This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this anyway. Please obtain permission from the author.Additionally,Gusto ko pong ipaalala na itong story na 'to ay ang first ever story ko. Kay kung maka-encounter man po kayo ng mga grammatical errors or situation. Ngayon palang po nanghihingi na ako ng sorry kung hindi ko man po maabot ang standars ninyu sa pagbabasa. I currently in learning era, kaya po nais kong humingi ng kaunting pasensya. Salamat!•All Rights Reserved 2022©Hanamitchiunnie

Alana Amoire's Point of View"Kailan natin sasabihin sa kanya, Azva?" I heard Kyla said.Habang pinapakinggan sila ay nakatago ako sa isang madilim na parte na kung saan ay hindi nila napapansin na mayroong silang ibang kasama. Pinipigilan ko na lang ang sarili ko na huwag silang agad sugurin dahil ayaw kong ibaba ang dignidad ko para lang sa mga nalaman ko. Kahit masakit ay pinilit ko lang na makinig at manahimik. Iniisip ko na sana hindi totoo ang lahat at hindi ang lalaking pinakamamahal ko ang ama."Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya. Natatakot ako na baka sa oras malaman niya ay iyon ang maging dahilan ng sobrang pasakit sa kanya. Ayaw kong masaktan ng sobra si Alana. Kaya kung pwede lang ay itago muna natin." Azvameth answered. Gumuho ang mundo ko ng marinig ko ang mga salitang iyon mula sa kanya. Walang tunog na lang akong napaiyak dahil sa sobrang sakit. Ang pinakahuling pinanghahawakan ko ay biglang nawala. Akala ko ay ipagkakaila niya ang naging pagkakamali niya per

Alana Amoire's Point of View7 years later, "Ms. Alana, the president wants to meet you right now. He said that it is very important." Jaidee suddenly announced while standing near my table. He's one of my junior co-writer.Napatigil naman ako sa pagtipa sa computer ko ng marinig ko ang pangalan ko. Mahina na lang akong napabuntong-hininga pagkatapos ay labag sa loob na tumango. "Okay, thank you, Jaidee." Pagpapasalamat ko at ngumiti ng tipid sa kanya.He smiled back. "No problem, Ms. Alana. I gotta go now because I need to do something important also." Aniya pagkatapos ay parang bula na nawala sa paningin ko.Tinurn-off ko muna ang computer ko pagkatapos ay tumayo na. Knowing my boss, he's very impatient. Daig pa niya ang may reglang babae sa sobrang init ng ulo. Mabuti na lang talaga at mataas siyang magpasweldo dahil kung hindi ay hindi na talaga ako papasok.Sumakay na lang ako sa elevator pero kung hindi lang importante ay mas gusto kong mag-hagdan na lang. Pakiramdam ko kasi par

Alana's Point of ViewI heavily took a deep breath while roaming my two eyes all over the place. It seems like tita really invested in her company here in the Philippines. Bawat sulok ng building na 'to ay sumisigaw ng karangyaan. Hindi ko din naman masisisi si tita dahil bukod sa dito siya lumaki sa bansang ito ay dito din niya nakilala ang taong minahal niya hanggang ngayon. Sigurado akong kung buhay pa si Tito ay sobrang ang pagka-proud niya sa asawa niya dahil sa dami ng achievements na nakuha na ni tita.I guess I need to familiarize myself with this place because this will be my temporary home while working here in the Philippines. Malaki na lang din ang pasasalamat ko at pinahiram muna sa akin ni tita kahit saglit lang ang opisina ni Syn dito. Kung ako ang papipiliin ay mas gusto ko ng tahimik na lugar kung saan ako makakapagtrabaho ng maayos.Habang patuloy lang ako sa pagtingin sa paligid ay hindi na ako nagulat pa ng mayroong pumasok. Isang ngiti ang iginawad sa akin ni Charl

Alana Amoire's Point of ViewNanatili lang akong nakatayo at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko ngayon. Habang tinitignan siyang papalapit sa gawi ko. Ni kahit isang salita ay walang lumabas sa bibig ko. Habang siya ay hindi ako kaagad napansin. Ang atensyon niya ay sa mga kaibigan nito. Seryoso ang mukha nito habang naglalakad. Tumabi sa bandang kanan ni Charles habang ako naman ay nasa kaliwa."Ladies and gentlemens, Let's start the introduction portion!" anunsyo ni Charles.Hindi ako makakilos ng mabuti habang nasa malapit siya. Hinarap ako ni Charles at ngumiti ng matamis. "Let's start!" Dinala niya ako sa tabi ni Azvameth. Lahat ng tingin ay pupunta ulit sa akin. Ang hindi ko kinaya ay ng mapadako ang tingin niya sa akin. Ang tanging hinihiling ko nalang ngayon ay ang makaalis at matapos na ito. Hanggang ngayon ay hindi ko pa din pala kayang makita siya. Kahit ang makatabi siya ay hindi ko magawa."Mi Amoire," he whispered.Minabuti kong hindi siya tingnan at yumuko na lang. Humi