All Chapters of My innocent wife: Chapter 31 - Chapter 40

Bakit ganito ka sakit ang nagawang desisyon niya? Nasasaktan siya at hindi alam kung paano ipapaliwanag. Wala itong kibo, nakatitig lang ito sa kanya. Umasa siyang tututol ito pero nawala ang pag asang 'yon nang makita ang reaksyon nito. Blangko ang mukhang nakatitig ang binata sa kanya, mas lalo siyang naluha. Masakit para sa kanya na gano'n ang reaksyon nito. Pinapakita lang nito na wala talaga itong pakialam kahit man na umalis siya.Pagkatapos niyang magpaalam, hindi na ito nagsalita tsaka na siya nagpasyang tumayo para magligpit ng gamit, hindi man lang talaga siya nito pinigilan na kinadagdag ng sama niya ng loob. Gusto niya sanang magpaalam, nang makabas siya ng kwarto at bitbit bitbit ang mga gamit niya. Gusto niya sanang yakapin at magpaalam pero hindi niya alam kung tama ba. Lumapit siya sa harapan ng binata, malayo ang tingin nito sa labas ng bahay. Magsasalita pa sana siya ng kaagad na pinutol na nito at ang salitang narinig niya mula sa lalaku ang nag paguho sa mundo ni

Wala sa sariling napangiti siya nang papalapit na siya sa mga kaibigan. "Hi." Bati niya ng nakalapit na sa kanila at umupo sa bakanting upuan. Naguguluhang palipat lipat ang tingin niya sa dalawa dahil hindi pa rin nagbago ang mukha ng mga ito. Galit na makatingin. "Ganyan kayo makatingin?" Naguguluhang tanong niya. Hindi parin ito nagsalita at tinaasan lang siya ng kilay."Okey, sorry na kung nahuli ako may kumausap lang sa'kin." Nakangusong sabi niya."Te, Hindi ka huli, Huling huli ka at nasa sambong minuto ang late mo. Dahil diyan kaya late tayo ng isang subject." Nakairap na sabi ni Wella na kinatanga niya at hindi makapaniwala."As in late tayo?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa mga ito. Sabay tumango ang dalawa. Bagsak balikat na tumingin na lang siya sa mga kaibigan. "Dapat pumasok na lang kayo at nag text na lang kayo sa'kin na nauna na kayo, sayang din kasi yon." "Aba te edi wala kang kasama dito kung iniwan ka namin." Sabat ni Ag. Wala sa sariling napangiti siya. "T

"Anong ginagawa natin dito." Seryosong tanong ni wella. Nag alangang tumingin ako dito at ngumiti. "Last nato, please." Napabuntong hininga na lamang ito at naiilang. Alam niyang hindi ito sasang ayon pag pinaalam niya kong saan siya pupunta, kaya hindi niya sinabi sa mga ito. "Tigas ng ulo." Ismid ni wella. "Bayaan mo na at ngayon lang naman sa susunod na pupunta pa siya dito pokpokin mo ang ulo para matauhan." Sabat ni ag at tumingin sakin pagkatapos inirapan ako."Pasok na tayo nagugutom na ako." Nag madaling sabi ni wella na nakahawak sa tiyan at nauna ng pumasok sa loob. Pa ayaw ayaw pa, Siya naman ang naunang pumasok. "Bilisan mo diyan." Tawag sakin ni ag at sumunod kay wella. "Mga kaibigan ko nga sila." Naiilang na sabi ko at sumunod na din sa kanila. Pag pasok namin nag hanap kami ng upuan at ang pinili ko ay kong saan kami lagi naka upo ni Luis dati.Dito kami kumakain ni Luis tuwing sinusundo niya ako tuwing sabado. Gusto kong pumunta dito at maalala kong gano k

I don't know what to do. I don't want to see her crying because of me, It's like hell. Nong nakita ko siyang lumabas sa bahay ko na may dalang gamit gumuho ang mundo ko, hindi ko kayang makita siyang humahakbang palayo sakin. " I want to talk to you, can you come here in my office?" Lumalim ang gatla niya sa noo ng mabasa ang text galing sa ina ni sam. "Sige po tita, i'm free po this afternoon." Reply niya at nilapag ang cellphone sa table. Ilang minuto siyang naka pikit ang mata bago nagpasyang dumilat at lumabas na ng opesina. "Karen, Can you check if i have important meeting this afternoon and tomorrow?" Tanong niya at tumingin sa relo kong anong ora's na." Wala, wang kana ding pumasok kahit kilan para akin natong mga pera mo." Sagot nito habang panay ang pindot sa cellphone. Tumingkayad siya at sinilip kong ano ang ginawa ng dalaga, What the hell, Shes playing game sa oras pa talaga ng trabaho? " At sinong nag sabing pwede kang mag cellphone sa oras ng trabaho mo?" Nakapama

Ang saya nila tingnan, Ang kaibigan niya na kausap ang mama niya ay nakangiti at alam niyang masaya ang mga ito. Pero siya, Masaya siya pero may lungkot na kasama. Andito sila ngayon sa garden, Andito ang lahat na malalapit sa kanya ang wala lang si luis. Ang lungkot lang dahil hindi man lang nito naisip na puntahan siya. Tumayo siya at umalis, Alam niyang hindi siya napapansin ng mga kasama dahil bush ang mga ito kakatawan. Hindi niya alam pero parang may sariling isip ang paa niya at tumungo siya sa pintuan. Nakatayo siya ngayon sa pintuan at tanaw ang malaking gate. Sinandal niya ang ulo sa hamba ng pintuan at wala sa sariling inisip si luis, Ang nasa isip niya dati ga graduate siya na kasama ito, Pero wala siya. Napabuntong hininga na lamang siya at pinipigilang tumulo ang luha."Baby." Tawag sa kanya ng kanyang ina. Agad niyang pinunasan ang luha at nakangiting lumingon sa ina. Lumapit ito at niyakap ang baywang niya. "Inaantay mo parin ba siya?" Umiling siya at umiwas ng