บททั้งหมดของ Why Do You Love Me : บทที่ 11 - บทที่ 20

Agency."You sure all your things are here?" Tanong ni Carlo habang sinasara ang luggage ko.Tumango ako. "I can buy naman if may nawawala. You know, I have my cards," nakangising sabi ko.Humalakhak siya. "I'm surprised na hindi mo pa nauubos 'yan.""Of course, walang mall dito 'no!" Giit ko."Then, Manila will make me poor, huh?" Natatawang tanong niya.Nagkibit-balikat ako. Kinuha ko ang mga documents ko sa drawer ng closet ko saka ito inilagay sa pangalawang mas maliit na luggage. Carlo is just watching me. Kanina ay nagpresinta siyang ayusin ang luggage ko pero tumanggi ako.Guys don't know how to conserve space on luggage. Well, that's what I noticed kina Kuya Vlad at Daddy, ewan ko lang sa iba.Carlo bought the entire building of Ate Lisa which means that all of our remaining things here will stay here. I don't know how he managed to buy this when it is not for sale. Ate Lisa just told me that Carlo talked to her and asked if she can clean the house for us, which she agreed.Hi

Buddy.Malakas na humagalpak ng tawa si Tyra habang nakatingin sa kaniyang iPad. Nakasandal ako sa swivel chair sa loob ng conference room ng agency habang ini-intindi ang assignment ko."Natutuwa ako na naaawa kay Carlo," tumatawang sabi niya. "He really did sacrifice his peace just for you to get off the negative spotlight."Umismid ako. Nag-post na ako ng public apology sa mismong social media account ko pero wala na sa akin ang atensyon nila. Pala-isipan sa mga tao kung sino ang babae ni Carlo De Dios. Tama nga siya, mas mababaliw ang internet sa ginawa niya. Carlo is a well-known architect, bukod doon isa siyang De Dios na kilala dahil sa company nila na isa sa kilala sa bansa.Sumandal ako sa upuan at humalukipkip habang tinitingnan si Gabriella na nila-lapag ang order ko. Nagulat pa siya nang mag-taas ako ng kamay."Anong ginagawa mo?" Tanong niya."I wanna talk to the manager," mataray kong sabi.Nakita ko ang pag-lingon ng mga tao sa paligid ko. Nag-bulungan sila tungkol sa g

Cold.Naiwan kami ni Gabriella sa table. We let Charlynn stay with her family, because that is the right thing to do. I have a feeling na kung hindi namin siya sinabihan na mag-stay sa family niya, hindi siya tatayo. She's fond of us at mukhang ayaw mahiwalay sa amin.I pressed my lips together when I saw Mommy. She's walking my way at halatang galit na galit. "Reisha, you need to explain yourself!" Madiing sabi nito nang makalapit sa akin.Nakita ko kung paanong yumuko si Gabriella, nahihiya yata. "I will, okay? Stop giving such scene!" Iritang sagot ko."You're no longer my daughter. I don't even know you anymore!" Mahina akong tumawa. I wonder what Daddy told her that made her furious. Hindi naman siya ganito."Gab, I'll just talk to her..." Sinenyas ko si Mommy. "Can I leave you muna?"I don't like the idea of leaving Gabriella on our table because she's not fond of this kind of event pero I need to talk to my mother bago pa siya magwala. Halata kasing isang kalabit lang sa kan

Date.Pagod ako sa mga sumunod na araw dahil tuloy-tuloy ang practice namin for cheerleading. Na-delay rin tuloy ang ilang endorsements ko dahil doon. Peke akong ngumiti matapos ang final stunt namin. Nagpalakpakan ang mga tao sa paligid namin. Maingat akong binaba ng mga kasama ko. Ang sabi ko, hindi ako papayag na buhatin pero pinilit nila. Nakakainis talaga sila! Hindi na talaga ako uulit dito. "Great performance, guys!" Pumalakpak ang choreographer namin matapos naming mag-kalasan.Kinuha ko ang tubig ko na nasa loob ng duffel bag ko saka iyon pinangalahatian. Saglit pa kaming nagpicture pagtapos no'n. Kating-kati na akong umalis dahil naiirita talaga ako sa kanilang lahat.Hindi na ako magpapanggap na masaya akong kasama sila dahil alam naman nilang lahat na masama ang ugali ko. I even have an argument with our choreographer during our practice."Thank you for joining the team, Ms. Moran," bati sa akin ng prof namin nang makitang mag-isa ako.Umiling ako habang pinupunasan ang p

Unprofessional.Parehas kaming tamad na gumising ni Carlo. Nagpahatid siya ng breakfast namin dito kahit na ang madalas naming gawin ay bumaba sa restaurant ng hotel para roon kumain. Nasa terrace kami at doon nagpasyang kumain habang tinatanaw ang mga New York.Nakaupo ako sa hita niya habang nakapulupot na naman sa bewang ko ang braso niya. Nagkakape na lang kaming parehas. Sumandal ako sa balikat niya nang ibaba ko ang cup of coffee ko.I can stay like this forever if I'm with him.Carlo and I were not really vocal about our feelings for each other. Maybe for us, action can speaks all of our untold feelings. Ayaw ko ring dumating kami sa punto na tanungin niya ako tungkol sa kung ano kami. I'm scared that I might reject him...If only my parents are not into his riches, I might consider it. Takot ako sa kung anong iisipin ng family niya sa akin dahil doon, especially Charlynn, she is my best friend.Nasa gano'n kaming sitwasyon nang tumunog ang cellphone niya. Sabay naming nilingon