All Chapters of Better Than Revenge : Chapter 71 - Chapter 80

Masayang nag-uusap sina Elyssa at Ellen habang palabas ng trabaho nang biglang huminto ang red ferrari sa harap niya. Malapit na sila sa bus stop pero bago makadiretso roon ay may humarang sa kanila. Sumilay ang matamis na ngiti sa labi ni Elyssa nang mamukhaan ang sasakyan. Dahil sa nangyari sa kanila kagabi ay na-late si Elyssa at dahil kasama naman niya ang boss niya ay sabay na silang pumasok ng trabaho kanina. Elyssa bit her lips as she walked towards Louie's car. Her heart pounded fast when she saw her boyfriend handsomely waiting for her in the driver’s seat. Nakangiti ito sa kanya. She leaned against the window."Hi, honey. Ang aga mo yata," bati niya. Nanatili siyang nakatungo sa bintana. May mangilan-ngilang kasamahan nila ang malapit sa kanila pero dahil nakaharang ang katawan ni Elyssa sa bintana ay hindi ng mga ito nakikita si Louie sa loob. Kaya’t malakas ang loob niyang kausapin ito."Ano’ng magagawa ko? Na-miss ko ang girlfriend ko, e!" Tumaas ang sulok ng labi nito

Matapos magpaalam ay sandaling iniwan ni Louie si Elyssa para kuhaan ito ng pagkain. Boffet style ang party kaya isa-isang kumukuha ng pagkain ang mga guest. Eto ay para maiwasan ang pagsasayang ng pagkain. Habang ang mga waiter at waitress ay abala naman sa pagseserve ng alak at kung anuman ang importanteng kailangan ng bisita. Panay ang linga ng binata sa nobya dahil alam niyang naaasiwa ito. Lihim siyang napangiti nang lingunin ito habang nakaupo itong mag-sa sa mesa nila at halos mabale-bali ang leeg sa kakatingin sa palibot. "You’re so beautiful, honey." Sumupil ang ngiti sa labi niya saka muling ibinalik ang atensyon sa pagkuha ng pagkain. May waiter na nagse-serve and he only pointed to the food that he knew Elyysa would like. Hindi niya pinansin ang mga taong nais na kumausap sa kanya o ang mga babaeng nais kunin ang atensyon niya. He was in a hurry to go back to their table. Ayaw niyang iwan nang matagal ang nobya. Matapos masigurado na tama na ang pagkain na nakuha niya ay

Nang magmulat ng mata si Elyssa ay wala siyang ibang nakikita kundi purong kadiliman. Agad na sinalakay ng kaba ang dibdib niya. Wala siyang ideya kung ano ang sitwasyon niya ngayon. Tandang-tanda pa niya ang nangyari kung bakit siya naririto ngayon kung saan man siyang lupalop ng mundo. Sinubukan niyang tumayo pero muntikan na siyang matumba nang ma-realize na nakatali ang paa at kamay niya sa upuan. Nagpumiglas siya at malakas na sumigaw. Walang tigil sa malakas na pagkabog ang dibdib niya. She could only cry silently when no one answered her calling. Her voice broke the silence of the night, but no one came to her aid. She felt hopeless. Mukhang nasa kamay nga siya ng kumidnap sa kanya. "Help!" Halos mamamaos na sa kakasigaw si Elyssa ay wala pa ring lumalapit sa kinaroroonan niya. Ni isa ay walang nakakarinig sa kanya. Nanlulumong muli siyang napasandal sa upuan. Kahit ano’ng pag-iisip ang gawin niya wala siyang makitang dahilan kung bakit siya na-kidnap. Louie, please…help m

"Good morning, sleepy head..."Dahan-dahang nagmulat ng mata si Elyssa nang maramdaman ang mainit na hininga ni Louie na umiihip sa kanyang tainga. Napangiti siya nang makita ang nakangiting mukha ng kasintahan na nakatunghay sa kanya. Tila matagal na itong gising at kanina pa siya tinititigan."Good morning…” ganting bati ng dalaga. Pilyo siyang kinindatan ni Louie. Bahagya siyang nakaramdam ng hiya dahil nalala niya kung gaano siya ka-wild kagabi habang umuungol siya sa ilalim ni Louie at malakas siyang binabayo. Mabilis niyang hinila ang kumot at nagtalukbong upang takpan ang hiya. "Hey!” tawag ni Louie. “Ngayon ka pa ba mahihiya? You were shameless underneath me last night, honey." He teased her while pulling the blanket away from her. When her face was exposed, Elyssa could see Louie’s face smiling seductively."Honey..." Itinabing niyang muli ang kumot sa katawan na pilit nakuha sa kasintahan. "What time is it? I need to go." Louie glanced at the digital clock on the bedside

"Wow! Daebak!" Hindi mapigilan ni Elyssa ang mapamangha nang makita ang loob ng kuwarto ng hotel na kinuha ng kumpanya para sa kanya. Mabilis niyang binitawan ang hawak na luggage at nagagalak na dumiretso sa kuwarto at humiga sa malapad na kama. Napakalambot niyon at napakakomportableng higaan. Napakalaki ng kuwarto. She had no idea why the company got her an expensive suite. Ni siya lang mag-isa ang umuukupa noon dahil may ibang kuwarto si Marra. “Ahh!!!” Hindi niya mapigilang kuhain ang unan at sumigaw doon. “This bed is so good! It’s so wide,” malapad siyang napangiti. Ilang minuto siyang nagpabiling-biling sa kama hanggang sa tuluyang humupa ang excitement niya.Tumayo siya upang sipatin ang buong kuwarto. There was a 42” interactive flatscreen TV outside the room and the receiving room was also expansive. Luxurious and spacious. The kind of place that only rich people can afford.Itinulak niya sa isang tabi ang maleta na iniwan niya kanina at naglakad palapit sa bintana. "Wo