All Chapters of DARKER SHADES OF RAIN: Chapter 31 - Chapter 40

Payapang nakaupo sa kanyang hospital bed si Nahara. Ilang oras na rin magmula ng umalis si Rain at hanggang ngayon hindi parin ito bumabalik. Mabuti na lang at mabait si nurse Phoebe na naka-assign sa kanya. Hindi niya matukoy kung bakit pero talagang magaan ang pakiramdam niya sa babae."Aalis muna ako Nahara. Ikukuha kita ng sopas sa cafeteria tsaka dadaanan ko pa sandali ang asawa ko," paalam ni Phoebe sa kanya."Sige po nurse Phoebe tsaka salamat po sa pag-aalaga niyo," malumanay niyang tugon."Ano ka ba. Trabaho ko ang alagaan ka dahil pasyente ka ng ospital," magiliw naman nitong ani.Nang makaalis na si Phoebe, agad niyang inayos ang kanyang kumot at puwesto na ng higa. Akmang ipipikit na niya ang kanyang mga mata para magpahinga nang bumukas ang pinto ng kanyang silid. Sa pag-aakalang si Phoebe ang pumasok, nakangiti siyang lumingon sa pinto pero agad na napawi iyon nang nakitang hindi ang inaasahan niya ang naroon kundi si Julie.Taas noong naglakad ang babae patungo sa gawi

Mabilis na umakyat si Nahara sa taas para kunin ang pera na itinabi niya. Nagmamadali din siyang bumaba ng hagdanan para huwag ng paghintayin ang matandang Don subalit nang akmang lalabas na siya ng bahay ni Rain, natigilan siya at hindi napigilan ang sariling lingunin ang pintuan ng silid nito. Hindi man lang siya makakapagpasalamat dito pero di bale na. Alam naman ng Maykapal kung gaano siya ka-thankful kay Rain at sa kabutihan nito."Hija, saan ka pupunta?" Tanong ni Manang Petra na kakalabas lang ng kitchen.Natigil siya sa paghakbang at nilingon ang kasambahay. Alanganin siyang ngumiti sa babae. Kahit sandali lang niya itong nakasama, masasabi niyang maganda ang pakikitungo nito sa kanya at magaan ang loob niya dito. Magaling magluto si Manang Petra, kagaya ng ymao niyang ina. Humakbang siya palapit kay Manang Petra at niyakap ito ng mahigpit."Mamimiss ko po kayo Manang…" Malungkot niyang anas.Natigilan ang matanda sa kanyang naging turan at humiwalay ng yakap sa kanya. Kunot n

Umangat ang isang kilay ni Rain habang nakatitig sa kanya. "Malia? Who was that?" Kunot noo nitong tanong sa tinawag nitong Lolo Herman."You might haven't seen her but she's Nicolo's friend and Terrence's wife's friend too. Believe me they really have a lot of similarities. I thought it's her when the two of you came in the front yard but then this woman was way smaller than Malia and she had pale blue eyes while this one got a black one," sagot naman ng matanda."What's her real name?" Muling tanong ni Rain kay Lolo Herman."Malia Rodriguez.""Where is she now? Can I see her?"Napatitig siya sa reaksyon ni Rain. Napansin niyang interesadong- interesado ito sa babaeng pinag-uusapan nilang dalawa ng matanda. Lihim siyang napahawak sa kanyang dibdib dahil bigla na lamang iyong sumikip at sumama ang kanyang pakiramdam. Akala ba niya ayaw nito sa mga babae? Bakit ngayon bigla na lang itong naging interesado kay Malia?"You can't Rain. Malia has been missing for a while now. My apo is loo

Sandali siyang napatulala kasunod ng ilang beses na pagkurap nang bigkasin ni Rain ang mga katagang iyon. Bakit pakiramdam niya alam niya ang ibig nitong sabihin? Pero sa kabilang banda, hindi siya sigurado kung totoo nga ba ang hinuha niya. Si Rain ang klase ng taong mahirap hulaan kung ano ang pakay at iniisip nito."Akala ko ba gagamutin mo yang sugat ko? O baka balak mong tumunganga sa harap ko?" Sarkastiko nitong turan.Napatikhim siya at umiwas ng tingin sa lalaki. Ibinaling na lang niya ang kanyang atensyon sa sugat nito at hindi na nagsalita pa ni magtanong sa tunay na kahulugan ng mga salitang binitawan nito kani-kanina lamang. Ramdam niyang nasa kanya nakatutok ang mga mata ni Rain pero pilit niyang ipinagsawalang bahala ang bagay na iyon lalo pa't natatakot siyang maramdaman nito ang lakas ng kabog ng kanyang dibdib.Matapos niyang malinisan ang sugat nito, nakita niya ng daplis lang ang sugat ni Rain. Maingat niyang nilagyan ng ointment ang mismong tama nito bago tinakpan

Nagising si Nahara dahil sa banayad na sikat ng araw na tumama sa kanyang mukha. Dahan dahan siyang nagmulat ng mata. Bumungad sa kanya ang kisameng kinagisnan niya kahapon. Maya maya pa'y nangunot ang kanyang noo nang mapagtanto niyang nasa kama na siya nakahiga at wala na sofa. Nilingon niya ang kabilang bahagi ng kama subalit wala doon si Rain. Kunot noo siyang napabangon at naupo sa gitna ng kama. Wala siyang maalala kung bakit siya naroon. Napatingin siya sa pintuan ng banyo kung saan narinig niyang may nagsasalita sa loob."Bring our men Calder. Equilibrium's pawns are all around the corner of the Saavedra vicinity…"Kumunot ang kanyang noo. Bakit parang pamilyar sa kanya ang salitang iyon. Mariin siyang pumikit at pilit na inaalala kung saan niya nga ba narinig ang katagang iyon. Unti unti niyang iminulat ang kanyang mga mata. Tama! Ilang beses niyang narinig si Fabian at Vera na nag-uusap tungkol doon. Hindi niya nga lang masyadong matandaan kung tungkol saan subalit tandang