“BRICE, tandaan mo ang araw na ito. Pαtay o buhay, babalikan kita!”Wala na akong pakialam sa backstory na sinasabi niya. Wala kaming kasalanan sa kanya![Hindi mo kayang gawin iyon, Raizel. Panoorin mo na lang si Mei-Mei. Enjoy the show!]Nandidiri ako. Nandidilim na ang paningin ko. Sumasakit na rin ang mga pulsuhan ko dahil sa kapipilit na sirain ang tali.Makalabas lang talaga kami rito ng buhay, una kong hahanapin ang Brice na iyan![Hay naku, Raizel. Mukhang hanggang ngayon, hindi mo pa rin naiintindihan ang lahat. Kanina pa ako putak nang putak dito, well it’s not my thing though.]Hindi na ako sumagot. Wala akong mapapala kung makikitagisan pa ako ng salita sa lalaking hindi nakikinig ng paliwanag.{Raizel, Migz! Kapag nakalabas tayo nang buhay dito, magbabagong buhay na tayo. Mag-sorry din tayo kay Timmy.] Biglang sigaw ni Meirin kahit pa patuloy sa ginagawa sa kanya ang mga lalaki.How brave of

SINUBUKAN kong maghanap ng topic. Naiintindihan ko na kung bakit ayaw umamin ni Meirin. Nakakatakot. Mahirap at hindi rin siya handa na pag-usapan iyon dahil sariwa pa sa isip niya—namin—ang lahat. Sa aming tatlo, si Meirin din ang pinakanapuruhan kung usapang trauma sa isip at katawan. Mayamaya ay naisip ko ang CCTV footage. “Iyong CCTV po pala?” inosenteng tanong ko para unti-unting iliko ang usapan. Ilang segundo ang lumipas, namilipit ang daliri ko sa palihim na pagkurot ni Meirin doon. Napakamot ako sa ilong ko sa sobrang inis. Kanina pa siya! “May virus daw ang computer at mukhang matatagalan sila para ma-retrieve ang footage,” sabi ni Dad. “Bakit may vi—aray!” napasigaw na ako sa sakit dahil mukhang may balak pa ngayon si Meirin na baliin ang daliri ko. When I glared at her, she was smiling at me—that kind of smile telling me to shut up or my finger will not be in pain in a split second. “Naglalandian ba kayo? Sa harap pa naming mga magulang niyo?” galit na tanong ni Ti

NEWS ABOUT how Brice got arrested spread in the internet. Dahil bukod sa runaway suspect siya at mula sa notorious gang, kasama niya lang naman si Bella. Dagdag dungis na naman ito sa pangalan ng celebrity mom niya na si Tita Summer. I wonder how Tita G and Tita Summer will handle Bella. Wala man lang kasing pasabi ang babaeng iyon at nakuha pang mam-block.Ayon sa awtoridad, sakay sila ng kotse ni Brice at tinatahak nila ang palabas ng city. At mukhang may balak pa siyang idamay si Bella sa gulong kinasasangkutan niya. Good thing we told Tita G and Tita Summer about Brice.Narito pa rin ako sa guest room, at pinipilit ko nang matulog si Meirin. Ewan ko ba sa kanya at nagpapaka-detective siya imbis na nagpapahinga na. Nakasandal siya sa headboard ng kama habang tutok ang mata sa phone niya.Sabi niya, gusto niyang alamin ang nangyari noon kay Timmy aka Brice, at kung paanong kami ang pinagbuntunan niya ng galit.“Come on, Meirin. Matulog ka na. Haya

FIVE YEARS LATER…“Raizel, JC is requesting for you.”Mula sa magazine na binabasa, nag-angat ako ng tingin kay Trisha. She is my secretary for almost three years now since I founded this company—RaiTech. Nakasuot siya ng all-black suit na animo’y bodyguard. Malinis din na nakapusod ang kumikintab niyang buhok. Simple lang ang ayos niya pero nangingibabaw ang ganda niya. Minsan ko na rin siyang nakita na mag-ayos. Pulbos at lipstick lang ang nilalagay niya sa mukha, nagmumukha siyang apat na oras na nag-make up sa salamin.Noong una niya ngang tuntong sa kompanya ko, kahit urgent ang paghahanap ko noon ng matinong secretary, nagawa ko pa siyang tanungin kung gusto niya bang mag-artista at namali lang ng pinuntahan. But she insisted that she wanted to work directly under me.“Let him in,” sabi ko nang taasan niya ako ng kilay.Napailing na lang ako. Minsan, ma-attitude din ang babaeng ito. Pinagkibit-balika

Nagulat na lang ako nang mabilis na tumakbo ang bata. Sinundan ko siya. Walang masyadong tao sa lugar at nagmumukha akong kȋdnappȇr sa ginagawa ko. Nagpaliko-liko siya sa mga kabahayan hanggang sa pumasok siya sa isang gate.Dahan-dahan akong lumapit at malinaw ko nang naririnig ang mga sigawan ng bata mula sa loob.So she’s really an orphan.The place looked like an old establishment. Mukhang kulang sila sa pondo para mapaayos ang lugar. Nangungupas na ang puting pintura ng building, maging ang mga bakal na bakod ay nangangalawang na.Pumasok ako at una kong hinanap ang bata, pero hindi ko na siya makita. Hindi nagtagal ay may lumapit sa akin na babae.“Good morning, Sir. Ano pong kailangan nila?”“Oh, yeah. Naghahanap ako ng bata.” That sounds weird. “I mean, mag-aampon ng bata.”Ngumiti siya sa akin. “Sa office na lang po tayo mag-usap, Sir. This way, please.”Sumunod na