at yumakap ng mas mahigpit. Hindi ko na alam kung gaano ako katagal yumakap sa aking ama. Sunod kong niyakap ay si nanay Alma. Nagin

KimKinabukasan maaga akong gumising at nag ayos. I am planning to surprise my friends today. Balak ko silang bisitahin sa main branch ng coffee shop namin sa makati.I tried to withdraw my shares noong nasa France na ako but they declined it. Ayaw nila. They even told me that it was fine with them kahit wala ako rito sa pilipinas.Kaya naman ngayon gusto ko sa pangalawang araw ko sa aking pagbabalik ay sila ang makasama ko. Gusto kong bumawi sa mahabang panahong iniwan ko sila ng walang maayos na paalam.Ayaw sumama ni Keisha kaya naman ako lamang mag isa ang lumabas ng bahay. Simpleng ayos lang naman ang ginawa ko sa sarili ko. Black skinny jeans na pinaresan ko ng crop top na plain peach ang kulay at gray na rubber shoes. I didn’t put any makeup too. Sapat na ang face powder at lip balm. Itinali ko rin ang buhok ko sapat lamang upang maging kumportable sa hitsura ko. Paglabas ko ay natanaw ko ang kotse kong nakagarahe sa kung saan ko siya iniwan noon. Malinis at halatang naalagaan

KIMSa mga nakalipas na taong malayo ako kay Freianne ay naging maayos ang lahat sa akin. Yes i must admit natagalan bago ako naging maayos. Noong kadarating ko palang sa france ay wala atang araw at gabi na hindi umaagos ang luha sa mga mata ko.Walang araw na hindi ko ramdam ang labis na sakit dito sa puso ko. Naaalala ko pa noong unang beses kaming magkita. Napakagaan ng loob ko sa kanya. Iyong mga ngiti niya na nakakahatak ng good vibes.Ang cute cute niya noon. If i am not mistaken we were just 10 that time. Nagkabanggaan kami sa mall. She was wearing short shorts and knitted long sleaves. She was too pretty to stare at.And since that day the foreign feelings deep within me started to bloom. Para pa nga akong tanga noon kasi kinuhanan ko siya ng picture without her consent. Ang ganda niya kasi. I just can't help it.Hindi ko nakuha ang pangalan niya noon kasi when i was about to approached her that was the time mom called me to leave. Labis labis ang panghihinayang ko noon. Halo

KIM Hindi ko alam kung ano na ba ang dapat kong maramdaman. Napakagat labi na lamang ako sa nakikita kong reaksyon ng aking mga kaibigan. They looked disappointed and i must admit even i felt disappointed with myself too. Kung bakit ba naman kasi pumasok sa isip ko ang ideyang ito.Tuloy pakiramdam ko ang laki laki ng pagkakamaling nagawa ko. If i am not mistaken ito ang unang beses kong na-disappoint ang mga kaibigan ko.Matapos ang tagpong iyon ay naging tahimik na ang hapag. No one dared to break the silence i created. Lahat tahimik at tila tinitimbang ang sitwasyon.Kaya naman nawalan ako ng gana. The foods they prepared were damn tasty and mouth watering but my appetite literally vanished. Matapos kong maubos ang pagkain sa plato ko ay tumayo na ako at tinungo ang likod ng coffee shop.Sa likod kasi nito ay may mini garden na ginawang pasadya para sa mga customers na mahilig sa cactus na naggagandahan sa makukulay nitong mga bulaklak.Dala dala ang kopita ay lumabas ako. Pagbuka