Lahat ng Kabanata ng Miss Misunderstood: Kabanata 81 - Kabanata 90

Elyana's Point of View Sa wakas, pinayagan na ako ni doktora Lilia na umuwi makalipas ang apat na araw na pamamalagi ko sa ospital. My son wasn't allowed to go home yet that time with us, but knowing his health wasn't at risk anymore, I convinced doc Lilia na sa bahay na lamang si Aquia. I bought an incubator for him and hired his personal nurse na si doktora Lilia mismo ang nanguha. Nagbiro pa siyang dinagdagan ko raw ang trabaho niya but the truth was, mas pinadali pa nga dahil on the way lang ang mansion sa clinic niya kumpara sa hospital na lagpas sa klinika. Eight months na pahinga and no heavy works ang payo niya sa akin. Wala naman akong ginagawang mabigat na gawain at home. Mom and Dad told me na h'wag ko raw munang bubuhat-buhatin si Aquia lalo na ang ihele siya dahil baka bumuka ang tahi ko sa tiyan. Nabubuhat ko lang ang anak ko kapag nakaupo ako at nagpapadede. Something na noong una mga araw uncomfortable pa para sa akin pero nang lumaon, I felt so connected with my

Felicity’s Point of View Wala talagang matino sa pamilyang ‘to. Buong akala ko, bibigyan nila ako ng payo sa problema ko. Si mudra na lang sana ang inaasahan ko na seseryosohin nila ako pero… Jusko! Kumain na nga lang kami at binilisan ko na lang. Nakatatampo sila. Nang matapos na nga ako at handa na sa pag-alis, hinabol naman ako ng nanay ko bago pa ako makasakay sa kotse. Napangiti ako nang wala sa oras dahil mukhang iyon na, papayuhan na ako ni mudra. Mahal niya talaga ako at nagawa niya pa akong habulin para lang makausap nang pribado. "Anak, pakidala naman ito sa St. Patrick. Kahit after office na lang para hindi ka maabala.” Mabilis na nabura ang ngiti sa mga labi ko nang marinig kong uutusan lang pala ako. Bagsak ang balikat na tinignan siya at kinuha ang hindi ko napansin na hawak niyang isang sobre. Tanging pagbuntong-hininga na lang ang ginawa ko upang alisin ang pagkadismaya nang mga sandaling ‘yon. Akala ko talaga iyon na. Ang sakit lang mag-expect. “O-Okay, Ma,” mat

Third-person’s Point of ViewSa pag-uwi ni Felicity sa mansion, tila ibang tao siya na pumasok sa loob ng bahay ng mga Begum. Magaan ang kalooban niya matapos makausap ang pari sa St. Patrick’s Church at makapangumpisal ngunit ang tanong na iniwan nito sa kaniya ay hindi nito alam ang kasagutan.Pagpasok sa loob, ang una niyang nakita ay si Cihan na buhat ang sanggol na si Aquia. Hinehele niya at tila pinatutulog ang kantang You are my Sunshine. Nakaupo naman sa mahabang sofa si Elisa habang busy sa pagbabasa ng dokumento sa kaniyang laptop matapos ipasa ng kanilang accountant sa Turkey.“Hello po,tito!” bati ni Felicity kay Cihan at hindi agad napansin ang ginang na nasa di kalayuan ng maglolo.Napahinto sa paghele si Cihan nang marinig ang pagbati. “Look, baby! Your dad is here!” anang ginoo sa batang karga at walang ano-ano ay bigla na lamang itong umiyak nang pagkalakas-lakas na bumulahaw sa lahat ng mga tao sa loob ng mansion.“Oh sorry, baby…Did I startle you? I’m sorry…” Tarant

Elyana’s Point of ViewNang nakarating kami sa kusina tatlo, hiyang-hiya ang mga kasambahay sa presensya ng bisita namin. Binati niya pa ang mga ito samantalang hindi na nga sila magkandaugaga nang nakita nila siya. Kahit si Daldalita na likas naman talaga na walang tigil ang bibig ay parang natameme biglaan.Natatawa na lang ako habang pinagmamasdan sila. I didn’t expect they would react like that sa harapan ng nagpapanggap na si Felicity. Sinakyan ko na lang ang trip nila kaysa masabihan pa akong killjoy ng dalawa. Pati si mom todo ang acting pero pasimple ang talikod at tatawa nang mahina. Kuhang-kuha niya ang baritonong boses ni Felix at pati ang kilos. Habang umaarte siya, I couldn't take my eyes of him. Hindi ko na matandaan kung kailan niya huling ginawa iyon. If I was not mistaken, way back high school pa noong huli kong nakitang lalaking-lalaki talaga ang kilos niya at iyong mga panahon pa hindi pa siya naglaladlad.Magkamukhang-magkamukha talaga sila ng kakambal niya kaya ma

Marami ang nagulat sa biglaang pagbabago ni Felicity. Karamihan sa kanila ay natuwa sa kaniyang naging pasya para sa kabutihan ng kaniyang anak na si Aquia. Oo, may kaunting pag-uudyok galing sa pari na huli niyang nakausap tungkol sa kaniyang personal na suliranin ngunit nasa kaniya pa rin nagmula ang mga hakbang at una pa lamang ay isa na iyon sa mga ideyang nasa isipan nito. “Masaya ako anak dahil sa wakas mayroon ka na ring nakitang dahilan para ituwid ang buhay mo.” Kaniyang nakuhang komento sa ina nang dumalaw siya kinabukasan sa kanila upang doon mananghalian gaya nang kaniyang nakagawian. “Para namang sinabi mo, mother Earth na dating patapon ang buhay ko,” maarteng reklamo ni Felicity dahil sa sinabi nito. “Hindi ko naman sinabing patapon ang buhay mo noon, a! Wala akong anak na patapon ang buhay!” “Relax lang, mudra! Sisigaw agad? Kulang na lang bugahan mo ako ng apoy,” pagpapakalma niya sa ginang habang natatawa sa reaksyon nito. “E, loko ka kasing bata ka,” halos pabu