Mahinang katok ang pumukaw kay Katerina habang napapahinga siya sa loob ng kanyang silid. Hindi naman siya sumagot at maya-maya pa, iniluwa na noon ang mukha ni Silvestre. May pag-aalala sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Marahil alam na ng lalaki ang nangyari sa pagitan nila ng asawa nitong si Semira kani-kanina lang."Ayos ka lang ba?" Tanong nito sa kanya ng makalapit na sa kama."Totoo ba?""Ang alin, Katerina?""Totoo ba na mahal mo ako?"Hindi sumagot si Silvestre sa kanya at nanatili lang na nakayuko."Kailan pa Silvestre?" Tanong niya subalit hindi parin ito sumagot."Can you please be honest with me this once?" Puno ng hinanakit niyang pakiusap. She was already so fed up with lies coming from Damon and Valentino tapos dumagdag pa itong sinabi ni Semira. Nakakapagod na yung pakiramdam na parang nangangapa ka sa dilim dahil sa dami ng lihim ng mga taong pinagkakatiwalaan mo."Matagal na Katerina…" Silvestre answered which left her speechless."Sobrang tagal na. Simula

"Take me to Valentino, Silvestre…" Matapang niyang wika.Mabilis na nag-angat ng tingin sa kanya ang lalaki. Bakas ang disgusto sa mga mata nito sa mga sinabi niya pero wala siyang pakialam pa doon."I heard your conversation with Helios. Papatayin ni Valentino si Damon kapag hindi mo ako ibinigay sa kanya.""And do you think your husband will like the thought of it? Mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa mapasakamay ka ni Valentino, Katerina! Mag-isip ka naman!" Puno ng frustration nitong sambit."At ano? Hahayaan ko na lang ba ang asawa ko doon na pahirapan ng sarili niyang ama? Hindi pwede yun Silvestre! Pagod na akong tumakbo! Pagod na akong magtago! Problema namin itong mag-asawa kaya hayaan mo akong magdesisyon para sa sarili ko," puno ng determinasyon niyang wika.Hindi siya pwedeng tumunganga lang at walang gagawin dahil unang una sa lahat, hindi naman siya ganoong klaseng tao noon. She used to be brave and independent, one main reason kung bakit siya naglayas sa kanila kahit

Masakit ang ulo ni Katerina nang magising siya. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata. Inilibot niya ang tingin sa paligid. Kasalukuyan siyang nakahiga sa isang malambot na kama. Purong puti ang kulay ng silid. Halos wala siyang nakitang ibang kagamitan sa loob bukod sa isang lamesa, upuan at isang aparador.Sapo ang kanyang noo, bumangon siya sa kama. Pinakirandaman muna niya ang sarili bago marahang tumayo at nilapitan ang aparador. May nakahanda na doong mga damit. Para ba sa kanya ang lahat ng iyon? Nasaan nga ba siya sa ngayon? Nadismaya siya ng mapagtantong walang kahit na isang bintana ang silid. Anong klaseng lugar kaya ang pinagdalhan sa kanya?Naramdaman niyang may mga tunog ng sapatos na paparating kaya naman mabilis siyang bumalik sa kama at doon umupo habang hinihintay na bumukas ang pinto. Nanlaki ang kanyang mga mata nang makitang si Valentino ang pumasok kasama ang ilan sa mga tauhan nito. Nakapaskil sa labi nito ang isang masaya at matagumpay na ngiti."Hindi ka tumupad

"Oh my God!" Natutop niya ang kanyang bibig sa naging rebelasyon ni Camila. Who would have thought that all this time niloloko lang pala sila ni Valentino? "Papaanong nangyari yun? Does Damon doesn't know this truth too?" Malungkot na umiling si Camila. "I didn't get a chance to tell him, Katerina. Everything happened so fast. On that night, my husband's men betrayed us. They killed my husband in front of me while I was shot. I didn't know how I survived, I just woke up here and I never got a chance to see the outside world again. As Valerian told me, My son is lucky for experiencing dissociative amnesia because of the emotional shock he experienced. Wala siyang naaalala sa nangyari kaya hindi niya ito pinatay bagkus ay pinakinabangan pa." Hindi niya napigilang mapaluha kagay nito. It must've hurt so much for her to live a life without seeing her son. Dqmon suffered with the thought of losing his mother too just because of someone's evilness. "But your husband is his twin. Paano niya

"I'm sorry for your lost Mr.Castellanos…"Iyon ang katagang paulit-ulit na naririnig ni Damon sa kanyang isip. Malungkot siyang napahilamos ng mukha. Ika-tatlong araw na mula ng sugurin nila ang hideout na pinagdalhan kay Katerina. Masyado siyang nabigla sa kanyang mga nalaman, everything seems so unreal. From the truth that Valentino isn't the real one to the fact that his mother was alive and was hidden from him all throughout the years.Nakakuha ng kanyang atensyon ang isang cup ng kape na ibinigay sa kanya ni Connor. Speaking of him, ngayon naalala na niya na dati pala silang magkaibigan at magkababata noon. Their father are both close friends too. But the night of the massacre ended everything and to his innocence and Valerian's manipulation, he pointed Mariano Morreti as the suspect.No wonder why Valentino didn't pursue the case and decided to take revenge with his own hands using him and their position, kasi hindi naman siya ang totoo niyang ama at wala namang dapat na bigyan