"Sinabi ko ito hindi dahil sa umaasa ako ng pangangalawang pagkakataon para sa atin. Like I don't deserve your forgiveness, I also don't deserve a second chance. Sa laki ng nagawa kong kasalanan sayo, ni hindi ko deserve ang makaharap ka ng ganito. I do illegal works, I am a bastard who mercilessly killed people who's on our group way, I even killed.." sandali itong napapikit, and when he open his eyes, it was full of pain. "I killed my own child. Everything about me that you knew was a lie, but.. not my feelings. Totoong minahal kita, Lei. And love you still.."She was speechless. Ayaw maniwala ng isip niya sa mga pinagsasabi nito, pero taliwas doon ang gusto ng kanyang puso. Iba ang ibinubulong niyon sa isinisigaw ng kanyang isipan, and she don't want that kind of feeling. Ang nararamdamang nagpapahina sa pader na iniharang niya.Pinilit niyang huwag magpa-apekto sa mga narinig, dahil wala namang patutunguhan kung pakikinggan niya ang tibok ng kanyang puso. She done it then, and lo

"Is it really painful?" He asked. "After our breakfast, uminom ka ulit ng painkillers. Damn this weather! Hindi kita madala-dala sa ospital!"She bit her lip. Kung alam lang nito kung anong parte ng katawan niya ang masakit. Hindi iyon ang paa niya, kundi ang kanyang puso.Marahan siyang kumawala mula sa pagkakayakap nito saka pinahid ang pisnging basa sa luha. She then look away."I'm sorry, Levin. M-Masakit lang talaga ang paa ko." May bahid rin naman iyon ng katotohanan. Bahagya pa ngang kumikirot ang paa niya. But it was not the reason why she cried. "Nasaan na yung painkillers?""You must have your breakfast first before taking the medicine. Come.." Inilahad nito ang kamay. Pero hindi niya iyon tinanggap. Bagkus, nilagpasan niya ito at dahan-dahan na inihakbang ang mga paa papunta sa mesa kung saan nito inihanda ang kanilang almusal. While doing that, she wipe her remaining tears. Hindi niya ito nakikita ngunit ramdam niya ang mga mata nitong nakasunod sa kanya. Ilang segundo m

She knew that there's already no way out for her dahil tuluyan na siyang tinupok ng init sa ginagawa ni Levin sa kanya. Ang tanging magagawa nalang niya at kusang ginagawa, ay ang ipikit ang mga mata at namnamin ang sandaling iyon. Pero kung kailan lunod na lunod na siya sa sensasyong dulot ng mga halik nito ay saka naman itong tumigil.Nagtatakang unti-unti niyang iminulat ang mga mata. Bahagya pa siyang hinihingal ng i-angat ang tingin papunta sa salamin sa harap.Their eyes met. Nakatiim pa rin ang mga labi nito at nanghihina pa rin ang mga mata. He's also breathless. Ramdam niya iyon sa ibinubuga nitong hangin sa bandang balikat niya at halata rin sa taas-baba ng dib-dib nito. Nang masdan niya ang mga mata nito, nakikita niya pa rin ang apoy ng pagnanasa sa mga iyon. She can also feel him, still hard on her back. Kung bakit bigla nalang itong nag-alinlangan at tumigil ay wala man lang siya ni katiting na idea. Hindi niya mabasa sa mga mata nito ang dahilan.Nanatili sila sa gan

"Stay with me, Lei. Please," tiim nitong muling pakiusap. Kaya niya ba iyon gawin?She close her eyes bitterly.Kung ganoon lang sana kadali hindi sana siya nahihirapan ng ganito, hindi sana siya nasasaktan ng labis. If it was that easy, she wouldn't have left.Kung ang puso niya ang susundin niya, walang alinlangan niyang gagawin iyon, because her heart is screaming his name, screaming all of him, pero naroroon ang pagtutol sa kanyang isip. Being with him, stakes everything, hindi lang ng buhay niya, but even the life of her love ones. At iyon ang hindi niya kayang isugal. Kung sana'y isa lang itong simpleng lalake na may simpleng pagkatao, walang pagdadalawang-isip siyang babalik sa piling nito. Pero hindi ito isang ordinaryong tao lamang. He's a man with dangerous way of living, with a dangerous past, and so the future. Kung susundin niya ang kanyang puso, kung mananatili siya sa tabi nito, mabubuhay siya sa panganib habang buhay."I know you still care for me, ramdam ko iyon."

"Do you really believe that he has no part of it, Lei?" Tanong sa kanya ni Meredith. Kasalukuyan na siyang nasa kanyang kwarto sa bahay nila sa Manila. Matapos manggaling sa presinto ay hindi na sila tumagal pa sa Altagracia. They went back home immediately, sa hiling na rin niya.Tumango siya. "Hindi nga niya iyon kagagawan. It was really Miguel's doing. Kung ano ang rason ni Miguel ay hindi sinabi ni Levin." Umangat ang tingin niya rito. "Nang tawagan kita ng gabing iyon, I asked you to tell Mama and Tito Manolo that I am fine, hindi mo ba nasabi sa kanila?" "I did. At kampante naman sila noong una. Not until the security of the resort saw the CCTV footage and reported it to them. Nagpanic na si Tita Amanda kaya tumawag na ng pulis si Tito Manolo." Malalim siyang bumuntong-hininga. She can't blame them. Kahit sino naman marahil sa nakapanood ng CCTV ay iisipin talaga na dinukot siya. Well, dinukot nga talaga siya, pero iba ang kinwestiyon, iba ang pinagbintangan, hindi ang totoo